Réttur - 01.01.1950, Blaðsíða 8

8
RÉTTUR
hans bar þó þann árangur að baeði faðir hans og kennarinn sýndu
honum ögn meiri nærgætni en áður. Verkfall hans hafði fært hon-
um bætt kjör.
Undir eins og Mao hafði k;omizt ofurlítið niður í reikningi, setti
faðir hans hann til að hafa á hendi bókfærslu fyrir sig. Hann þoldi
ekki að sjá drenginn iðjulausan nokkra stund, hann varð að vinna
eins og vinnumennirnir, en fékk ekkert kaup og fæði af skornari
skammti en þeir.
Móðir Maos var gæðakona og hjálpaði fátæklingum eins og hún
gat, en varð að fara á bak við mann sinn með það. í fjölskyldunni
voru tveir „flokkar'. Stjórnarflokkurinn var faðir hans, en and-
stöðuflokkur hans samanstóð af Mao, móður hans og bróður og
stundum vinnumanni. í þessari samfylkingu voru samt skiptar
skoðanir. Móðir hans aðhylltist pólitík óbeinna aðgerða og gagn-
rýndi harðlega uppreisn gegn valdhafanum. Hún sagði að það væri
ekki kínversk aðferð.
Þegar Mao var orðinn þrettán ára og skólagenginn, hugkvæmd-
ist honum að nota lærdóm sinn í baráttunni gegn föður sínum.
Faðir hans var mjög hrifinn af hinum klassísku höfundum og vitn-
aði í þá um sonarskyldu og fordæmingu á leti og óhlýðni. Mao
þuldi þá upp staði þar sem sömu höfundar töldu ástríki á börnum
til dyggða og varði sig gegn ásökunum um leti með því að fullorðið
fólk ætti að vinna meira en börn af því að það væri stærra.
Jafnframt því sem auður föður hans óx harðnaði stríðið milli
þeirra feðga. Einhverju sinni er margir gestir voru komnir á
heimili foreldra Maos, lenti þeim feðgum saman og faðir hans
kallaði hann letingja og ónytjung í áheyrn allra gestanna. Þetta
þoldi pilturinn ekki, hljóp út og kvaðst ekki mundu snúa heim
aftur. Móðir hans elti hann og reyndi að fá hann til að breyta
ákvörðun sinni, faðir hans skarst einnig í leikinn, bölvaði honum
og skipaði að koma þegar heim. Mao hljóp fram á tjarnarbakka
þar skammt undan og hótaði að drekkja sér, ef faðir hans kæmi
nær. Fóru þarna fram samningaumleitanir- sem enduðu með því
að Mao sneri heim aftur og baðst afsökunar, en faðir hans varð
að lofa því að berja hann aldrei framar. Þannig lauk þessari borg-