Réttur


Réttur - 01.01.1950, Blaðsíða 9

Réttur - 01.01.1950, Blaðsíða 9
RÉTTUR 9 arastyrjöld, og þóttist hinn ungi maður hafa af henni lært, aC hann kæmi helzt fram sínum málum með beinni uppreisn, en gæfi hann eftir í auðmýkt, væri hann barinn og skammaður meira en áður. Þegar Mao hætti í skólanum, þrettán ára, fór hann að vinna allan daginn við búskapinn og færa verzlunarbækur föður síns á kvöld- in. En hann hætti samt ekki námi sínu; á nóttinni las hann hverja bók sem hann komst yfir og byrgði vendilega glugga sinn, svo að faðir hans sæi ekki ljósið. Nú las hann mest nýjar bækur, bækur sem fluttu nýjan boðskap inn í þennan afskekkta heim, bækur sem töldu að Kínverjar væru á eftir tímanum og því væri afkoma þeirra verri en annarra þjóða, þeir þyrftu að læra af þjóðum sem lengra væru komnar í hvers konar tækni. Á þessum bókum hafði faðir hans hina mestu bölvun og taldi þær hættulegar. Einnig las Mao mikið af gömlum kínverskum skáldsögum og æfintýrum, og veitti því þá eftirtekt að aldrei var minnzt á bændur í þessum bókum. Þegar hann fór að hugsa um hvernig á því stæði að hinar glæsi- legu söguhetjur voru alltaf hermenn eða auðugir mandarínar, sá hann að þessir menn áttu bændurna með húð og hári eins og hver önnur vinnudýr, og því var varla von að þeir væru að skrifa um þá hetjusögur. Faðir Maos var vantrúarmaður, en greip þó til þess að ákalla guðdóminn ef eitthvað alvarlegt bar að höndum, eins og til að mynda einu sinni er tígrisdýr hafði nærri ráðist á hann, en móðir Maos tilbað Búdda og kenndi börnum sínum að trúa á handleiðslu hans. En smátt og smátt fór Mao að efast um almætti guðsins, og af lestri ýmissa bóka fékk hann þá skoðun að þarflegra væri að fara í einhvern skóla þar sem kennd væru ný og hagnýt fræði en dýrka Búdda og lesa klassíkara. Faðir hans var mjög andvígur því að hann færi í skóla og lenti enn í harða rimmu milli feðganna, sem endaði á þann veg að Mao strauk að heiman. Hann settist að hjá atvinnulausum lagastúdent, sem hjálpaði honum til að komast inn i einhvern skóla. Þar var hann við nám í hálft ár og las auk þess mikið af blöðum og bókum. Um þessar mundir kom fyrir atvik, sem hafði mikil áhrif á hinn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.