Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 12

92
/
RÉTTUR
þjóðar, sem þráir að vera sjálfstæð og berst fyrir frelsi
sínu.
Það er sama brezka blóðstjórnin og írska þjóðin hefur
orðið að búa undir og berjast við öldum saman.
Og ætti oss Islendingum ekki líka að renna blóðið til
skyldunnar, þegar kúguð þjóð mótmælir ofbeldi og frels-
isráni.
Þegar þjóðhetja vor, Jón Sigurðsson, mótmælti ofbeldi
Trampe, ,,landstjórans“ danska, var danska herliðinu boð-
ið að vera til taks að skjóta hann og Hannes Stephensen
og Jón Guðmundsson, ef á þyrfti að halda.
Þegar þjóðhetja Malaja, Lau Yiew, mótmælti ofbeldi og
frelsisráni af 'hendi enska „landstjórans" var hann skot-
inn af brezku herliði og síðan fleiri forustumenn frelsis-
hreyfingarinnar með honum.
Hvernig skyldu þeir „lslendingar“ hafa hagað sér, þeg-
ar Jón Arason eða Jón Sigurðsson háðu frelsisbáráttu
þjóðar vorrar, sem nú svívirða og rægja þær þjóðir, sem
berjast af hreysti og fórnfýsi fyrir sama málstað og vér
gegn sterkara og vægðarlausara harðstjórnarvaldi en vér
nokkru sinni urðum fyrir barðinu á?
Við þekkjum slíka menn: Um miðja 16. öld fylgdu þeir
Kristjáni skrifara að málum. Á 19. öldinni héngu þeir aft-
an í dönskum aðli og einokunarherrum, — „aðalinn dingla
ég aftan við eins og tagl á hesti“ — orti Sigurður Péturs-
son um slíka þá. Og nú lofsyngja þeir harðstjórn brezkra
nýlendukúgara.
Enginn ærlegur Islendingur, sem þekkir og skilur frels-
isbaráttu sinnar eigin þjóðar, getur annað en óskað þeim
nýlenduþjóðum Asíu, sem nú hrista af sér aldagamalt ok,
sigurs í frelsisstríði þeirra. Og eins og vér íslendingar ber-
um sérstaka virðingu fyrir þeim Dönum, sem lögðu oss lið
í frelsisbaráttu þjóðar vorrar, eins hlýtur hver sá, sem ann
málstað kúgaðrar Malajaþjóðar sigurs, að hugsa með hlý-
hug og þakklæti til þeirra Englendinga, sem hafa hugrekki