Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 16

96
RÉTTUR
dag. En slíkt á sér stað hverja mínútu allan daginn í New
York.
Þannig er hin stóra, miskunnarlausa borg, og hugsið
yður svo hvernig er að leita sér atvinnu í henni. Þér og ég,
sem eyðum tíma okkar í að komast hjá að vinna nokkuð,
getum varla ímyndað okkur, ’hvernig þetta er. Hugsið yður,
hvernig bað er að vera aleinn í New York, vina- og ættingja-
laus, án þess að nokkur viti eða kæri sig um, hvað maður
gerir. Það hlýtur að vera dásamlegt.
1 nokkur augnablik var Esekías óákveðinn. Hann leit
í kringum sig, leit efst upp í Metropolitan turninn, en kom
ekki auga á nokkra vinnu þar. Hann leit yfir til skýjakljúf-
anna á Madisontorgi, en þar varð hann ekki heldur var
neinnar vinnu. Hann stóð á höfði og horfði á „straujárns“—
bygginguna. — Engin atvinna.
Allan daginn og næsta dag leitaði Esekías sér atvinnu.
Wall Street fyrirtæki hafði auglýst eftir hraðritara.
Kunnið þér að hraðrita? var hann spurður.
Nei, svaraði pilturinn í vaðmálsfötunum, en ég get reynt.
Þá var honum fleygt niður um lyftugatið.
Esekías gafst ekki upp. Þennan dag sótti hann um
f jórtán lausar stöður.
Waldorf Astoria gistihúsið þurfti að fá matreiðslumann.
Esekías sótti um stöðuna. ,
Kunnið þér að matreiða? var spurt.
Nei, svaraði Esekías, en ó, herra, lofið mér að reyna,
fáið mér egg og lofið mér að reyna — ég skal gera allt,
sem ég get. Stór tár runnu niður kinnar drengsins.
Honum var hrint fram á ganginn.
Síðan sótti hann um að vera símritari. Þeir notfærðu sér
það, að hann þekkti ekki neitt til símritunar, sem átyllu til
synjunar.
Þegar kvöldaði, var Esekías Hayloft orðinn svangur.
Hann fór aftur inn í súlnaandyrið á Waldorf Astoria gisti-
húsinu, þar inni var hár maður í einkennisbúningi.