Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 20

100
RÉTTUR
Gamli maðurinn stóð á fætur.
Hár skothvellur heyrðist. Mannvinurinn féll. Kúlan hafði
farið gegnum vestið hans og slitið axlaböndin.
Esekías tróð vasa sína fulla af gullpeningum og augu
hans glömpuðu af glæpaæði.
Hávaði og læti bárust upp frá götunni.
Lögreglan, tautaði Esekías. Ég verð að kveikja í húsinu
og komast undan meðan allt er á ringulreið.
Hann kveikti á öryggiseldspýtu og bar hana að borð-
fætinum.
Þetta var eldtraust borð og kviknaði ekki í því. Hann
bar hana að hurðinni. Hurðin var eldtraust. Hann setti
hana við bókaskápinn, hann bar hana að bókunum. Þær
voru líka allar eldtraustar. Allt var eldtraust.
Æðisgenginn reif hann af sér gúmmíflibbann og kveikti
í honum, veifaði honum yfir höfði sér. Logamir teygðu
sig út um gluggana.
Eldur! Eldur! var hrópað.
Esekías þaut til dyranna og kastaði logandi flibbanum
niður í lyftugatið. Á einu augnabliki kviknaði í járnlyft-
unni og stálþræði hennar; síðan kviknaði í messinglegging-
unum á hurðunum og eftir augnablik varð sementsgólf
lyftunnar eitt eldhaf. Miklir reykjarmekkir þyrluðust út
frá húsinu.
Eldur! Eldur! hrópaði mannfjöldinn.
Kæri lesandi, hefur þú nokkurn tíma séð eldsvoða í stórri
borg? Það er dásamleg sjón. Borgin, þetta hræðilega
skrímsli, sýnir skipulagningu mannanna í fullum mæli.
Varla hafði eldurinn fyrr brotist út, en gerðar vom
miklar tilraunir til að stöðva hann. Langar raðir af
mönnum létu vatnsföturnar ganga fram og aftur.
1 Vatninu var dælt á framhliðar nágrannahúsanna og
símastaurana, ausið yfir alla götuna og æstan lýðinn. Hver
einasti staður í nánd við eldsvoðann var í sannleika renn-
votur. Fólkið vann af öllum kröftum. Fimm til sex metra