Réttur - 02.05.1950, Qupperneq 42

122
RÉTTUR
290—300% miðað við árið 1949. Framleiðsla á „nitrötum" á að
verða þrem og hálfum sinnum meiri en 1949 og fimmfaldast mið-
að við 1935. Gert er ráð fyrir enn meiri aukningu í framleiðslu
fósfatefna.
1955 verða framleiddar 10—12000 dráttarvélar á ári eða 5—6
sinnum meira en 1949.
Á þessu sex ára tímabili munum við komast langt áleiðis um
lausn bifreiðaframleiðslumálsins. 1955 verða framleiddar 15000
vörubifreiðar og allt að 10.000 farþegabifreiðar.
Framleiðsla á raforku mun tvöfaldast miðað við 1949, og verður
hún undirstaða allrar þessarar stóriðju.
Vöxtur iðnaðarframleiðslunnar hlýtur að bæta lífskjör fólks-
ins, með því að þá verður unnt að senda nóg af þurftarvörum á
innanlandsmarkaðinn. Bómullarefnaframleiðslan mun vaxa um
50%, framleiðsla úr ullarefnum um 30% og línframleiðslan um
100% miðað við 1949. Tvisvar og hálfu sinni fleiri skór verða fram-
leiddir í verksmiðjum en 1949. Sykurframleiðslan eykst um 25%
árlega og sykurneyzla hvers einstaklings mun því vaxa upp í 24
kg.
Aukning iðnaðarframleiðslunnar verður náð með því að auka
og nýtízka alla tækni og jafnframt framleiðslugetuna. Auk þess
verða byggð mörg ný og stór iðjuver á þessum sex árum, og er gert
ráð fyrir, að þau taki um 300.000 manna í þjónustu sína. Núverandi
staðsetning eða dreifing iðnaðarins er mjög ójöfn. Þessi héruð hafa
einkum farið varhluta: Olsztynsvæðið (fyrrv. Austur-Prússland),
þar eru aðeins 0,5% pólskra iðnaðarverkamanna, Bialistok, með
0,5% og Lublin með 0,7%. Þessi þrjú svæði, sem taka yfir 22% af
flatarmáli alls landsins, hafa samanlagt einungis 1,7% af iðnaðar-
verkamönnum þess.
Þetta er einkar skýrt dæmi um hina ójöfnu dreifingu iðnaðarins.
Auðsætt er, að við verðum á þessu sex ára tímabili að gera allt,
sem unnt er, til þess að draga a. m. k. úr þessum ójöfnuði. Það er
mikilvægt, að verkalýðsstéttin, sem er forystuafl og oddalið þjóð-
arinnar, sé dreifð um landið— og sé þar þjappað saman í sterka