Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 31

RÉTTUR
111
sameinaður og sterkur, ótrúlega styrktur, gífurlega efldur að
meðlimafj ölda, og þetta allt átti hann fyrst og fremst að þakka
þessum sama August Bebel.
En Bebel takmarkaði ekki starf sitt við hin innri mál flokks-
ins. Hinar þrumandi ræður hans í þýzka ríkisþinginu, þar sem
hann húðstrýkti hinn afturhaldssama aðal, svipti grímunni af
hinum borgaralegu frjálslyndu, setti keisarastjórnina í gapastokk-
inn, hin mörgu starfsár hans í verkalýðsfélögunum — allt þetta
er dæmi um það, hvernig Bebel, hinn trúi varðmaður verkalýðs-
ins, var jafnan þar, sem bardaginn var heitastur, hvar svo sem
þörf var á verkamannsatorku hans og skaphita. Þetta er ástæðan
til þess, að bæði þýzkir og alþjóðlegir sósíalistar bera slíka virð-
ingu fyrir Bebel.
Auðvitað gerði Bebel sín glappaskot — hver gerir þau ekki
(aðeins hinir dauðu gera engin glappaskot)? En öll hin smáu
mistök hans fölna, þegar þau eru borin saman við hin miklu
afrek hans fyrir flokkinn, sem nú, eftir 42 ára forystu Bebels,
hefur 600.000 meðlimi og hefur skipulagt um tvær milljónir verka-
manna í verkalýðsfélögum, nýtur trausts þriggja til fjögurra
milljóna kjósenda og getur eins og hendi veifað skipulagt kröfu-
göngur hundraða þúsunda í Prússlandi.*) Og það er athyglis-
vert, að sömu dagana, sem hátíð er haldin til heiðurs Bebel, sýna
þýzku sósíaldemókratarnir einmitt mátt sinn eftirminnilegar en
nokkru sinni fyrr með hinum óviðjafnanlega skipulögðu kröfu-
göngum til að krefjast almenns kosningaréttar í Prússlandi. Bebel
hefur fullan rétt til að segja, að starf hans hafi ekki verið unnið
fyrir gíg.
Þannig er líf og starf Bebels gamla — já, öldungur að árum,
en ungur í anda stendur hann á sínum stað eins og í gamla daga,
væntandi nýrrar orustu og nýs sigurs.
*) Bebel dó áður en hin voldugu samtök þýzka verkalýðsins
voru svikin í ágúst 1914 af hinni tækifærissinnuðu forystu sinni,
sem snerist til fylgis við keisarastjórnina í heimsstyrjöldinni íyrri
án þess svo mikið sem spyrja verkalýðinn um álit hans. — Þýð.