Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 21

RÉTTUR
101
,hár turn var reistur í skyndi á götunni, og fífldjarfur
maður klifraði efst upp í hann og dró hverja vatnsfötuna
af fætur annarri með vindu. Hann hélt jafnvægi eins og
vel æfður og hugdjarfur slökkviliðsmaður og jós vatninu í
allar áttir yfir fólkið.
Eldurinn geisaði í klukkutíma. Esekías stóð í opnum
glugga, umkringdur eldinum, flýtti sér að hlaða marg-
hleypu sína og skaut úr henni á mannf jöldann.
Hundruð marghleypur niðri á götunni svöruðu skot-
hríðinni .
Þetta stóð yfir í klukkutíma. Ýmsir höfðu nærri orðið
fyrir kúlunum, sem hefðu haft dauðann í för með sér, ef
þær hefðu hitt einhvern.
Um það leyti, sem verið var að ráða niðurlögum eldsins,
þaut hópur lögregluþjóna inn í 'hið eyðilagða hús.
Esekías fleygði marghleypunni sinni og tók á móti þeim
með krosslagðar hendur.
Hayloft, sagði lögregluforinginn, ég tek yður fastan
fyrir morð, innbrot, íkveikju og samsæri. Þér hafið barist
prýðilega, kunningi, og mér þykir leitt að verða að gegna
þeirri raunalegu skyldu að taka yður fastan.
Er Hayloft birtist niðri, hrópaði mannfjöldinn ákaft
húrra fyrir honum. Sönn dirfska vekur jafnan bergmál
í hjörtum manna.
Hayloft var settur inn í bíl og ekið hratt til lögreglu-
stöðvarinnar.
Á leiðinni rétti lögregluforinginn honum flösku og vindil.
Þeir skeggræddu um atburði kvöldsins.
Nú rann það upp fyrir Hayloft, að hann var farinn að lifa
mýju líf'i. Hann var ekki fyrirlitinn utangarðsmaður. Hann
hafði verið tekinn í amerísku glæpamannastéttina.
! Þegar á stöðina kom, sýndi lögregluforinginn Esekías
iherbergi 'hans.
Ég vona, að yður líki þetta herbergi, sagði hann áhyggju-
fullur.