Réttur - 02.05.1950, Blaðsíða 26

106
RÉTTUR
fyrirvinnu, giftist móðir Bebels aftur, að þessu sinni fangelsisverði.
Móðirin fluttist nú með börn sín úr bröggunum, þar sem þau höfðu
búið hingað til, í fangelsishús.
En þrem árum síðar dó seinni maðurinn einnig. Þegar fjölskyld-
an var nú orðin fyrirvinnulaus,
fluttist hún til fæðingarbæjar
móðurinnar í útkjálkahéraði og
dró þar fram lífið við sult og
seyru. Bebel var settur í skóla
„fyrir fátæk börn“ og útskrifað-
ist þaðan með góðum vitnis-
burði 14 ára gamall, en ári áður
en hann lauk því skólanámi,
varð hann fyrir einu óláninu
enn: hann missti móður sína,
sem var hans síðasta stoð. Þar
sem hann átti nú engan að leng-
ur, varð hann að brjótast áfram
af eigin ramleik og hafði ekki
nokkur tök á að halda áfram
frekara skólanámi. Járnsmiður
einn, sem hann þekkti, tók hann
til sín sem iðnnema.
Nú hófst þrotlaust, tilbreytingarlaust strit. Bebel vann á verk-
stæðinu frá því klukkan 5 á morganana til 7 á kvöldin. Nokkra
afþreyingu fann hann í bóklestri, las hverja stund, sem hann átti
afgangs frá vinnu. Til þess að útvega sér bækur greiddi hann til
bókasafns eins þá fáu skildinga, sem hann vann sér inn vikulega
með því að sækja vatn fyrir konu húsbónda síns á morgnana,
áður en hann fór í vinnu. Fátækt og skortur megnaði sýnilega
ekki að buga hinn unga Bebel, slökkva hjá honum löngunina
eftir meira ljósi, heldur stælti andstreymið hann enn meir, jók
þekkingarþorsta hans, vakti hjá honum spurningar, sem hann
leitaði af ákafa svars Við í bókum.