Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 7

RÉTTUR
Með dökka blóðsins bletti í huga
hann bæn hins nýja siðar les.
En danskir sveinar fylgja í fýlu,
því fátæk eru Suðurnes.
Hann kreikar nú í kóngsins nafni
um klausturjarðir Viðeyjar,
og skiptir niður skipum öllum
og skyldubundnum mönnum þar.
— En einhver hulinn, hljóður geigur
á hugann sækir meir og meir.
Það er sem næði af Norðlingunum
jafnt nótt sem dag. — Hvar eru þeir?
Á Kirkjubóli birtist svarið:
Að bænum sópast þöguit lið,
með veiðihug í votum barmi,
sem vitjað sé á fiskimið.
í hettur sér og hökustalla
og húmið bregður ægisvip
á reiðan her, sem réðst í leyni
með réttlætinu sjálfu á skip.
Með bóndans leyfi er bærinn rofinn
(sá bóndi síðar hengdur var),
og sveinar Kristjáns, sjö að tölu,
á svipstund eru vegnir þar.
En sjálfur heill á húfi kemst hann
á hiaðið út, með froðu um vit.
í treyju hans er töggur slíkur,
að traustum eggjum slævist bit.
Þá hleypur að með lenzu langa
einn lokkaprúður, ungur þegn:
Ég lagið skal sem skjótast finna!
167