Réttur - 01.06.1962, Side 65

RETTUR
177
sambandsþinginu í fyrra: „Á tímabilinu 1939 til 1947 lækkuðu
lífskjör verkamanna um 25%. 1951 hafði bilið verið brúað.
En eftir verðhækkanirnar, sem hófust 1956, var jafnvel sá árang-
ur a. n. 1. gerður að engu.“
Fyrir meirihluta bænda er ástandið enn dekkra. I sveitunum
græddu aðeins þeir akurbændur á verðhækkunum landbúnaðar-
afurða, sem framleiddu umfram eigin þarfir til sölu á markaðinum,
en þeir eru, ásamt framfærðum, minna en 20% sveitaíbúa.
Ekki hafa kjör opinberra starfsmanna batnað. Stöðugar og hrað-
ar verðhækkanir ásamt vaxandi byrði óbeinna skatta gera að engu
raungildi þeirra kauphækkana, sem þeim tekst að knýja fram.
Handverksmenn eru bláfátækir.
Auk þess eykst atvinnuleysi. Tala algerra atvinnuleysingja nemur
nú um 9 millj. Próf. P. C. Mahalanobis, hagskýrsluráðunautur sam-
bandsstjórnarinnar og meðlimur í áætlunarráði ríkisins hefur
áætlað, að 20 millj. manns hafi varla klukkutíma vinnu á dag, og
27 millj. manna undir 2 tíma vinnu á dag.
Það er því augljóst, að h'fskjör indverskrar alþýðu eru ekki í
samræmi við þau loforð, sem gefin voru, þegar byrjað var á áætl-
unarstarfsemi 1949. Ilvers vegna?
Fyrst og fremst vegna þess, að takmarkið, sem stefnt er að, er
að byggja upp sjálfstætt auðvaldsþjóðfélag, og það án þess að grípa
til hiklausra ráðstafana gegn fjármagni heimsveldanna, án umbóta
í landbúnaði. Aðaláherzla er lögð á að styðjast við stórborgara-
stéttina.
Enda þótt hlutdeild erlends einkaauðmagns í indversku efnahags-
lífi hafi minnkað á undanförnum árum, vegna hins mikla vaxtar
indversks einkafjármagns, hefur það enn sterka aðstöðu. 70% þess
eru hrezk, 15% bandarísk. (1948: 2.558 millj. 1958 : 5.706 millj.
rúpíur). Teframleiðslan, mikilvægasta útflutningsframleiðslan, er
að mestu undir brezkri stjórn. Sama er að segja um kolaframleiðsl-
una. Erlenda auðmagnið hefur líka náð íraustu taki á olíuvinnsl-
unni, efnaiðnaði, mangannámum, tóhaksiðnaði o. fl.
Samvinna indversks og erlends stórauðvalds hefur farið vaxandi
síðustu árin. (Samhandsstjórnin leyfði 64 samvinnusamninga 1958,
en 281 árið 1960). Fjármálaráðherra Indlands, Morarji Desai, leið-
togi hægra arms Þjóðþingsflokksins, sagði í ræðu í Boston 3/10
1961:
„í fjárhagslegu tilliti er andrúmsloftið í Indlandj nú hentugt