Réttur - 01.06.1962, Page 74

186
II É T T U It
unnar: „Stattu upp, þú getur gengið.“ Maillot vissi hvað hans beið.
Hann gekk hægt aftur á bak. Tveir hermenn með vélbyssur gengu
á eftir honum. Er hann hafði gengið 10 metra kallaði hann: „Lifi
Kommúnistaflokkur Algier!“ Skothríð dundi á fætur hans svo hann
féll til jarðar. Hann hélt áfram að kalla, liggjandi á jörðinni, unz
hann dó. Hinir þrír fangarnir voru drepnir eins.“
Maillot var einn hinna fáu Evrópumanna, sem lifði, barðist og
dó sem Algier-búi. Hann var kommúnisti. En það eru líka til Evrópu-
menn, sem börðust heiðarlegri frelsisbaráttu við hlið Serkja, og
voru ekki kommúnistar.
Thuveny var lögfræðingur, fæddur í Algier og nam þar lög. Hann
var fyrsti málflutningsmaðurinn, sem tók að sér vörn fyrir frelsis-
sinna Algier. 1950 hafði hann varið Ben Bella. 1954 varði hann
fyrstu frelsisstríðsmennina. Hann afhjúpaði brotin á réttarreglunum
og pyntingarnar, sem fangarnir voru beittir. Herdómstóllinn hataði
hann og hræddist. Yfirvöldin hótuðu honum lífláti. 1956 var hann
tekinn fastur, hafður ellefu mánuði í fangabúðum, síðan gerður
landrækur. Hann fór ekki til París, heldur til Marokko og hélt þaðan
uppi baráttunni fyrir frelsi Algier. Mohammed 5. gerði hann að
lögmanni Marokko-ríkis. I des. 1958 kom franska leynilögreglan
fyrir sprengivél í bíl hans og myrti hann þannig. Við jarðarförina
talaði fulltrúi þjóðfrelsishers Algier. Hann kvað þjóð Algier ætíð
myndu minnast slíkra manna sem Thuveny. Algierskir föðurlands-
vinir af evrópskum kynstofni væri sú manntegund, er nýlendukúg-
ararnir hötuðu mest.
Frjáls þjóð Algier mun ei gleyma píslarvottum frelsis síns. En
vér Evrópumenn megum muna að enn eru aðferðir Hitlers fram-
kvæmdar af fasistum Atlantshafsbandalagsins.
Vold franska verkalýðsins.
Þegar lögregla de Gaulle hafði drepið átta verkamenn í París í
febrúar 1962, er verkamenn mótmæltu fasisma O.A.S., tók um ein
milljón Parísarbúa þátt í jarðarför hinna myrtu. Borgaralegur
fréttaritari lýsir þessari jarðarför þannig 13. febrúar.:
„Það tók meir en klukkutíma fyrir ])á eina, sem báru kransana, að ganga
íram hjá ákveðnum stað. Kransarnir virtust koma frá sérhverri verksmiðju,
hverjum skóla og spítala í París. Næstum öll líkfylgdin virtust vera verkamenn
í verkamannafötum sínum — strætisvagnastjórar, járnhrautarverkamenn,
flutningamenn frá grænmetismörkuðunum, hjúkrunarkonur, verkamenn slátur-