Réttur - 01.09.1962, Side 2

194
R E T T U R
því aftur, er rænt var af kaupgetu tímakaupsins. liins vegar
er sökin þess vaxtaþrældóms, sem ríkisstjórnin hefur lögleitt.
Það er verið að svínbeygja íslenzka vinnandi þjóð til að
þræla, stofna heilsu barna, kvenna og manna í voða með
þrældómi, — til þess eins að ná því þokkalega takmarki að
safna peningum handa nokkrum bröskurum, sem þegar liafa
sýnt að þeir hafa hvorki vit né vilja til að stjórna íslandi í
þjóðar þágu.
Aldrei hefur það sýnt sig áþreifanlegar en í sumar, að
hin hrokafulla yfirstétt og hagfræðingar hennar geta að
vísu enn kúgað, — en kunna ekki að hagnýta auðlindir
landsins.
1962 var metár í síldveiðum. Síldarmergðin sprengdi net
ríkisstjórnarinnar og sérfræðinga hennar.
Það veiddust um 2.400.000 mál og tunnur. Af því var
einvörðungu saltað tæp 400.000 tunnur, að vísu met í söltun.
En ef möguleikar Islands væru notaðir til fulls mætti salta,
flaka og selja 6—700.000 tunnur. Aðeins til Austur-Þýzka-
lands eins mætti selja það, sem samsvarar 2—300.000 tunn-
um. En ofstæki og vitlaus utanríkisverzlunarpólitík hindrar
að svo sé gert. I staðinn er beztu síld, sem veiðst hefur í
manna minnum, hent í hræðslu. Og hér þó aðeins rætt um
Norðurlandssíldina.
Hefði ennfremur verið komið upp niðurlagningarverk-
smiðjum, til fullvinnslu síldarinnar, þá hefði mátt framleiða
úr 50,000 tunnum verðmæti fyrir yfir 200 milljónir króna.
Og einmitt nú var bezta hráefninu til slíkrar fullvinnslu
fleygt.
Síldarlýsið, sem framleitt er, hefur einokunarhringurinn
alræmdi, Unilever, nú lækkað svo í verði, að lýsið er selt
fyrir hálfvirði þess, sem var í fyrra. (Fer úr ca. 56 sterlings-
pundum fyrir smálestina niður í ca. 30 stei'lingspund).