Réttur - 01.09.1962, Blaðsíða 49

R E T T U R
241
ársins 1961 um 3 milljarða marka miðað við 1958 með því að nýta
betur þau framleiðslutæki, sem fyrir hendi eru. Enn fremur verður
nýtízku jarðolíuefnaiðnaði komið á stofn. Fram til ársins 1965
verður framleiðsla efnaiðnaðarins tvöfölduð miðað við 1958.
Hér er ekki um neitt smáátak að ræða eins og sjá má á því að
1958 voru Austur-Þjóðverjar þeir sjöundu í röðinni í heimsfram-
leiðslu efnaiðnaðarins. Miðað við fólksfjölda voru þeir jafnvel í
öðru sæti á eftir USA. Sú spurning kann að vakna hvort Austur-
Þjóðverjar séu ekki hér með að reisa sér hurðarás um öxl. Álit
sérfræðinga sannar þó hið gagnstæða. Til dæmis lét próf. dr. Nelles,
forstjóri „VEB Chemische Werke, Buna“, svo um mælt, að með því
að skipuleggja enn betur fjárhagshliðina væri jafnvel unnt að fara
fram úr áætluninni.
Framkvæmd efnafræðiáætlunarinnar þýðir stórbyltingu á sviði
atvinnulífs og lífskjara Austur-Þjóðverja. Eins og aðrar byltingar
mun hún kosta mikil átök, en hin hraða og markvissa uppbygging í
Austur-Þýzkalandi síðustu árin sannar þó áþreifanlega, að þeir eru
þeim átökum vaxnir.
*
Eins og áður var á drepið, binda Austur-Þjóðverjar miklar vonir
við hina ungu grein efnafræðinnar, jarðolíuefnaiðnaðinn. Á síðustu
árum hefur tekizt að framleiða gerviefni úr jarðolíu, sem áður voru
aðallega unnin úr kolum. Reynslan hefur sýnt að jarðolían er til
þeirra lduta miklu henlugri en kol. I fyrsta lagi er flutningskostn-
aður á olíu mun lægri en á kolum. í öðru lagi er framleiðslurásin
miklu styttri ef unnið er úr jarðolíu. í þriðja lagi nýtist jarðolían
u. þ. b. 6,5 sinnum betur til gerviefnaframleiðslu en brúnkol og í
fjórða lagi er miklu auðveldara að koma við sjálfvirkni í jarðolíu-
efnaiðnaðinum. I nýtizku gerviefnaverksmiðju, sem ynni úr iarð-
olíu, þyrfti á að gizka einn mann til þess að framleiða jafnmikil
verðmæti og 16 menn gætu framleitt í samsvarandi verksmiðju jneð
brúnkol sem hráefni. Þessi tækniþróun mun stórauka fratnleiðslu-
getu efnaiðnaðarins og samtímis vega upp á móti þeirri rýrnun á
vinnukrafti, sem óhjákvæmilega hlýtur að eiga sér stað á næstu ár-
um hér í landi. Á stríðsárunum voru nefnilega barnsfæðingar jnjög
fátiðar í Þýzkalandi. Afleiðing þess fer senn að koma fram. Þannig
verða t. d. árið 1965 u. þ. b. 650.000 manns færra á vinnufærum
aldri og 450.000 manns fleira á eftirlaunum en árið 1959. í sjö ára