Réttur - 01.09.1962, Qupperneq 24

216
II E T T U It
Hver sú ríkisstjórn, sem ætlar sér að tryggja velferð Islendinga,
verður að taka upp áætlanagerð um þjóðarbúskapinn að sósíaliskri
fyrirmynd, að minnsta kosti hvað jjárjestinguna snertir. Ein orsök
þess að þjóðarframleiösla vor óx hægt 1950 til 1960 var einmitt sú
að engin slík skipulögð fjárfesting var framkvæmd, heldur allt látið
vera komiÖ undir geðþótta einstaklinganna, nema livað Alþýðu-
bandalagið beitt sér fyrir miklum báta- og skipakaupum í vinstri
stjórninni og öðrum framkvæmdum, sem uku atvinnu og fram-
leiðslu, en Framsókn kom hins vegar í veg fyrir heildarskipulagn-
ingu fjárfestingarinnar. Hin hraða aukning framleiðslutækja 1946
til 1950 stafaði hins vegar af áætlanagerð nýsköpunarstjórnarinnar
og framkvæmd hennar.
Sósíalistaflokkurinn og Alþýðubandalagið hafa ár eftir ár flutt
frumvörp á alþingi um þetta efni.
í því frumvarpi, er flutt var á þinginu 1961—62, var svo fyrir
mælt í 7. gr. á hvað leggja skyldi höfuðáherzlu á skeiði fyrstu 10
ára áætlunarinnar:
„Áætlunarráð skal við gerð fyrstu 10 ára áætlunarinnar liafa þá höfuðstefnu,
er hér segir:
Á fyrri hluta þessa tímabils skal einbeita sér að því að koma á sem mestri
fullvinnslu sjávarafurða og landbúnaðarafurða og annarra hráefna og afurða
íslenzkra með það fyrir augum, að þjóðin megi verða iðnaðarþjóð, er flytur
framleiðslu sína fullunna úr landi. Samtímis skal efla þá atvinnuvegi, er fyrir
eru, og stuðla að uppkomu nýrra atvinnutækja, er ætla má að liafi heilbrigðan
grundvöll.
A fyrra hluta tímabilsins skal undirbúa áætlanir um að framkvæma á síðari
hluta tímabilsins stórvirkjun fallvatna og rannsaka til hlítar, hvers konar iðn-
aði í allstórum stíl yrði bezt upp komið á því skeiði til hagnýtingar rafork-
unnar, þannig að slík fyrirtæki séu í senn undir yfirráðum íslendinga, hag-
nýti vinnuafl og fjármagn haganlegast í þágu þjóðar og einstaklinga og hægt
sé um leið að tryggja sem allra mesta sölu á framleiðslu þeirra úr landi til
langs tíma, svo að áhætta þjóðarinnar verði sem minnst.
Áætlungrráð skal setja sér það sem mark að vinna að, að framleiðsia þjóÖar-
innar vaxi að raunhæfu verðmæti um 10% á ári að meðaltali á næstu 10 árum.“
í Þjóðviljanum 5. júlí 1961 hafði ég í grein undir fyrirsögninni
„Vinnandi stéttirnar jmrja að mynda jijóðjyUángu 1 slendinga“, gert
svohljóðandi nánari grein fyrir hugsanlegu inntaki fyrstu 5-ára
áætlunarinnar, er rakið var hverja stefnu ríkisstjórn þjóðfylkingar
þyrfti að taka um nýsköpun þjóðfélagsins og einkum atvinnulífsins:
„NÝSKÖPUN ÞJÓÐFÉLAGSINS á grundvelli samvinnu og sameignar þjóð-
arinnar með nœgu olnbogarými jyrir allan einkarekstur í þjóðar þágu,