Réttur - 01.09.1962, Qupperneq 28

220
K E T T U H
rúmi fyrir hagsmunum íslendinga, sem þurfa að efla útflutning
sinn. Höfuðtilgangur auðvaldsins með þessu er að rífa niður þau
miklu viðskipti, sem island hafði við lönd sósíalismans (þriðjung
utanríkisverzlunarinnar), en gera ísland háð erlendum auðhring-
um.
Vér sósíalistar álítum nauðsynlegt að koma á róttækri ríkisstjórn,
sem hefur yfirstjórn á allri utanríkisverzluninni. Það verður að
vera lilgangur slíkrar yíirstjórnar að tryggja aukinn útflutning,
því það er aftur skilyrði aukinnar þjóðarframleiðslu og síbættra
lífskjara. Þess vegna verður útflutningurinn að sitja í fyrirrúmi.
Ef nokkur vandræði eru með markaði, þá verður að beina innkaup-
um þangað, sem mesta og hezta markaði má fá. Og það dugar ekki
að láta auðvaldsáróður villa þjóðinni sýn. Þjóðin þarf að fá að
vita að lönd sósíalismans hafa gefið okkur hæst verð fyrir freðfisk-
inn en Bandaríkin lægst. Undanfarið hefur verið reynt að eyðileggja
þessa beztu markaði af pólitísku ofstæki og með þrotlausum Irlekk-
ingum og lygum, — en fólkið hefur svo verið lálið borga lapið i
nýjum álögum, gengislækkunum og milljónastyrkjum.
Það geta verið margs konar erfiðleikar við að hagnýla slíka mark-
aði. Þá erfiðleika þarf að yfirstíga.
En auðvitað verður Island að afla sér markaða um víða veröld
og efla þá, sem fyrir eru, — jafnt í Bandaríkjunum se:n Sovétríkj-
unum, Kúhu og Brasilíu sem í löndum Evrópu og ekki að gleyma
þeim stærstu matvælamörkuðum, sem nú eru að opnast: hinum ný-
írjálsu löndum Afríku, Asíu og Suður-Ameríku.
Þau sölusamtök Islendinga, sem vinna þetta grundvallarstarf fyrir
þjóðina undir yfirstjórn og eflirliti ríkisstjórnar hennar, mega ekki
vera braskfyrirtæki undirorpin gróðahyggju og dultlungum eins eða
fárra manna. Slík samtök verða að vera lýðræðislegar heildir, þar
sem sjómenn, útgerðarmenn og fiskiðnaður getur fylgzt með og
stjórnað hvernig farið er með eigur þeirra — og þjóðin treyst því
að samtökin séu rekin til þess að tryggja íslendingum sem bezt verð
til langframa fyrir afurðir sínar, en verði ekki nýr milliliður í
bandalagi við erlent auðvald, er liafi hagsmuni af að fá íslenzkan
fisk sem ódýrastan.
Vissulega þarf þjóðin að vera á verði, líka gagnvart sinni eigin
utanríkisverzlun. Skriffinnska og spilling mun vissulega sækja þar
að, ekki sízt í svo sterku og spilltu auðvaldsþjóðfélagi, sem nú hefur