Réttur - 01.09.1962, Side 33

RETTUR
225
andlega óháð auðmannastéttinni, láti ekki glepjast af áróðri hennar
til að tráa á auðvaldsskipulagið sem ómissandi, sem sáluhjálpar-
atriði, — með öðrum orðum: gerist ekki borgaraleg í hugsunarhœtti
sínum. En það er einmitt það, sem áróður auðvaldsins kappkostar
að gera hana.
Alþýðan þarf að sannfœrast um mátt sinn og megin, öðlast öll
trú á getu sína til þess að stjórna þjóðfélaginu, sjálfri sér og heildinni
í hag með því réttlœti og þeim viturleik, sem auðvaldið vantar.
„Buddunnar lífæð . . ."
Ríkisstjórn Bandaríkjanna lýsir því yfir að hún muni „vernda“
Suður-Ameríkuríkin gegn kommúnisma. Auðmenn Bandaríkjanna
átlu sem kunnugt er helztu auðfyrirtækin á Kúbu og arðrændu þjóð-
ina þar, en eru nú reiðir, þegar alþýðan hefur rekið þá burtu og býr
nú sjálf að sínu.
En af hverju er ríkisstjórn Bandaríkjanna þá svona umhugað um
Suður-Ameríku?
Auðliringar Bandaríkjanna hafa hvergi fest annað eins fjármagn
og í Suður-Ameríku, að Kanada undanteknu. 1960 var fjárfesting
einkafjármagns Bandaríkjanna í Suður-Ameríku 8365 milljónir
dollara, í Vestur-Evrópu 6645 milljónir dollara og í Asíu, Afríku
og Astralíu 6536 millj. dollara.
Síðan 1935 hefur fjárfesting þeirra í Suður-Ameríku þrefaldast.
Rockefeller, Mellon og aðrar auðkongaætlir Bandaríkjanna dæla
árlega 100 milljónum smálesta af olíu úr Suður-Ameríku. Það er
þriðjungur þeirrar olíu, sem unnin er í Bandaríkjunum.
Þessir herrar eru til í allt, til að vernda gróða sinn. Georg Brandes
sagði eitt sinn: Ekkert villidýr er eins grimmt og maðurinn, sem
berst fyrir peningum sínum.
Mannkynið þarf að vera vel á verði gagnvart hættunni af þessu
örþrifa-auðvaldij sem sér mátt sinn þverra með degi hverjum.