Réttur - 01.09.1962, Qupperneq 54

OLAFUIl JENSSON:
Læknisþjónustan og
s júkratryggingar
Meðan mestur styrinn stóð í launadeilu lækna á síðasta ári, brá
sumum illa við, þegar formaður Læknafélags Reykjavíkur lét í Ijós
þá skoðun, að tryggja mætti fólki almenna læknisþjónusti < vegum
einkatryggingarfélaga í stað hiris opinbera tryggingakerfi íinkum
var Alþýðublaðið mjög áhyggjufullt út af ummælum formanns L. R.
Aðstandendur þess blaðs hafa eflaust margar ástæður til að standa
dyggan vörð um núverandi tryggingakerfi, og skal ekki fjallað nán-
ar um þær ástæður.
Þótt ekki sé það einhlítt um læknisþjónustu frekar en aðra þjón-
ustu, þá er oftast náið samband milli gæða þjónustunnar og þess
verðs, sem fyrir hana er greitt. Á flestum sviðum mannlegra við-
skipta er þessu þannig háttað og þykir auðskilið mál.
Það er bjargföst skoðun lækna, að ekki megi á nokkurn hátt rýra
gæði læknisþjónustunnar í landinu, heldur beri að efla hana og
bæta. Ein áhrifamesta leiðin til að rýra gæði liennar er að greiða
minna fyrir hana en hún kostar. Ef það er gert, láta afleiðingarnar
ekki á sér standa. Læknirinn verður að fjölga læknisverkum sínum,
annað hvort með því að vinna skemur við hvert verk eða lengja
vinnutíma sinn, nema hvort tveggja þurfi. En þetta hvort um sig
eða sameiginlega skerðir óhjákvæmilega gæði læknisþjónustunnar.
Þetta munu flestir skilja, en læknar þó bezt. Helgasta skylda þeirra
er að tryggja góða læknisþjónustu og lála ekkert hindra sig í að
rækja þá skyldu sem bezt — jafnvel ekki hið opinbera irygginga-
kerfi. Annað væri gróft siðferðisbrot af þeirra hálfu og hefði í för
með sér minnkandi gildi stéttarinnar fyrir þjóðina. Ríkisstjórninni
leyjist að vísu að gengisfella krónuna, en lœknum leyjist ekki að
rýra gœði sinnar þjónustu um sama hundraðslilula.
Skilningur á þessari afstöðu lækna er lykillinn að skilningi á af-
stöðu þeirra í sex mánaða launadeilu þeirri, sem læknar áttu í við
.