Réttur - 01.09.1962, Qupperneq 67

R E T T U R
259
útlendinga (t. d. Indland í 10 ár), auk þess ábyrgjast frjálsa sölu
þeirra á venjulegu markacísverSi, svo erlend fjárfesting geti haldið
áfram og breytzt í viðsjálli og gróðavænlegri fyrirtæki.
(2) Nýjar fjárfestingar. Fjármagnsútflutningur er enn sem fyrr
ein aðalaðferð heimsvaldasinna til að koma ár sinni fyrir borð í
ófrjálsum löndum og tryggja sér yfirdrottnun. Arum saman not-
færðu brezkir heimsvaldasinnar sér þennan „útflutning“ til að hylja
raunverulegar staðreyndir. Nokkur hluti gróðans af eldri fjármagns-
útflutningi fór í nýja fjárfestingu, en afgangurinn til heimsveldisins
sem hreinn gróði. Þessi „eðlilegi“ fjármagnsútflulningur gerði
Bretum fært að safna fjármagni í Indlandi og flestum öðrum ríkjum,
sem nýlega liafa orðið sjálfstæð.
Auk þess hafa upp á síðkastið opnazt nýjar leiðir fyrir bæði aukna
einka- og ríkisfjárfestingu. Oft er um ríkislán að ræða eða sérstök
lán með samningum um ,,efnahagslega“ eða „tæknilega samvinnu“,
og allt þetta hlása heimsvaldasinnar út í áróðri sínum sem „aðstoð“
við vanþróuð lönd. I þessu eru Bandaríkin efst á hlaði. Vegna óstöð-
ugs greiðslujafnaðar og minnkandi peningaforða verður Bretland
að fara hægar í sakirnar. Þeir fylgjast samt með. Colombo-áætlunin,
hin ýmsu „Development Corporations“ og „Þróun og framfarir“
hera því vitni.
Orðið „aðstoð" í tungutaki heimsvaldasinna er notað til að tákna
ýms allólík fyrirhrigði. Og með allskyns töluútreikningi reyna þeir
að sanna, að „aðstoð“ þeirra sé meiri en sósíalisku ríkjanna. Orðið
,,aðstoð“ er látið ná yfir: (1) framlög í hernaðarlegum tilgangi —
svo er um meginhlutann af „aðstoð“ Bandaríkjanna; (2) framlög
til stuðnings gagnbyltingarstjórnum, svo sem Chiang Kai-shek, Ngo
Diem eða Hussein Jórdaníukóngi, og er þá kallað hlægilegu nafni:
„aðstoð“; (3) til hernaðarlega mikilvægra framkvæmda, svo sem
vega, flugvalla o. s. frv., og er einnig kallað „efnahagsaðstoð“; (4)
sérstök lán til að kaupa offramleiðsluvörur eru og kölluð „efnahags-
aðstoð“; (5) opinber framlög til vega og samgangna sem ekki gefur
hagnað en auðveldar verzlunarfjármagninu að hreiðra um sig í
þessum löndum; (6) fjárfesting einkafjármagns í gróðraskyni; (7)
raunveruleg efnahagsaðstoð til stuðnings sjálfstæðri efnahagsþróun
í fyrrverandi nýlendum, einkum iðnvæðingu. Þessa aðstoð láta
einkum sósíalisku ríkin í té, og það er fyrst nú hin síðari ár að
heimsvaldasinnar hafa neyðzl til að sýna mjög lakmarkaða við-
leitni í þessa átt, til þess að keppa við sósíalisku löndin. Bretar og