Réttur - 01.01.1966, Blaðsíða 4

4
RÉTTUR
Sigurðssonar. Úr þeim skaðabótum, sem auðhringar og arð-
ránsþjóðir heims greiða hinum rændu þjóðum, á að mynda
þann sjóð, sem tryggir þeim öllum fjármagn til framfara,
svo þær geti afnumið sultinn og fátæktina. Og jafnframt þarf
að binda endi á núverandi arðrán með því að tryggja hinum
rændu þjóðum lágmarksverð fyrir vörur sínar. Það níðings-
hragð, sem kallað er „frjáls verzlun“ einokunarhringanna
við þróunarlöndin, verður að víkja fyrir raunverulegu frelsi,
þar sem þróunarþjóðunum er gert kleift að selja vörur sínar
frjálst með aðstoð samtaka sameinuðu þjóðanna, þannig að
þeim sé tryggt mannsæmandi líf fyrir framleiðslu sína.
Vér íslendingar eigum að beita oss fyrir því að reiknings-
skilin fyrir hönd hinna rændu þjóða verði gerð í anda Jóns
Sigurðssonar. Það er líka bezt fyrir hinar ríku þjóðir og
ránshringa þeirra að átta sig á því í tíma að það er klókast
fyrir þær sjálfar. — Vér íslendingar vorum vopnlausir og
fámennir gagnvart Dönum og Jón Sigurðsson fékk oft að
heyra það hjá harðskeyttustu afturhaldsseggjum þar í landi.
— En hinar rændu þjóðir heims eru meirihluti mannkynsins
og þær munu ná rétti sínum með vopnum, ef þær fá ekki
heiðarleg reikningsskil með góðu. Málstaður friðarins og
málstaður réttlætisins fyrir hina rændu fara því saman.