Réttur - 01.01.1966, Blaðsíða 36

36
RETTUR
löngu og endanlega nú, þegar fyrir liggur að óhjákvæmileg eru stór-
felld miðlunarvirki fyrir ofan virkjunarstaðinn. í umræðum um
þessi atriði hefur það verið athyglisvert að stjórnarvöldin hafa
aldrei fengizt til að nefna ákveðna tölu um kostnaðarverð á raforku
frá Búrfellsvirkjun — um það atriði hefur ríkt óvissa, þótt sagt hafi
verið stundum með almennu orðalagi að tilboð hringsins muni vera
fyrir ofan kostnaðarverð. Virðist ekki seinna vænna að hæstvirt
rikisstjórn ger.i fullkomna og ýtarlega grein fyrir þessu atriði og
dragi ekki undan neina kostnaðarliði. Komi þá í ljós — eins og full
ástæða virðist til að ætla — að tilboð svissneska hringsins nær ekki
raunverulegu kostnaðarverði, væri fróðlegt að fá skýringar stjórnar-
valdanna á því hvernig samningar af því tagi geta verið hagkvæmir
íslendingum, hvernig hægt er að ætlast til þess að íslendingar borgi
hreinlega með raforku til hins erlenda fyrirtækis.
Sú röksemd heyrist stundum að hér sé um að ræða afgangsorku
sem íslendingar þurfi ekki að hagnýta á næstunni, og því séu tekj-
urnar af viðskiptum við alúmínhring.inn fundið fé, þótt verðið sé
lágt, og létti okkur það stórvirki að beizla Þjórsá við Búrfell. En
ekki þarf að líta langt fram í tímann til þess að átta sig á því að
þessi röksemd stenzt engan veginn. Af 210 þúsund kílóvatta virkjun
ætlar hringurinn sér 126 þúsund kílóvött, en okkur verða aðeins
eftirskilin 84.000 kílóvött. Raforkunotkun íslendinga eykst hins
vegar mjög ört, hún hefur tvöfaldazt á hverjum áratug að undan-
förnu, og samkvæmt orkuneyzluspá Raforkumálaskrifstofunnar
verða íslendingar búnir að fullnýta alla þá orku sem þeim verður
eftir skilin frá Búrfellsvirkjun 1976—1977. Þá yrði ný virkjun að
vera komin í gagnið í okkar þágu, þannig að framkvæmdir við hana
yrðu að hefjast mjög fljótlega eftir að Búrfellsvirkjun væri lokið.
Sérfræðingar telja að Búrfellsvirkjun sé hagkvæmasta virkjun sem
finnanleg er á íslandi, svo að næsti áfangi verði mun dýrari; bilið
milli þess raforkuverðs sem íslendingar eiga að búa við og alúmín-
hringurinn greiðir heldur áfram að stækka. Ef kaup alúmínhrings-
ins á umframorku ættu að vera hagkvæm íslendingum, yrðum við
að eiga kost á því að taka þessa umframorku í okkar þágu þegar er
við þyrftum á henni að halda. En því er sannarlega ekki að heilsa.
Hringurinn áskilur sér rétt til þess að halda orkuviðskiptunum í
hvorki meira né minna en 55 ár. Þegar að þeim tíma kemur blasir
sú staðreynd við að íslendingar verða búnir að beizla alla þá vatns-