Réttur - 01.06.1936, Qupperneq 26

1924—'28 1929 1930—’34
(meöal) (meðal)
Stál 647 1003 624
Járn 537 753 417
Sement 1246 1820 1575
Af þessu er auðséð, að framleiðslan bæði fyrir og
eftir 1929 er miklu minni. Þar sem framleiðslugeta
þungaiðnaðarins var heldur ekki nýtt að fullu árið
1929, virðist ofgetan nema um 40—50%.
Hafnarvirki eru of mörg.
Við ströndina eru meir en 86 hafnir, sem hafa
„almenna þýðingu“. Engin þeirra hefir þó markverð
sambönd inn á við og öll viðskifti fara fram í ná-
munda við hafnarbæina, enda liggja þeir í stöðugri
samkeppni sín á milli. Þessi mikli hafnafjöldi krefst
miklu meiri og fjölbreyttari atvinnurekstrar heldur
en landið hefir.*
Enda þótt járnbrautanetið sé mjög gloppótt, er
það allt of þétt til þess að spánski búskapurinn geti
borið það. I öðrum auðvaldslöndum hófst iðnaðar-
byltingin með byggingu járnbrautanna. Þær hafa
lyft undir þungaiðnaðinn og útvíkkað innanlands-
markaðinn. Og því meir sem þungaiðnaðurinn efl-
ist, því meiri þörf er fyrir járnbrautir. Um þetta
þarf varla að ræða í sambandi við Spán. Erlent fjár-
magn (enskt og franskt) var lagt í járnbrautarbygg-
ingarnar og þeim er haldið við með því.
Flutningsgjöldin eru sérstaklega há með spönsku
járnbrautunum. Orsakirnar eru þær, að vegna há-
fjallanna er byggingar- og viðhaldskostnaður mik-
ill. Frá meginlandinu eru litlir flutningar til strandar
innar, þar sem iðnaðurinn er mestur: þungaiðnað-
urinn í Astúríu og baskisku liéruðunum og baðmull-
arvinslan í Kataloníu. Litlir flutningar gera rekst-
*) Revue Economique Internationale ág. 1933.
106