Réttur - 01.06.1936, Síða 35

í landi, þar sem pólitísku flokkarnir börðust ekki
fyrir stéttahagsmunum, heldur fyrir klíkuhagsmun-
um, og þar sem beinapólitíkin og fjármálaspilling-
in er á svo háu stigi. Syndikalistiskir verkamenn,
sem áratugum saman hafa fjandskapast við alla
pólitíska flokka, kynnast nú í sameiginlegri baráttu
nýjum flokki, kommúnistaflokknum, sem ávinnur
sér traust þeirra.
5. Sú skakka aðferð, að lýsa yfir allsherjarverk-
falli á litlu svæði og hefja vopnaða uppreisn, er af-
leiðing héraðaskiftingarinnar og að sumu leyti eft-
iröpun liðsforingjauppreisnanna. Anarkistar og
syndikalistar hafa ekki skilið þann grundvallarmis-
mun, sem er á liðsforingjauppreisn, sem í hæsta lagi
breytir einhverju um afstöðu stjórnarlclíkanna inn-
byrðis, en hreyfir ekki við sjálfum yfirráðum stétt-
arinnar, og vopnaðri uppreisn verkamanna, sem
beint er gegn auðvaldsstéttinni, og mætir því sam-
eiginlegri mótstöðu ríkjandi stéttar og ríkisvalds
hennar.
Áður var þessi klofningur aðalhindrunin fyrir
samvinnu bænda og verkamanna, sérstaklega þar
sem kommúnistar, syndikalistar og anarkistar voru
sterkastir í sérstökum héruðum.
Mikil hindrun í végi sameiginlegrar baráttu allra
landshluta er þjóðernismálið, sem enn er óleyst.
Töluverður hluti íbúanna (allt að einn þriðji eða
fjórði hluti) tilheyrir kúguðum þjóðernum; Kata-
lónum, Böskum og Galiciumönnum. Þessi þjóðern-
iskúgun gaf borgarastétt viðlcomandi þjóðflokks
tækifæri til þess að leiða athyglina frá stéttabar-
áttunni, sem að henni beindist, án þess þó að hún
berðist ærlega og álcveðið fyrir þjóðernismálstað-
inn, eins og bezt sést á hálfvelgju og undanslætti
katalónsku stjórnarinnar, þegar hún átti í höggi við
afturhaldsstjórnina í Madrid. Alltaf hefir borgara-
115