Réttur - 01.06.1936, Qupperneq 34

þröngvað kosti verkamanna. Búnaðarbyltingin er
þessvegna verkamönnum mjög í hag.
Án efa er spánski verkalýðurinn bæði fórnfús og
áræðinn. Það er óvíða, að verkamenn hafi oftar á
undanförnum árum tekið sér vopn í hönd, til þess
að hrekja kúgarana burt. Aðalástæðan fyrir því, að
svo lítill árangur hefir orðið af þessari byltingar-
sinnuðu fórnfýsi er sú, að verkalýðurinn hefir ver-
ið klofinn í hagsmunabaráttunni og skort hefir á
samheldni bænda og verkamanna.
Klofning spánska verkalýðsins er með sérstökum
hætti. Annarsstaðar í Vestur-Evrópu skiftast verka-
menn í tvo flokka, endurbótasinnaðan og byltingar-
sinnaðan, kommúnistiskan. Frá upphafi verklýðs-
hreyfingarinnar hefir Spánn verið vígi anarko-
syndíkalistiskrar hreyfingar, sem enn hefir mikil
ítök, svo að verkalýðurinn er þríklofinn þar.
Hversvegna hefir Anarko-Syndikalisminn sérstak-
lega blómgast á Spáni?
Oss virðast aðalástæðurnar vera þessar:
1. Anarko-Syndikalisminn óx upp áður en sócial-
istiska hreyfingin náði fótfestu. 1. alþjóðasamband
ið átti í hatramlegri en árangurslítilli baráttu við
spánska anarkismann).
2. Héraðaskiftingin og sundrung landsins. Þar
sem iðnaðurinn var svo skammt á veg kominn og
verksmiðjurnar litlar, var mönnum alls ekki eins
ljóst og í stóriðnaðarlöndunum, að það þurfti meira
til, en að taka einstakar verksmiðjur eignarnámi.
3. Það er augljóst, að „afneitun ríkisvaldsins“
lá beint við í landi, þar sem verkamenn nutu aldrei
neins góðs frá ríkisvaldi gósseigenda. Það byggði
enga skóla eða sjúkrahús og veitti engar trygging-
ar. Hér var ekkert gert af því, sem gat unnið, að
minnsta kosti nokkurn hluta verkamanna til fylgis
við ríkisvaldið.
4. „Afneitun allra pólitískra flokka“ er skiljanleg
114