Réttur - 01.10.1972, Side 49

August Bebel
Forna dómkirkjan í Basel
sjálfstæðishreyfingu undirokaðra þjóða innan við-
komandi stórveldis.
Þingið fagnar rísandi baráttu verkalýðsins í því
keisaralega Rússlandi, höfuðvígi afturhaldsins, en
leggur höfuðáherzlu á hlutverk verkalýðsins í
Þýzkalandi, Frakklandi og Englandi að hindra auð-
vald þessara landa í þeirri „glæpsamlegu vitfirr-
ingu“ sem heimsstyrjöld væri.
Þingið heitir á verkamenn allra landa að „beita
afli hinnar alþjóðlegu samheldni verkalýðsins gegn
heimsvaldastefnu auðvaldsins." Það aðvarar yfir-
stéttir landanna og minnir þær á að þýzk-franska
stríðið 1871 hafi leitt til Parísarkommúnunnar og
rússnesk-japanska striðið til uppreisnarinnar 1905.
Síðan segir:
„Það væri vitfirring, ef rikisstjórnirnar skildu
ekki, að bara hugsunin ein um ógn heimsstyrjald-
ar, hlýtur að valda reiði og fordæmingu allrar al-
þýðu. Verkamenn (öreigarnir) lita á það sem glæp
að skjóta hver á annan til þess að auka gróða
auðmannanna, metnað konungsættanna og til
heiðurs fyrir leynisamninga utanríkisráðuneytanna.11
Þingið lýsir auðvaldið ábyrgt fyrir afleiðingum
styrjaldar.
„Verkalýðurinn mun beita öllu afli sinu og at-
orku til þess að koma í veg fyrir tortímingu blóm-
ans hjá öllum þjóðum, sem nú er ógnað með fjölda-
morðum, hungri og pestum."
Og ávarpinu lýkur með skírskotun til sósíalista
og verkamanna allra landa að vera á verði og beita
öllum ráðum til að hindra stríð. Síðustu orðin voru:
„Sýnið auðvaldsheimi arðráns og fjöldamorða
andstæðu sina: friðar- og bræðralags-veröld verka-
lýðsins."
Ávarp Baselþingsins var því, þrátt fyrir alla
galla, mjög eindregið. Þegar Lenín fjórum árum
241