Réttur - 01.01.1982, Síða 18

Ljóðakveðja
til
Sigfúsar
Það springa út blóm f sporum þínum,
það spretta upp lindir úr orðum þínum,
það vaxa upp stofnar af verkum þínum,
það vorar og birtir af anda þínum
— og þó er nú hljótt í huga mínum.
Og eigi er kyn þótt hugur sé hljóður:
ég hugsa til okkar sœrðu móður —
Þú varst henni, Sigfús, sonur góður,
sannur og göfugur lífs þíns óður,
og þvífer nú kvíði um kalinn gróður
— ég kveð þig í fylgsni vors minnsta bróður.
JÓHANNESÚRKÖTLUM.
18