Réttur - 01.01.1982, Qupperneq 22

starfi, er eitt saman hefði verið nóg fyrir
meðalmann að atorku.
Aldrei færðist Sigfús undan að leggja á sig
hin þreytandi fundarstörf fyrir flokkinn og
oft hef ég undrazt þann kraft er gerði honum
mögulegt að rækja þau svo vel sem hann hef-
ur gert. Hæfileikar hans eru i réttu hlutfalli
við ósérhlífnina.
ísland á marga góða ræðumenn í öllum
flokkum, en engan veit ég leika það eftir, sem
Sigfús Sigurhjartarson gerir: Að flytja jafnt
stuttar sem langar ræður án blaða og minnis-
atriða, en samt svo meitlaðar rökréttri hugs-
un hins þjálfaða stærðfræðings og stjórn-
málamanns að líkast er sem þrauthugsaðar
væru og niðurskrifaðar í næði, — en oft vissi
ég hann aðeins hafa nokkrar mínútur eða
stundarfjórðung til að íhuga efnið. En ætíð
er samband hans við fólkið svo náið, að ræð-
an er sem töluð út úr hjarta þess.
Og það er ekki Reykjavík ein, sem notið
hefur þessara starfa hans og snilldar. Ég
þekki engan verkalýðsleiðtoga lands vors,
nema ef vera skyldi Jón Rafnsson á yngri ár-
um, sem lagt hefur svo land undir fót til þess
að flytja alþýðu boðskapinn um samtaka-
mátt hennar og sögulegt frelsishlutverk —
sem Sigfús hefur gert. Hvort sem hann hefur
farið Vestfjarðafjallgarða fótgangandi eða á
árabátum milli Austfjarðanna, alls staðar
var erindið hið sama: hefja snauða alþýðu
þessa lands til baráttu fyrir rétti sínum í
krafti samheldni sinnar og órofa bræðralags.
Fáir eru þeir staðir, þar sem hann hefur ekki
markað spor, vakið fólkið til viðnáms árás-
um auðvalds og afturhalds eða eggjað það til
sóknar. Þess vegna á hann líka vini á alþýðu-
heimilum um allt ísland, sem hugsa til hans í
dag hlýjum huga, einmitt nú þegar ránshönd
íslenzkrar einokunarklíku og amerískrar yf-
irdrottnunar er að svipta alþýðuheimilin því
atvinnuöryggi og lífsafkomu, sem Sigfús
vann svo ósleitilega að að skapa þeim.
„Minna reynir styrk hins sterka
stæltur dauði og þyrnikrans
heldur en margra ára ævi
eydd í stríði við hjátrú lands,
róg og illvild,”
— segir Stephan G. Stephansson af mikilli
og djúpri speki og lífsreynslu í kvæði um
einn brautryðjanda amerískrar alþýðu.
Á fáum foringjum flokks vors hefur níð
og rógur ofstækisfyllstu andstæðinganna
dunið svo látlaust sem á Sigfúsi. Þeir hafa
kunnað að meta hann á sinn hátt ekki síður
en við.
En ekkert, hvorki árásir andstæðinga né
þrotlaust starf fyrir flokkinn og hreyfing-
una, hafa megnað að buga andlegt atgerfi
Sigfúsar. í einni af þeim fáu ræðum hans,
sem við eigum til skrifaðar, af því hún var
tekin upp á stálþráð, — ræðunni, sem hann
hélt á útifundinum í Lækjargötunni 16. maí í
fyrra, — stendur hann á hátindi ræðusnilld-
ar sinnar. Það er unun að lesa þessar stuttu,
meitluðu, stílföstu setningar, samdar um leið
og þær eru talaðar:
SIGURBRAUT FÓLKSINS
KR SAFN GRKINA OG RÆttNA SIGFÚSAR
l.R SIGGRDUR GUÐMUNDSSON TÓK SAM-
AN OG VAR GF.FID ÚT 1953. (426 SÍDUR)
NOKKUR KINTÖK FÁST KNN í BÓKINNI,
SKÓLAVÖRDUSTÍG 6, RKYKJAVÍK.
22