Réttur - 01.01.1982, Qupperneq 44

ef hver fjölskylda í bænum gæfi sem svaraði
hálfu strætisvagnafargjaldi á dag í tvö ár,
væri bygging Hjúkrunarheimilis tryggð. Að
þessu búnu var samið dreifingakerfi fyrir
baukana og þeir bornir inn á eins mörg heim-
ili og til náðist.
Söfnunarbaukakerfið skilaði etv. ekki eins
miklum arði og búist var við í upphafi. Það
voru tiltölulega fáir einstaklingar, sem héldu
því uppi sjálfkrafa. Það þurfti að leggja
fram mikla vinnu til að halda þvi gangandi.
En þessi aðferð var þó afarhappasæl og gaf
arð með öðrum hætti en þeim, að í baukana
söfnuðust óneitanlega beinharðir peningar.
Þessi söfnun minnti stöðugt á byggingu
Hjúkrunarheimilisins og með henni náðist
beint samband við þorra bæjarbúa. Athygli
þeirra hélst vakandi og brátt fór að berast fé
með ýmsum hætti svo sem áheitum, minn-
ingagjöfum og beinum framlögum. Minn-
ingakortasala hefur farið sívaxandi síðustu
mánuði. Stórgjafir hafa borist frá einstak-
lingum, félögum og fyrirtækjum.
Baukasöfnunin.
Þátttaka skólaæskunnar
Það var um mitt sumar 1979, sem fyrsta
dreifing baukanna hófst. Það voru félagar úr
þjónustusamtökum og klúbbum, sem höfðu
það hlutverk með hendi að annast hana, og
var verkinu skipt niður eftir hinu nýja dreifi-
kerfi, sem var mjög nákvæmt og hefur síðan
orðið til mikilla nota. Eins og að ofan greinir
voru þó nokkrir annmarkar á því að bauk-
arnir vildu skila sér almennt, þótt allstór
hópur fólks kæmi reglulega og hefði skipti.
En vitað var um þúsundir bauka, sem sátu
fastir úti í bæ. Það var því ákveðið að safna
saman miklum mannskap, ganga í hvert hús,
smala saman þessum baukum og láta tóma í
þeirra stað. Auglýsingum og fregnmiðum
var beitt til að kynna þessa fyrirhuguðu að-
gerð. Söfnunarfólki var yfirleitt mjög vel
tekið, en ljóst var, að vinna við söfnunina
var afar mikil. Ef vel ætti að vera, mættu
söfnunarferðirnar ekki vera færri en þrjár á
hverju ári. Þá kom fram sú hugmynd, að
leita til skólanna í Kópavogi, aðallega
Menntaskólans og fá liðveislu skólafólksins
við söfnunina. Félagar úr þjónustuklúbbun-
um komu í bifreiðum sínum og keyrðu hina
léttfættari skólanema, sem síðan fóru í húsin
og skiptu um bauka. Þetta gekk mjög vel og
tóks að ,,sópa bæinn” á örfáum klukku-
stundum. Hefur þessi aðferð verið viðhöfð
einum þrisvar sinnum. Síðan hefur starfsfólk
lánastofnana í Kópavogi lagt á sig mikla
aukavinnu við að telja úr baukunum.
Frá þessu er sagt sem dæmi um hve allir
ungir og gamlir tóku höndum saman og
hjálpuðust að við að gera það, sem mjög
margir töldu óframkvæmanlegt í fyrstu. Það
er enginn vafi á því, að án samstöðu alls
almennings í Kópavogi hefði allt fallið um
sjálft sig og aldrei reynst unnt að hefja
verkið, hvað þá meira.
Almenn samstaða og samhugur
um málið
Sá samhugur og sú samstaða, sem hefur
náðst um þetta mál í Kópavogi mun vera
mjög einstætt og eiga sér fáar hliðstæður,
ekki aðeins hér á landi, heldur þótt víðar
væri leitað. Fyrst má nefna að 9 félög og
þjónustuklúbbar með mismunandi markmið
á stefnuskrá náðu að vinna saman að einu
máli. Annað eru undirtektir almenings, sem
hefur brugðist afar vel við. Margir sem
höfðu litla trú á starfsemi á þessum grund-
velli í fyrstu, hafa nú skipt um skoðun og
44