Réttur - 01.01.1982, Qupperneq 59

meðaltal. Niðurstaða Coopers & Lybrand á
eðlilegu verði var alls ekki það lægsta sem
fyrir kom, og má þar til taka að Varsavsky,
sérfræðingur í áliðnaði, var með töluvert
lægra verð, og þá um leið meira okur af
hálfu Alusuisse í sínu mati.
Og að auki má benda á að á umræddu
tímabili seldi Alusuisse óskyldum aðila súrál
á miklu lægra verði en þeir létu ísal greiða
sér. Og fellur sú mótbára um sjálfa sig, að
mat þeirra sérfræðinga sem um málið hafa
fjallað sé rangt, að því er varðar verð á súr-
áli.
Alusuisse telur sig hafa fengið hærra verð
fyrir afurðir ísal en gengur og gerist, svo
nemi 13.7 milljónum dollara, og vildi láta
það reiknast á móti yfirverði á súráli. Sér-
fræðingar ráðuneytisins athuguðu þessa við-
báru og komust að þeirri niðurstöðu að verð
á áli frá Isal væri í samræmi við heimsmark-
aðsverð á áli af þeim gæðaflokki sem fram-
leitt er í Straumsvík, en það er í liæsta gæða-
flokki og er selt á ca. 3% hærra verði en
meðal ál. Jafnframt má geta þess að ísal
greiðir Alusuisse 1.5*70 af heildsöluverði fyrir
að ná hærra markaðsverði en gengur og ger-
ist. Þannig að þessi röksemd fellur einnig um
sjálfa sig. Auk þess er það ljóst að sam-
kvæmt álsamningnum á Alusuisse að útvega
ísal súrál á armslengdarverði eða þaðan af
hagstæðara, og þótt eitthvað komi á móti
annarsstaðar, þá er Alusuisse jafn brotlegt
við þetta ákvæði í samningnum.
ísal notað til undirboða
Næst stærsti hlutinn af fyrrnefndum
styrkjum er sérstakt framlag upp á 10.5
milljónir dollara, sem Alusuisse greiddi ísal
árið 1976. En þarna var í rauninni alls ekki
59