Réttur - 01.01.1993, Síða 68

VIOLETTA PARRA:
Pökk sé þessu lífi
Þökk sé þessu lífi / hve það var mér örlátt
af því hlaut ég augun / opna ég þau bæði
sé og sundurgreini / svart frá hinu hvíta
og efst í hæðum sé ég himinn þakinn stjörnum
í mannhafinu manninn sem ég elska.
Þökk sé þessu lífi / hve það var mér örlátt
heyrnina af því hlaut ég / h'eyri dags og nætur
engisprettur óma / eða fugla syngja
dyn í vélum, hundgá, hamarshögg og regnið
og mjúka róminn mannsins sem ég elska.
Þökk sé þessu lífi / hve það var mér örlátt
hlaut ég af því hljóðin / hlaut ég einnig stafróf
eignaðist ég orðin / um allt það sem ég hugsa
móðir, vinur, bróðir — eru ljós sem lýsir
þá grýttu braut er gengur sál þín eftir.
Þökk sé þessu lífi / hve það var mér örlátt
vegferð hlaut ég harða / handa þreyttum fótum
yfir óræð síki / arkaði um borgir
villt um strendur, fjöll, um óbyggðir og engi
til þín heim í hús við völlinn græna.
Þökk sé þessu lífi / hve það var mér örlátt
af því hlaut ég hjarta / hrærist það að rótum
er ég sé hvern ávöxt / elur hugsun mannsins
og allt sem gott er svo víðs fjarri því vonda
er lít ég í þín augun undurskæru.
Þökk sé þessu lífi / hve það var ntér örlátt
hlaut ég af því hlátur / hlaut ég einnig tregann
til að greint ég gæti / gleðina frá harmi
þetta tvennt sem elur aila mína söngva
og söngvar mínir eru ykkar söngvar
og söngvar allra eru sömu söngvar.
Þýðandi: Þórarinn Eldjárn
68