Réttur - 01.01.1993, Qupperneq 71

Þórólfur Sigurðsson.
Benedikt Jónsson frá Auðnum.
aö tempra ofvöxt lífsins (Maltus prestur).
Síðasttalda úrlausnin er hin versta og
fólslegasta, því hún er sama sem að neita
allri framsókn og umbótum, en gera guð
að illgjörnum og bruðlandi harðstjóra. í
hinum úrlausnunum öllum er einhver
sannleiksneisti, en ekki heldur meira. Or-
sakirnar liggja dýpra. Sé ofstopa drottn-
endanna um að kenna, er það þá ekki
vegna þess, að mennirnir sjálfir hafa,
með skipulagi, sem þeim er sjálfrátt,
fengið þeim of mikið vald, nema svo sé að
vald þeirra sé beint frá guði, og því trúa
víst fáir nú. Sama er að segja um stétta-
skipunina, herbúnaðinn og ríkisskuldirn-
ar. Allt eru það mannasetningar og alger-
lega á valdi þeirra sjálfra ...
Að lífsskilyrðin sýnast svo lítil og
þröng, kemur eingöngu af því, að menn-
irnir hafa ekki enn lært að nota þau á ann-
an hátt en villtar rándýrahjarðir gera, en
ekki með samhjálp og firði. Það liggur
því eingöngu í heimskulegum mannasetn-
ingum, öfugu skipulagi, en ekki í óvið-
ráðanlegum lögum náttúrunnar og lífsins.
Geti mennirnir séð þetta, og sannfærzt
um það, þá fyrst verður stríðinu útrýmt
úr mannlífinu, en fyrr ekki, því þá eru
þess sönnu orsakir fundnar og viður-
kenndar; þá hætta menn að skella skuld-
inni á guð almáttugan og heyja stríð í
hans nafni; þá fellur sú vitlausa kenning
um sjálfa sig, að guð sé sá, sem gerir fá-
tækan og ríkan, voldugan og vesælan.
Það er því ekki, eins og í fljótu bragði
kann að sýnast, eintóm grimmd og mann-
vonzka, sem keyrt hefir Evrópuþjóðirnar
út í þetta voða-stríð, heldur þær lífsregl-
ur, sem þær hafa skapað sér, það skipu-
lag, sem þær hafa sjálfar sett um lífsskil-
yrðin, um aðgang að gæðum náttúrunnar
og hagnýtingu þeirra, í stuttu máli, um
ábúðina á þessum jarðarhnetti, sem
mannkyninu hefir verið fenginn til ábúð-
ar og afnota, til þess að framfleyta lífinu
á. Það er sérréttinda- og útilokunarskipu-
lagið, sem ekkert á skylt við virkilegt rétt-
læti, jafnrétti, mannúð og mannfrelsi, eða
71