Morgunblaðið - 31.03.2006, Blaðsíða 43

frændsystkini hafa verið mér svo
góð og sýnt mér einstaka vináttu.
Það sýnir í hvernig umhverfi við er-
um alin upp.
Pabbi sagði á sunnudagsmorgun-
inn þegar afi dó, „Ef allir væru eins
góðir og afi þinn þá væri heimurinn
betri“. Hvíl þú í friði, afi minn.
Helena Arnardóttir.
Elsku afi, þú hefðir orðið 99 ára
gamall á þessu ári. Þrátt fyrir háan
aldur þá barstu þig alltaf svo vel og
varst mikill sómamaður. Við áttum
margar góðar stundir með þér. Þú
áttir stóra fjölskyldu enda varstu
með stórt hjarta sem við nutum
blessunar af því þú varst einstak-
lega kærleiksríkur maður.
Minningarnar eru margar úr
Hólmgarðinum þar sem þið amma
bjugguð svo lengi. Þar vorum við
oft sem krakkar, héldum upp á
mörg tímamót og allir skemmtu sér,
ungir sem aldnir. Þú hafðir gaman
af sögum og til eru margar
skemmtilegar sögur af þér afi.
Skemmtilegast þótti þér þó að tefla
og hjá þér var hvorki til staður né
stund þar sem þér hefði þótt óvið-
eigandi að setjast niður til að taka
eina skák og aðra til. Það var svo
gott að koma til þín og ömmu eftir
æfingar á gamla Víkingsvellinum,
þá smurðir þú oft brauð með rúllu-
pylsu og gafst okkur glas af mjólk
og klappaðir svo ljúft á kollinn á
okkur. Reyndar voru sumir hræddir
við klöppin frá þér því sú saga gekk
í fjölskyldunni að einn af sonum
þínum hafi orðið sköllóttur því þú
hefðir klappað honum svo mikið. Þú
dekraðir við okkur af mikilli alúð og
það gerðir þú líka við smáfuglana
enda kvaðstu þá vera vini þína.
En núna ertu farinn frá okkur og
söknuðurinn er mikill. Þú gafst okk-
ur mikið og hluti af þér mun lifa
með okkur. Þetta verður erfitt fyrir
ömmu því þú hefur verið áttavitinn
hennar í svo langan tíma og megi
guð veita henni styrk og æðruleysi
til að takast á við fráfall þitt. Við
fjölskyldan öll verðum dugleg að
líta eftir henni fyrir þig og veita
henni félagsskap. Við vitum að þú
vakir yfir henni eins og þú munt
vaka yfir öllum þínum afkomendum.
Hvíl í friði elsku afi.
Ingi og Þröstur.
Kveðja til afa.
Frá því að ég fæddist hefur þú
alltaf verið nálægt mér og á ég
mjög erfitt með að hugsa um að þú
sért farinn. En það sem lætur mér
líða betur eru allar góðu minning-
arnar um þig og ömmu. Alltaf var
jafn gaman hjá okkur, sama hvort
ég og þú og amma vorum að spjalla,
við tveir að tefla eða í fjölskyldu-
veislunum frábæru.
Það sem mér mun finnast ómet-
anlegt er hvað þú gast verið lengi
með okkur og fengið að kynnast
stelpunum mínum og þær þér.
Minningin um það þegar þú hélst á
Marín Ósk undir skírn og gerðir
það með reisn og stolti þótt þér
þætti erfitt að standa svona lengi;
þar sýndir þú viljastyrk þinn og
hvað fjölskyldan skipti ykkur ömmu
miklu máli. Það er líka gott að
hugsa til þess að þegar þú varst
rúmliggjandi viku áður en þú fórst
hvernig Júlía Heiður náði að fram-
kalla bros á þér og hvað þér fannst
gaman að sjá leiksýninguna sem
hún hélt fyrir ykkur ömmu.
Alla þína ævi hefur þú glaðst í
gegnum gleðistundir fjölskyldunnar
sem þú og amma komuð upp og þótt
ég hafi viljað hafa þig endalaust
hérna hjá okkur þá ætla ég að
gleðjast yfir því að nú ert þú kom-
inn á stað þar sem þú færð borgað
fyrir þína góðsemi allt þitt líf.
Afi, þú verður alltaf hjá mér, ég
elska þig að eilífu.
Þinn
Guðmundur Marinó
Ásgrímsson.
viðgerðar- og varahlutaþjónustu,
sem hann starfaði við til æviloka.
Garðar var glaðlyndur og vinmargur
maður og störfuðu margir af vinum
hans með honum á partasölunni á
ýmsum tímabilum.
Hann var með eindæmum hraust-
ur framan af ævinni. Það var ekki
fyrr en 1999 sem hann fékk vírus í
hjartað að hann varð aðeins að slaka
á, enda tóku þessi veikindi nær sex
mánuði.
Og engan þekkjum við annan en
Garðar hlaupandi um á peysu og tré-
skóm í öllum veðrum. Berhentur í
grimmdarfrosti sótti hann oft vara-
hluti í bílhræ úti ef einhvern vanhag-
aði um slíkt. Hjá honum voru engir
frídagar aðrir en jóladagur og
páskadagur.
Garðar var ekki fjölskyldumaður
en bjó frá árinu 1966, með smáhléum
framan af, alltaf einhvers staðar í
nánd við okkur og börnin, sem einn-
ig voru hans nánustu vandamenn.
Frænkur hans byrjuðu að elda fyrir
hann á táningsaldri og aðstoðuðu
hann stundum á partasölunni við
símsvörun og fleira. Viðar Ingi var
líka hjá honun eitt sumar í vinnu.
Og þegar Björgvin fékk bílpróf og
sótti ökuskírteinið á miðnætti var
Garðar mættur heima hjá okkur
með bíl handa honum og rétti honum
lykla og skóflu svo hann kæmist í
gegnum skaflana í kolvitlausu veðri í
janúar. Þannig var hlýhugurinn sem
hann bar til barnanna okkar.
Guð blessi minningu hans.
Jón og Magnea.
Fyrstu kynni okkar af Garðari
voru í föðurhúsum okkar, þar sem
Garðar var aufúsugestur. Eftir að
Garðar flutti í bæinn að norðan bjó
hann fyrst um sinn hjá föður okkar
og síðar bjó hann oftast í næsta ná-
grenni við okkur. Garðar bjó ekki yf-
ir þeirri lánsemi að eignast lífsföru-
naut eins og flestum okkar þykir
sjálfsagt, heldur bjó hann einn
stærstan hluta ævi sinnar. Þótt
Garðari hafi ekki auðnast lífsföru-
nautur var hann alltaf vinmargur og
sjaldan eða aldrei kom maður til
hans án þess að þar væri fyrir gesti
að finna. Systurnar Gerða og Rósa
byrjuðu á unga aldri að vinna sér inn
vasapening hjá frænda við að hjálpa
honum með heimilisstörfin. Mat-
vandur var Garðar ekki og hrósaði
hinum ungu matseljum í hástert
sama hvernig bragðaðist.
Garðar rak partasölu í Hafnarfirði
á annan áratug og flutti sig síðar til
Mosfellsbæjar. Flest okkar systkina
störfuðum á einum eða öðrum tíma
hjá honum á partasölunni, enda var
þetta góður staður fyrir ungling að
koma með bíldrusluna sína og fá að-
stoð með að koma druslunni í gott
horf. Hjá Garðari var líka alltaf grið
að finna á táningsaldri ef í odda
skarst á heimilinu. Garðar var alltaf
góðmennskan ein við vini og fjöl-
skyldu, enda héldust honum vina-
bönd við okkur systkinin fram á
þennan dag. Gleði og kátína ein-
kenndu Garðar og öruggt er að þetta
létta lundarfar hefur haldið í honum
lífinu, þrátt fyrir ýmsar erfiðar raun-
ir sem hann mátti upplifa á sínu ævi-
skeiði. Veraldlegur auður sótti ekki
að Garðari enda bjó hann oft á tíðun
við mjög lélegan húsakost þegar illa
áraði. Oft var mikið hlegið og mikil
gleði þegar fjölskyldan var saman-
komin ásamt Garðari og minnumst
við hans þannig. Garðar yfirgaf
þennan heim með bros á vör, greini-
lega ánægður með endurfundina við
skaparann. Nú bera hann sunnan-
vindar til Akureyrar þar sem hann
átti sitt upphaf og æsku, þótt beinin
hafi hann borið þar sem hann vildi
næðis njóta.
Búmm saka búmm búmm búmm
elsku bíllinn minn blái.
Búmm saka búmm búmm búmm
þó brotnar legur þig hrjái.
Kominn að niðurlotum
já þú kemst þetta af vana.
Gírkassinn er í brotum
já þú ert dreginn af krana.
Það er enginn sem getur skilið
hvað ég elska þig mikið.
Og þegar við komum aftur
skal ég þvo af þér rykið.
(P. Halldórsson og E. Svavarsson.)
Þorgerður Guðrún Jóns-
dóttir, Rósa Björk Jónsdóttir,
Gunnar Hrafn Jónsson, Viðar
Ingi Jónsson og Björgvin
Jónsson.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MARS 2006 43
MINNINGAR
✝ IngigerðurRunólfsdóttir
fæddist á Beru-
stöðum í Rangár-
vallasýslu 11. októ-
ber 1922. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Skógarbæ 25.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Anna
Stefánsdóttir, f. 12.
nóvember 1890, d.
22. júní 1982, og
Runólfur Þor-
steinsson, f. 21.
mars 1886, d. 25. janúar 1968,
búandi á Berustöðum, Rang.
Ingigerður var elst systkina
sinna, hin eru Stefán, f. 7. apríl
1924, d. 31. desember 2004,
Margrét, f. 5. janúar 1926, Þor-
steinn, f. 19. september 1927, d.
21. nóvember 2001, Ólafur, f.
12. janúar 1929, Steinþór, f. 14.
mars 1932, og Trausti, f. 28.
júní 1933.
Ingigerður giftist 14. janúar
1978 Jóni Ólafssyni, f. 14. ágúst
1910, d. 25. júlí
2003. Foreldrar
hans voru Margrét
Þórðardóttir og
Ólafur Jónsson.
Fyrri kona Jóns,
Guðlaug Ragnheið-
ur Guðbrandsdótt-
ir, lést fyrir aldur
fram 27. febrúar
1966. Börn þeirra
eru Sirrý Laufdal,
Ólafur Laufdal,
Trausti Laufdal,
Hafdís Laufdal og
Erling Laufdal.
Ingigerður lærði í Húsmæðra-
skólanum á Laugarvatni 1946–
1947 en vann síðar í eldhúsi
Íþróttakennaraskólans þar á
staðnum. Eftir að hún flutti til
Reykjavíkur vann hún á elli-
heimilinu Grund en síðar í eld-
húsi Hjúkrunarskóla Íslands.
Síðustu starfsárin vann hún við
heimilishjálp hjá eldra fólki í
Reykjavík.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag klukkan 13.
Inga var rósin í lífi pabba okkar,
hefði hann nú mátt mæla hefði hann
sagt.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
full af kærleika,
skreytt gimsteinum
sem glitraði
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endurgjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Inga hafði allt gott til að bera, hún
var afbragðs góð og glæsileg kona,
ljúf og hjartahlý, sem mátti ekki
vamm sitt vita, ef einhver átti bágt
og mörgum manninum og málefnum
sýndi hún sína góðvild.
Hún fór hægt og hljótt – en hafði
sínar ákveðnu skoðanir ef svo bar
undir. Hún var fróð og vel gefin.
Heimili Ingu og pabba stóð okkur
alltaf opið.
Stundum hittust stórfjölskyldu-
rnar saman í Árskógum 8 og stund-
um potuðu litlir puttar í það sem ekki
mátti – en allt í lagi þetta voru börnin
hennar Ingu ömmu.
Enginn fór svangur frá Ingu og
pabba. Hún var gestrisin og veitti
vel, og enginn bakaði betri jólaköku
en Inga.
Ást hennar og tryggð við okkur öll,
sést glöggt á aragrúa ljósmynda af
börnum, brúðhjónum og fjölskyldum
okkar, sem prýddu hennar heimili.
Hjartans þakkir fyrir allar þær
hlýju stundir sem við áttum á heimili
ykkar pabba, alltaf tókstu vel á móti
okkur öllum stórum og smáum, –
sem við værum börnin þín.
Þú fylgdist vel með högum okkar
Jónsbarna og afkomendum, og lést
þig varða um alla í fjölskyldunum
með miklum kærleika.
Afmælisdagar gleymdust ekki, af-
mælisdagabókin var alltaf við hönd-
ina – þá ýtti hún við sínum manni,
hann átti að hringja fyrst.
Elsku Inga, þökkum þér alla þína
vináttu og tryggð, og takk fyrir að
vera pabba svo góð.
Það var okkur systkinum ákaflega
sárt að horfa upp á þig svo veika sem
þú varst orðin, en við vitum að Guð
hefur tekið vel á móti þinni hreinu og
góðu sál.
Við vissum að þú varst sátt við að
fara.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Okkur langar sérstaklega að
þakka Pollý vinkonu Ingu í Árskóg-
um 8, þann mikla kærleika, ástúð og
umhyggju sem hún sýndi Ingu í veik-
indum hennar – sem seint verður
fullþakkað. Læknum og hjúkrunar-
fólki í Skógarbæ færum við sérstak-
ar þakkir.
Minninguna um Ingu munum við
geyma í hjarta okkar. Hún gekk á
Guðs vegum alla sína tíð.
Við kveðjum þig með þeim orðum
sem pabbi kvaddi okkur alltaf með. –
Guð blessi þig, og þökkum þér sam-
fylgdina í þrjátíu og þrjú ár, elsku
Inga.
Systkinum þínum og öllum ástvin-
um vottum við dýpstu samúð.
Hafdís Laufdal, Trausti
Laufdal, Sirrý Laufdal,
Ólafur Laufdal og makar.
Elskuleg frænka mín, Ingigerður
Runólfsdóttir, er látin eftir stutta en
erfiða legu.
Hún var einstaklega góð og væn
frænka. Hún var smá og nett kona,
hlý og kærleikrík persóna.
Ég á eftir að sakna okkar stunda,
en þær voru ávallt ljúfar, allt frá
minni fyrstu tíð. Í gamla bænum á
Berustöðum, úti á túni, úti í garði,
inni í herbergi hjá afa og ömmu.
Seinna fór hún suður að vinna en
kom í fríum sínum heim að Berustöð-
um. Fyrir mér var koma Gerðu
frænku austur um jól með rútunni
sem fyrsti klukknahljómur jóla.
Þegar ég heimsótti Gerðu í
Reykjavík var ætíð tekið vel á móti
mér og mínum. Henni var ávallt um-
hugað um fólkið mitt og fylgdist með
því hvernig það hafði það.
Er ég nú kveð elskulega frænku
mína sé ég hana fyrir mér sitjandi í
eldhúsinu í gamla bænum á Beru-
stöðum, ræða málin, káta og hressa
og hlæja sínum dillandi hlátri.
Ég kveð þig, elsku frænka mín,
með þökk fyrir allt.
Hvíl í friði.
Anna Rósa Traustadóttir.
Búið á himni mér heimili er,
heim þangað Frelsarinn leiðbeinir mér.
Oft þegar baráttan örðug er hér,
ó, hvað mig langar þá heim.
Ég sé þar vini, sem ég unni hér,
ég fæ að gleðjast með englanna her.
Auga mitt Frelsarann sjálfan þar sér
sælunnar heimkynnum í.
Vilt þú ei, koma, minn vinur, með mér?
Vegna þín Jesús dauðann leið hér.
Kom nú til Hans, sem með krossdauða þér
keypt hefir himnanna vist.
Á himni hjá Jesú mitt heimili er,
þar hjartkærir vinir ei skiljast frá mér.
Þar þekkjast ei tár eða svíðandi sár
sælunnar heimkynnum í.
(Þýð. Jón Sig.)
Elsku Inga, við kveðjum þig heitt,
þú sem varst okkur svo góð.
Heimilið ykkar stóð okkur alltaf
opið, drekkhlaðið kærleik og góð-
gæti til að hressa upp á anda, sál og
líkama.
Þó að stundirnar væru of fáar
saman, bárust okkur nú samt iðulega
kveðjurnar frá þér, hlýhugur og
væntumþykja, með Sirrý sem alltaf
var hjá þér.
En nú dansar þú um í þínum him-
neska líkama á meðal þinna bestu
vina.
Kær kveðja
Kolbrún, Guðlaugur
Laufdal og fjölskylda.
Elsku amma, elsku hjartans
amma. Margar góðar minningar eig-
um við um gömlu jólaboðin, ferðalög-
in og veiðiferðirnar. Þú varst alltaf
svo hógvær og fór lítið fyrir þér en
engu að síður hafðir þú ákveðnar
skoðanir á hlutunum. Erfitt hefur
verið að horfa á þig veikjast meir og
meir en þú barst þig alltaf vel. Þú
komst síðast í skírnina hjá Hafdísi
Evu fyrir tæpu ári, þú varst svo
glæsileg í rauðu dragtinni þinni. Þú
tókst hraustlega til matar þíns þó svo
að þú hafir verið nett. Þú varst mikill
sælkeri og báru jólaboðin þess merki
hér áður. Á sumardaginn fyrsta í
fyrra fórstu með okkur í bíltúr upp í
Garðakirkju, þú fórst á þrjóskunni
einni en þetta var síðasti bíltúrinn
okkar. Þegar við fórum til Ástralíu
sendum við þér reglulega póstkort til
að láta vita af okkur, þér þótti svo
vænt um kortin sem þú fékkst frá
okkur. Enda hafðir þú gaman af að
sjá stórbrotna náttúru. Þú varst vel
að þér um dýrin svo þú baðst okkur
að fara varlega í kringum öll hættu-
legu dýrin sem þar er að finna.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkur ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far í friði,
Föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Berglind Árnadóttir.)
Elsku amma, við vitum að þér líð-
ur vel núna og heilsuleysi á bak og
burt. Hjartans þakkir fyrir allt og
allt.
Jóna, Regína og Trausti.
Elsku amma Inga, okkur frænk-
urnar langar til að kveðja þig. Frá
því að við vorum pínulitlar fórum við
með foreldrum okkar og ömmu Sirrý
í heimsókn til þín og afa.
Þú varst alltaf svo góð við okkur,
alltaf að gefa okkur ís og ávexti og
alls konar góðgæti.
Það var ótrúlega gaman þegar þú
komst með spilin þín og spilaðir við
okkur, við kenndum þér líka nokkra
spilagaldra og þá varst þú hissa. Svo
fluttir þú niður á hjúkrunarheimilið.
Okkur þótti sorglegt að sjá þig
smám saman verða veikari og veik-
ari, en sumt skiljum við ekki.
Við munum þig alltaf svo fína með
fallega hárið, elsku Inga amma, Jes-
ús og englarnir veri alltaf með þér.
Við gleymum þér aldrei.
Þínar
Sirrý, Tinna Lind og
Sara Laufdal.
INGIGERÐUR
RUNÓLFSDÓTTIR