Morgunblaðið - 31.03.2006, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 31. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigrún Lilja Ei-ríksdóttir fædd-
ist í Sandgerði 28.
desember 1927. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
24. mars síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Svein-
björg Ormsdóttir, f.
23. okt. 1889, d. 3.
júní 1990, og Eirík-
ur Jónsson, f. 31.
jan. 1884, d. 22.
ágúst 1940. Systkini
Sigrúnar Lilju eru;
Vilborg, f. 23. des. 1912, d. 28. maí
2003; Sóley, f. 10. júní 1914, d. 26.
jan. 1915; Jónína Sóley, f. 9. júlí
1915, d. 12. maí 1920; Júlíus, f. 1.
júlí 1916, d. 16. okt. 2003; Fjóla, f.
3. júní 1919; Jón f. 28. feb. 1921, d.
22. mars 1988; Sveinbjörn, f. 25.
ágúst 1923; Eiríkur, f. 8. nóv.
1925; Sigurður, f. 8. sept. 1929;
Hildur, f. 25. jan. 1932, og Reynir,
f. 13. jan. 1935.
Eiginmaður Sigrúnar Lilju er
Andreas Christian Færseth, f. á
Siglufirði 27. apríl 1926. Foreldr-
ar hans voru Ágústa Pálína Sæby
og Einar Andreas Færseth. Sig-
rún og Andreas eignuðust þrjú
börn. Þau eru: 1) Óli Jóhann, f. 30.
apríl 1961, maki Jó-
hanna M. Karlsdótt-
ir. Börn þeirra eru:
Andreas Kristján,
sambýliskona Stella
Ingólfsdóttir, hún á
dóttur fyrir, Anítu
Ösp, Almar Elí, Ari
Freyr og Elín Sara.
2) Jónína Guðrún, f.
6. maí 1962, gift Jó-
hannesi Helga Ein-
arssyni. Börn þeirra
eru; Sigrún Lilja,
Angela Rós og Vikt-
oría Ösp. Fyrir átti
Jóhannes soninn Einar Má. 3)
Björg Linda, f. 26. mars 1966, gift
Einari S. Sveinssyni. Börn þeirra
eru: Sveinn Valtýr, Andrea Dögg
og Ísabella Sóley.
Sigrún ólst upp í Sandgerði en
fluttist síðar til Keflavíkur. Þar
vann hún við ýmiss konar störf,
sem vinnukona, við fiskvinnslu og
síðan hjá Efnalaug Suðurnesja. Í
Keflavík kynntist hún manni sín-
um og þegar þau eignuðust fyrsta
barnið hætti hún að vinna úti og
helgaði sig fjölskyldunni og heim-
ilinu.
Útför Sigrúnar Lilju verður
gerð frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma, nú er komið að
kveðjustund. Við vissum að það
væri ekki langt eftir en kallið kom
allt of fljótt. Þú varst búin að vera
ótrúlega dugleg. Síðustu ár hafa
ekki verið þér auðveld vegna þess
sjúkdóms sem þú gekkst með en
ekki kvartaðir þú. Talaðir frekar um
roluskap og leti og hélst áfram í
þeirri meðferð sem hjálpaði þér að
lifa með þessum sjúkdómi. Ekki
varstu að hafa áhyggjurnar af þér
núna síðustu vikurnar heldur pabba
og hans baráttu. Talaðir um hve
duglegur hann væri og að við ættum
að hugsa vel um hann. Þannig
varstu, elsku mamma, alltaf að hafa
áhyggjur af öðrum, gleymdir oft
sjálfri þér.
Þau voru ófá skiptin sem ég
hringdi í þig til að fá ráðleggingar
og skipti það ekki máli þótt þú værir
vakin upp um miðja nótt þegar
hringt var yfir hafið. Þú gafst alltaf
góð ráð á þinn rólyndishátt.
Þú varst mikið fyrir fjölskylduna
þína og alltaf var opið hús hjá ykkur
pabba. Barnabörnin fengu ósjaldan
að gista eða vera hjá ömmu og afa
þegar á þurfti að halda. Munaði þig
ekki um að fljúga yfir hafið til að
hjálpa til á heimili okkar og sjá um
barnabörnin. Eftir að við fluttum
aftur til Íslands hafa börnin mín
fengið að kynnast þér betur og veit
ég að þau munu búa að því alla ævi.
Ég veit að það hjálpaði þér mikið að
heyra í börnunum fyrir utan her-
bergið þitt þegar þú varst orðin
veik. Það mátti aldrei loka dyrun-
um.
Elsku mamma, ég mun sakna þín.
Það vantar mikið þegar þú ert ekki
til staðar, en ég veit að þér líður
betur þar sem þú ert núna. Bið góð-
an guð að styrkja pabba í sorg sinni.
Guð geymi þig.
Þín dóttir
Björg.
Þegar ég var lítil var ég með ex-
em og óstjórnlegan kláða. Eina
nóttina þegar kláðinn var sem verst-
ur sagðir þú mér að kreppa hnefana
og vera sterk, því það mátti alls ekki
klóra sér. Þessi ljóslifandi minning
af mér um fjögurra ára gamalli
hnátu sem lá á milli ömmu og afa
með kreppta hnefa að vera sterk
mun aldrei hverfa úr minni mínu.
Þessi styrkur kom frá þér, amma
mín, og við hann mun ég alltaf búa.
Þú hefur alltaf passað mig og
hugsað um mig. Alltaf passaðirðu
líka að ég fengi að borða þegar eng-
inn var heima. Þó að ég væri orðin
tvítug og hefði gaman af að elda,
hringdir þú, amma, á hverjum degi
til að passa að ég fengi hádegis- og
kvöldmat.
Minningarnar eru svo margar að
aðeins lítið brotabrot kemst niður á
blað. Þú átt svo mikið í mér. Þú ert
einn af hornsteinunum sem mynd-
uðu persónu mína og allt það góða í
mér áttir þú þátt í að móta. Ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gefið mér og ég þakka Guði fyrir að
hafa gefið mér þig.
Alltaf passaðir þú að enginn talaði
illa um neinn og þú hugsaðir alltaf
um alla aðra á undan þér. Þú varst
svo þrautseig og staðföst á þinn
hlýja, góða og umhyggjusama hátt.
Orð fá þér ekki lýst en þeir sem
fengu þann heiður að kynnast þér
vita hversu falleg manneskja þú
varst.
Hinn 24. mars 1985 var lítil hnáta
skírð Sigrún Lilja. Amma, þú valdir
fallegan og táknrænan dag til að
kveðja. Ég á mjög erfitt með að
hugsa mér lífið án þín en hönd þín
og styrkur munu leiða mig um alla
tíð.
Þú lifir í mér.
Ávallt þín
Sigrún Lilja.
Elsku amma.
Ég hef þig að geyma,
í hjarta mínu.
Þér aldrei mun gleyma,
úr lífi mínu.
Er tárin enn streyma,
niður vanga minn.
Ég held áfram að dreyma,
ég sjái þig á ný.
Ég man alltaf eftir þeim ljúfu
stundum sem ég átti með þér. Þeim
stundum sem þú kenndir mér að
prjóna og sauma, sem hefur komið
sér að góðum notum, og reyndir við
að kenna mér að hekla en því miður
festist það aldrei í mér. Mér leið
alltaf vel þegar ég sá þig. Alltaf þeg-
ar ég kom í heimsókn varð ég glöð.
Ef mér leið illa fannstu alltaf leið til
að gera mig ánægða. Ég mun sakna
þess að fá góð ráð frá þér þegar ég
þarfnast þeirra. Ég mun sakna þess
að þú segir: ,,Amma er nú bara að
grínast,“ þegar þér fannst það við-
eigandi eða bara til að botna setn-
ingu. Ég vildi óska þess að ég hefði
fengið fleiri stundir með þér en
þakka svo innilega fyrir þær sem ég
fékk. Ég veit ekki hvort ég hef sagt
þér það en þú varst ein af tveim
hetjunum mínum. Hin er afi. Þú
gekkst í gegnum svo margt á þinni
löngu og góðu lífsleið. Ég dáist að
afrekum þínum, hef alltaf gert og
mun alltaf gera. Þú munt ávallt lifa í
hjarta mínu. Ég vil þakka þér fyrir
að hafa verið þú og verið amma mín.
Ég mun alltaf elska þig.
Þín
Angela Rós.
Okkur systkinin langar með
nokkrum orðum að minnast ömmu.
Það eru margar góðar stundirnar
sem við áttum saman í Fljótunum
og einnig þegar þú komst til okkar
til Bandaríkjanna þegar við bjugg-
um þar. Mikið var alltaf gott að
koma til ykkar afa, þið tókuð okkur
alltaf opnum örmum.
Elsku amma, við vitum að þú
varst mikið veik en varst ekki að
vorkenna sjálfri þér. Þú hafðir meiri
áhyggjur af afa sem fór í stóra að-
gerð rétt áður en þú fórst inn á
sjúkrahús.
Elsku amma, megi guð geyma þig
og vernda minningu þína. Við sökn-
um þín.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Sveinn Valtýr, Andrea
Dögg og Ísabella Sóley.
Til ömmu bestu. Mig langar ekki
að þú deyir. Mig langar að þú lifir
áfram. Ég á margar góðar minn-
ingar, ég man þegar þú og afi voruð
að passa mig og þegar þú varst að
kenna mér að prjóna. Ég elska þig,
amma.
Andrea Dögg.
Elsku Sigrún mín, með örfáum
orðum langar mig að þakka þér fyr-
ir allt sem þú varst mér.
Ég vil byrja á að rifja upp þá
stórkostlegu hluti sem þú gerðir
fyrir mig og ég mun aldrei gleyma
haustið 1980. Þá komstu heim til
foreldra minna, þar sem við bjugg-
um þá, dóttir mín og ég, hjá þeim.
Kannski voruð þið mamma búnar að
tala um þetta áður, en þú vissir hvað
ég var
vansæl með öll aukakílóin mín. Þú
sagðir mér að þú værir að fara á
fund í klúbbi þar sem fólki væri
hjálpað að grennast. Þú baðst mig
að koma með þér en ég taldi að það
þýddi ekki, ég væri búin að reyna
allt. Þú gafst þig ekki, alltaf jafn ró-
leg og þolinmóð, – því áttir þú ótak-
markað af. Þú þurftir ekki sterk lýs-
ingarorð því þolinmæði þín nægði
og þú hættir ekki fyrr en ég sam-
þykkti að koma með þér á þennan
fund með því skilyrði þó að ég gæti
alltaf hætt við ef ég vildi ekki fara
þessa leið.
En í þetta skipti hætti ég ekki við
og það varð til þess að ég náði að
komast í mína kjörþyngd á nokkr-
um mánuðum. Mér fannst eftir það
að ég gæti sigrað heiminn. Ég mun
alltaf þakka þér það sem ég réðst í
þá. Ég fann mig aldrei í Keflavík og
ákvað fyrir bragðið að flytja til
Reykjavíkur með dóttur mína.
Ég seldi íbúð sem ég átti til að
setja upp hársnyrtistofu til að geta
skapað mér atvinnu. Og ennþá segi
ég að þetta var engum að þakka
nema þér og þinni þolinmæði.
Lífið fór ekki alltaf um þig silki-
hönskum. Fyrir mörgum árum hafð-
ir þú fengið samskonar veiki og þú
veiktist af núna og þurftir að gang-
ast undir stóra aðgerð, en aldrei
heyrði maður þig kvarta. Þið hjónin
eignuðust yndisleg börn og síðan
tengdabörn og barnabörn, sem þið
svo sannarlega þökkuðuð fyrir með
mikilli umhyggju við þau og þið vor-
uð svo miklir vinir þeirra. En um
svipað leyti og þú veikist aftur, Sig-
rún mín, þá er Lalli þinn á sjúkra-
húsi að gangast undir stóra aðgerð.
En ef ég þekki ykkur rétt þá hafið
þið tekið þessu af æðruleysi.
Sigrún mín, ég gæti endalaust
rifjað upp hvernig þú varst og sagt
frá en nú ætla ég að þakka þér fyrir
allar samverustundir okkar og bið
algóðan Guð að styrkja þig og
blessa, elsku Lalli minn, Jóna Björg
og Óli, makar ykkar og börn. Ég
veit að þú, Sigrún mín, ert nú komin
í ljósið, laus við allar þjáningar.
Megir þú hvíla í dýrðarfaðmi Drott-
ins.
Þín frænka
Sveinbjörg.
SIGRÚN LILJA
EIRÍKSDÓTTIR
✝ GuðmundurKarl Guðmunds-
son fæddist á Syðri-
Hól í V-Eyjafjöllum,
sonur Auðbjargar
Guðmundsdóttur
frá Syðri-Hól, f. 6.
apríl 1928, d. 26.
desember 1978, og
Guðmundar Péturs-
sonar frá Stóru-
Hildisey, f. 16.
ágúst 1915, d. 22.
desember 1982. Al-
bróðir Guðmundar
Karls er Sigurjón, f.
19. maí 1955. Hans synir eru
Gunnar Guðmundur, f. 1. maí
1989, og Alexander Rúnar, f. 23.
desember 1994. Hálfbróðir Guð-
mundar samfeðra
er Pétur, f. 28. maí
1960.
Guðmundur Karl
ólst upp í Syðri-Hól
hjá móður sinni og
foreldrum hennar
og systur. Hann
flutti þaðan á sam-
býlið Árvegi 8 á Sel-
fossi 1993 og starf-
aði á vinnustofunni
á Gagnheiði á Sel-
fossi. Í janúar síð-
astliðnum flutti
hann að Birkihólum
16 á Selfossi.
Útför Guðmundar Karls verður
gerð frá Ásólfsskálakirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku bróðir. Í dag kveð ég þig í
hinsta sinn með sorg og söknuð í
hjarta mínu.
Ég þakka þér fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru margir sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
(Tómas Guðm.)
Guð geymi þig, Kalli minn.
Þinn bróðir
Sigurjón Björn Guðmundsson
(Bjössi).
Elsku Kalli. Það var erfitt að trúa
því þegar við fengum fréttirnar um að
þú værir farinn. Að við myndum aldr-
ei sjá þig aftur. Það eru svo margar
minningar sem rifjast upp síðan þú
varst hjá okkur í Syðri-Hól að það
gæti fyllt heila bók að skrifa það. Svo
fluttir þú á Árveginn þar sem þú eign-
aðist svo marga góða vini. Þar und-
irðu þér vel, það sáum við alltaf þegar
við komum í afmælisboð og jólaveisl-
ur sem og í öðrum heimsóknum. Allt-
af var samt gott að fá þig í heimsókn
heim í sveitina. Þú varst óttalegur
grallari og valt upp úr þér alls konar
vitleysa sem fylgdi iðulega mikil hlát-
urgusa eins og þér einum var lagið.
Nöldrari mikill gastu líka verið en
það var bara eitt af því sem einkenndi
þig og við elskuðum og mun þessara
sárt saknað. Þú komst alltaf reglu-
lega heim að Efri-Hól og fórst þá í bíl-
túr með Ingu og Óskari um allar jarð-
ir að heimsækja ættingja og þó það
hafi oft verið mikið nöldrað yfir þess-
um þvælingi þá fannst þér það alltaf
gaman þegar á staðina var komið.
Núna ertu kominn á betri stað til
ömmu Gunnu, Boggu mömmu þinnar
og Guðmundar föður þíns og allra
hinna. Þau munu hugsa vel um þig.
Takk fyrir þann tíma sem við fengum
að njóta með þér. Þín verður sárt
saknað, elsku Kalli.
Sigurbjörg, Jóna, Sigríður og
Ágústa Katrín.
Í dag kveðjum við með söknuði
kæran vin okkar Guðmund Karl eða
Kalla eins og hann var oftast kallað-
ur.
Ég veit ekki hvort þú hefur
hugann við það fest,
að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést:
Ástúð í andartaki,
auga sem glaðlega hlær,
hlýja í handartaki,
hjarta sem örar slær,
allt sem þú hugsar í hljóði,
heiminum breytir til.
Gef þú úr sálarsjóði,
Sakleysi, fergurð og yl.
(Úlfur Ragnarsson.)
Kalli var minnisstæður um margt,
ljúfur, kátur og frábær félagi með
húmorinn í lagi en gat þó blásið yfir
hlutum sem ekki voru honum að
skapi. Vildi hafa allt í röð og reglu
enda mjög snyrtilegur. Það voru mik-
il viðbrigði fyrir hann að flytjast úr
kyrrðinni í sveitinni á sambýli þar
sem fimm aðrir einstaklingar bjuggu.
En Kalli var fljótur að aðlagast
breyttum aðstæðum okkur til mikill-
ar ánægju og undi hag sínum ávallt
vel. Þar átti hann eftir að eignast
mjög góða vini.
Ánægjustundirnar voru margar og
ekkert fannst honum skemmtilegra
en þegar allir voru saman, þá var oft
sungið, trallað, spilað á gítar og jafn-
vel með smá rautt í glasi. Ekki spillti
fyrir ef við fórum öll saman í sum-
arbústað eða burstabæ eins og hann
kallaði það.
Í janúar sl. varð breyting á búsetu
Kalla, þar sem hann flutti ásamt hin-
um heimilismönnum í breytt búsetu-
form, svokallaðar þjónustuíbúðir í
Birkihólum 16 hér á Selfossi. Það var
nú ekki alveg átakalaust fyrir Kalla
því allar breytingar fóru illa í hann,
en hann var búinn að fá góðan fyr-
irvara til að aðlagast þessum breyt-
ingum. Hann bjó í íbúð ásamt vin-
konu sinni henni Möggu og var unun
að sjá hve vel það gekk í alla staði.
Magga var honum einstaklega góð og
umhyggjusöm og voru þau alsæl með
að fá að vera saman. Missirinn er því
mikill fyrir Möggu.
Mörg kvöld sat hann og skoðaði
myndaalbúmin sín og þreyttist aldrei
á því að segja okkur um hagi hvers og
eins úr fjölskyldunni sinni sem var
honum einstaklega góð og viljum við
votta þeim okkar dýpstu samúð.
Takk fyrir tímann sem við með þér áttum,
tímann sem veitti birtu og frið.
Ljós þitt mun loga og leiðbeina áfram,
lýsa upp veg okkar fram á við.
Gefi þér Guð og góðar vættir
góða tíð eftir kveðjuna hér.
Þinn orðstír mun lifa um ókomna daga.
Indælar minningar hjarta okkar ber.
(P. Ó. T.)
Með þessum fáu orðum viljum við
þakka gullmolanum okkar honum
Kalla fyrir öll árin sem við fengum að
eiga með honum. Megi minning hans
vera ljós í lífi okkar.
Heimilis- og starfsfólk Birkihólum
16-20, áður Árvegi 8, Selfossi:
Haraldur, Margrét, Bald-
vin, Kristín Þóra, Hrafn-
hildur, Inga Dóra, Guð-
rún, Ingveldur, Hafdís,
Kristbjörg og Alma.
Nú er hjartkær vinur minn, hann
Kalli, fallinn frá langt fyrir aldur
fram. Betri og sannari vin var vart
hægt að hugsa sér. Gleði hans er ég
og mín fjölskylda komum að heim-
sækja hann eða tókum hann heim til
okkar í sveitina yljaði manni um
hjartaræturnar.
Ég finn, hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjarta sker.
Af sætum svefni að vakna,
en sjá þig ekki hér,
því svipur þinn á sveimi
í svefni birtist mér.
Í drauma dularheimi
ég dvaldi í nótt hjá þér.
(K. N.)
Elsku Kalli minn, ég þakka þér all-
ar góðu stundirnar, hvíldu í friði.
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Efri-Hól.
GUÐMUNDUR KARL
GUÐMUNDSSON