Morgunblaðið - 31.03.2006, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 31. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ágústa ÞyríAndersen fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 20. ágúst 1941.
Hún lést á líknar-
deild Landspítala –
háskólasjúkrahúss í
Kópavogi 16. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Willum Jörgen And-
ersen útgerðarmað-
ur frá Sólbakka í
Vestmannaeyjum, f.
30. sept. 1910, d. 17.
júlí 1988, og Guðrún
Ágústa Ágústsdóttir (Lóa), f. 2.
nóv. 1909, d. 23. okt. 1996. Systk-
ini Ágústu Þyrí eru Guðrún And-
ersen, f. 22. ágúst 1933, Jóhanna
Andersen, f. 9. febr. 1938, Willum
Pétur Andersen, f. 29. des. 1944,
og Halla Júlía Andersen, f. 1. apríl
1953.
Ágústa Þyrí giftist 29. sept.
1961 Þór Guðmundssyni, f. 16.
jan. 1940. Börn þeirra eru: 1) Will-
um Þór Þórsson, f. 17. mars 1963,
maki Ása Brynjólfsdóttir, f. 2. okt.
1967. Börn þeirra eru Willum Þór,
f. 23. okt. 1998, Brynjólfur Darri,
f. 12. ágúst 2000, og Þyrí Ljós-
björg, f. 17. júlí 2003. 2) Örn Þórs-
son, f. 18. okt. 1975, maki Regína
Björk Jónsdóttir, f. 13. des. 1979.
Sonur þeirra er Ísar Logi, f. 23.
okt. 2003. Fyrir á
Örn soninn Daníel
Helga, f. 15. nóv.
1996. 3) Valur Þórs-
son, f. 18. okt. 1975,
maki Helga Margrét
Vigfúsdóttir, f. 2.
apríl 1982. Synir
Vals eru Ernir Þór,
f. 20. sept. 1998, og
Viktor Orri, f. 30.
maí 2002.
Ágústa Þyrí
stundaði íþróttir af
kappi á yngri árum
og lék m.a. hand-
bolta með Þór í Vestmannaeyjum.
Hún lauk prófi frá Húsmæðra-
skólanum á Laugarvatni og var
mikil hannyrðakona. Hún var
virkur þátttakandi í ýmsum fé-
lagsstörfum s.s. kvenfélaginu
Heimaey, kvennakórnum Seljun-
um og var einn af stofnmeðlimum
kvennakórs Kópavogs. Ágústa
Þyrí vann ýmis störf m.a. á sím-
stöðinni í Vestmannaeyjum, for-
stöðukona hjá Mjólkursamsölunni
í Reykjavík og sl. 20 ár starfaði
hún hjá landbúnaðarráðuneytinu.
Ágústa Þyrí og Þór voru lengst af
búsett í Kópavogi og áttu heimili í
Fjallalind 66 í Kópavogi.
Útför Ágústu Þyrí verður gerð
frá Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Elsku besta mamma. Móðurást þín
var sterk og við söknum þín meira en
orð fá lýst. Þú varst einfaldlega mest,
best, fallegust og engum öðrum lík.
Þú varst upphafið og miðpunkturinn í
öllu okkar lífi. Það var ekkert sem þú
gast ekki gert eða veitt okkur. Þú
varst úrræðagóð og leystir alla hluti.
Eldmóður þinn var okkur hvatning í
einu og öllu, íþróttum, leik og starfi.
Þú saumaðir á okkur, klipptir okkur,
passaðir börnin okkar, vaktir með
okkur og yfir. Þú kvartaðir aldrei,
sama hvað bjátaði á. Umhyggja þín
fyrir öðrum var alltaf í fyrirrúmi.
Kátína og gleði skein frá þér og þú
áttir auðvelt með að hrífa fólk með í
söng og leik. Allt sem þú tókst þér
fyrir hendur kláraðir þú með stæl og
aldrei mátti neitt bíða, það þurfti
helst að gerast í gær. Jafn mikinn
drifkraft er erfitt að finna. Ekki nóg
með að þú hugsaðir vel um okkur
heldur alla í kringum þig. Ófá voru
skiptin, sem þú gladdir alla með elda-
mennsku eða bakstri og passaðir allt-
af upp á það að allir fengju nóg og
enginn yrði útundan. Hannyrðir og
saumaskapur léku í höndum þínum
og það lýsir þér vel þegar þú undir
það síðasta útbjóst snið úr ruslpósti
sem lá á borði í sólstofunni og galdr-
aðir fram heilu dúkkudressin handa
litlu nöfnunni þinni. Þú varst alltaf
duglegust við að drífa mannskapinn
saman hvort sem það var hefðbundið
sunnudagskaffi í Fjallalindinni, pip-
arkökubaksturinn, skatan, sumarbú-
staðarferð, jólaball eða fótboltaleikur.
Veröldin verður ekki söm án þín en
minningin um þig er falleg og hana
munum við varðveita. Við heitum því
að hafa í heiðri gildin þín sem eru
okkur og fjölskyldum okkar svo dýr-
mæt. Þínir synir,
Willum Þór, Örn og Valur.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Elsku Þyri, hjartans þakkir fyrir
samfylgdina á liðnum árum. Við vott-
um fjölskyldu þinni og ættingjum
okkar dýpstu samúð. Guð styrki ykk-
ur öll á þessari erfiðu stundu. Minn-
ing þín lifir í hjörtum okkar björt og
hlý.
Hvíl í friði Drottinn blessi þig.
Sigríður (Sissa) og tengdapabbi.
Elsku Þyrí mín, kærar þakkir fyrir
allt. Gleðina og jákvæðnina sem ein-
kenndu þig svo mikið.
Umhyggjuna fyrir þínum.
Alla þína aðstoð og stuðning í leik
og starfi. Ómetanlega sunnudaga í
Fjallalindinni, þar sem við sátum, öll
fjölskyldan yfir nýlöguðu kaffi og
heimabökuðu brauði hjá þér og Þór
og spjölluðum saman fram eftir degi
eða lékum fótbolta í fallega garðinum
ykkar. Börnin elskuðu þessar stundir
og munu þau seint gleyma því þegar
amma skutlaði sér til og frá í markinu
af mikilli snilld. Það var mikið hlegið.
Þetta voru stundir sem maður hlakk-
aði til alla vikuna.
Kærar þakkir fyrir alla fótbolta-
leikina sem við fórum saman á, jóla-
böllin og piparkökubaksturinn.
Þú varst alltaf miðpunkturinn, lýst-
ir upp hvar sem þú komst, barnaaf-
mælin verða ekki söm án þín þar sem
þú stjórnaðir afmælissöngnum af
miklum krafti og settir allt í gang.
Þú ferð allt of fljótt, en ég geymi
góða minningu um æðrulausa og fal-
lega konu.
Þín tengdadóttir,
Ása.
Hún Ágústa Þyrí Andersen er far-
in frá okkur, sem sagt dáin og það
litla systir okkar og ekki var hún lengi
að kveðja þennan heim frekar en ann-
að sem hún tók að sér hérna megin í
lífinu. Hún sem sagt ruslaði því af á
tveim vikum eða svo.
Ég man það eins og það hafi gerst í
gær þegar þú fæddist Þyrí mín þann
20. ágúst 1941 og eftir fyrstu nóttina
þegar Jóna ljósa kom til ykkar
mömmu og sagði við hana mömmu að
vinkona hennar hefði eignast son um
morguninn. Þá greip ég andann á lofti
og sagði við mömmu að strákurinn
hefði bara verið ofaná í töskunni hjá
henni ljósu og þessu trúði ég þá.
Mér finnst nú hann Guð ekki alveg
sanngjarn þegar hann tekur þig til
sín en við erum tvær eldri en þú og
eigum enga menn. En Guð hefur ætl-
að þér æðra hlutverk og því trúi ég
sko allavega.
Ég bið Guð að vernda þig Þyrí mín
og hann Þór manninn þinn og dreng-
ina ykkar og fjölskyldur þeirra.
Það þarf ekki að skýra allt út fyrir systrum.
Þeim duga dável hálfkveðnar vísur.
(Pamela Dugdale).
Guðrún Andersen.
Systir mín var orkuver, orkuver
sem ég hélt að ætti eftir að miðla orku
í mörg ár enn. Hún var svo virk í líf-
inu að mér er það næstum óvinnandi
vegur að skilja að hún sé dáin. Hún
var nefnilega einhvern veginn meira
lifandi en flestir sem ég þekki. Lund-
in hennar var svo létt að ekki var ann-
að hægt en að vera glaður nálægt
henni. Hún geislaði af framkvæmda-
gleði og smitaði stöðugt orku til
þeirra sem hún umgekkst. Hún hvíldi
sig nefnilega með því að gera eitt-
hvað! Afköstin hennar voru ótrúleg á
öllum sviðum. Hún var stórhuga,
stórtæk og dreif í hlutunum af krafti
og kláraði öll verkefni. Hún eignaðist
reyndar bara eitt barn í fyrstu fæð-
ingu, hann Willum Þór, en næst
fæddust tvíburar, Örn og Valur.
Móðir okkar var 44 ára þegar ég
fæddist og var Þyrí þá 12 ára. Hún
keypti barnavagninn og annað sem
þurfti fyrir ungann, seldi síðan vagn-
inn og keypti kerru þegar tími var
kominn á það og tók fullan þátt í upp-
eldinu. Hún var mér ómetanleg í upp-
vextinum, ráðagóð, hvetjandi og
hjálpsöm. Hún útvegaði okkur Bald-
vini íbúð þegar við fórum að búa,
reddaði okkur öllu barnadótinu þegar
Erla fæddist, fann mér vinnu þegar
kom að því og passaði barnið á meðan
við unnum. Hún og Þór voru hrein-
lega með okkur í fanginu á meðan við
vorum í námi.
Þyrí var einstaklega trygg og
ræktarsöm. Það vita allir sem nutu
vináttu hennar. Hún átti mjög auðvelt
með að laða að sér og umgangast fólk.
Hún hafði einstakt lag á að setja aðra
en sjálfa sig í fyrsta sæti. Alltaf að út-
búa eitthvað handa öðrum eða redda
einhverju fyrir aðra.
Þyrí greindist með krabbamein í
byrjun febrúar og tók „dómnum“ af
æðruleysi. Umkringd ást og um-
hyggju Þórs, strákanna, tengdadætr-
anna og barnabarnanna sjö undirbjó
hún brottför sína. Þegar kom að
kveðjustund beið hún eftir okkur úr
Eyjum þannig að við náðum að
kveðja hana. Hún var alltaf að hugsa
um aðra.
Elsku systir mín lifði með reisn og
dó með reisn. Ég bið góðan guð að
vera með Þór, Willum Þór, Erni, Val,
Ásu, Regínu, Helgu og litlu ljósunum
þeirra sjö.
Halla Júlía Andersen.
„Ef þetta er búið Níels minn þá er
mér bara ekki ætlaður lengri tími og
þá er að taka því.“
Þannig kvaddi Ágústa mig, mín
góða vinkona, síðasta vinnudaginn
sinn í landbúnaðarráðuneytinu. Og
þannig fór það; henni var ekki ætl-
aður lengri tími hér í heimi en sann-
arlega trúi ég því að við Ágústu hafi
tekið aðrir Guðs vegir að ganga eftir.
Vináttu er erfitt að útskýra; ein-
hvers konar blanda af trúnaði, skiln-
ingi og gagnkvæmri virðingu þeirra
sem hlut eiga að máli. Ég veit aðeins
það eitt að við fráfall Ágústu upplifði
ég missi mikils vinar. Hún hóf störf í
landbúnaðarráðuneytinu í ársbyrjun
1986 og ég haustið 1987. Frá þeim
tíma höfum við mætt á vinnustaðnum
með öllum þeim skyldum, amstri,
sorg og gleði sem hverjum slíkum
stað fylgir. Aldrei féll skuggi á okkar
vináttu; kæmi það fyrir að ógætilega
væri talað eða fram gengið voru þær
misfellur jafnaðar hið snarasta með
brosi eða kossi á kinn. Við vorum
nefnilega á margan hátt lík í skapi;
sögðum frekar já en nei ef til okkar
var leitað, stundum fljóthuga og vild-
um ljúka verki strax; félagslynd og líf
í kring um okkur. Kölluðumst á yfir
þvera ganga ef því var að skipta. Ef-
laust finnst einhverjum svoleiðis
manngerðir þreytandi, – og þó; – alla
vega þeir um það. Okkur Ágústu
fannst gott að vera svona og skildum
því hvort annað afskaplega vel.
Ágústa var feikna dugleg og af-
greiðslu ráðuneytisins, ásamt öðrum
verkum er að henni sneru, sinnti hún
af stakri prýði. Mörg eru erindin og
misjafnt er fólkið sem leitar til ráðu-
neyta og ekki er sama hvernig brugð-
ist er við. Þar reynir oft á þá sem í af-
greiðslu standa. „Eitt bros getur
dimmu í dagsljós breytt.“ Ég veit að
þungur hugur margra snerist til betri
vegar við það eitt að heyra Ágústu
bjóða góðan daginn. Bros hennar og
eðlisgleði barst með orðunum hennar
til viðmælanda. Hún þekkti þá líka
marga; vissi hvernig hún átti að tala
við hann, vissi erindi hans og vissi
einnig við hvern hann ætti helst að
tala. Aldrei vísaði hún manni frá,
hversu undarlegt sem erindið var, og
fyrir kom að hún gaf inn til mín og
sagði: „Níels minn, það er maður í
símanum sem þarf bara að tala við
einhvern. Viltu ekki aðeins heyra í
honum.“
Ágústa var félagslynd, ósérhlífin
og tilbúin til að brjóta upp hversdags-
leikann með skemmtilegum uppá-
tækjum og hún var sú sem vildi að öll-
um liði vel á vinnustaðnum. Slík
manneskja er hverjum vinnustað
nauðsynleg og meira virði en margur
kann að ætla. Á fyrstu starfsárum
okkar Ágústu uðru nokkrar breyting-
ar á ráðuneytinu. Það var nýflutt úr
fjölmenninu á Arnarhvoli að Rauðar-
árstíg þaðan sem það flutti svo 1994 í
núverandi húsnæði á Sölvhólsgötu. Á
Rauðarárstíg mótuðust ýmsar venjur
meðal starfsfólks. Þar sátum við sam-
an í skemmtinefnd í mörg ár og henn-
ar var m.a. að undirbúa hverskonar
uppákomur og ferðalög starfsmanna.
Mikil vinna var lögð í heimatilbúin
skemmtiatriði, s.s. leiki, fjöldasöng og
heilu revíurnar sem aldrei brugðust
enda engin skemmtiatriði betri en
þegar hver og einn er virkjaður til
þátttöku. Þarna naut Ágústa sín; til í
sprell og spaugsama hluti. Aldeilis
naut hún sín þegar ráðuneytið fór í
sumarferð, raunar tvær, til Vest-
mannaeyja. Þar var hún á heimavelli,
enda þaðan ættuð; undirbjó allar
móttökur og uppákomur eins og þær
bestar geta verið og endaði með því
að bjóða öllum upp á heimabakkelsi á
gróðurbletti í nýja hrauninu. Upp-
skriftina fékk ég og heitir Ágústu-
brauð í mínum bókum.
Ósjaldan, snemma morguns yfir
heitu brauði og nýlagaðri kæfu (sem
annað hvort okkar lagði á borð með
sér) gáfum við okkur tíma og spjöll-
uðum um lífið og tilveruna, áhugamál
og fjölskyldur okkar. Hún heklaði
smekki handa mínu barnabarni og ég
bjó til dúkkuvöggu handa hennar; –
allt til gamans gert.
Ágústa átti góða fjölskyldu sem
hún var og mátti vera stolt af.
Ágústa og Þór lifðu lífinu saman.
Komu saman til vinnu, enda stutt á
milli vinnustaða, gengu í hádeginu og
syntu að vinnudegi loknum. Fyrir
nokkrum árum fluttu þau í fallegt hús
í Fjallalind í Kópavogi; garður heima-
tilbúinn af smekkvísi og innandyra
leynir sér ekki handbragð Ágústu.
Fyrstu blóm í garð okkar hjóna komu
frá Ágústu og Þór.
Ótækt fannst Ágústu annað en ég
smakkaði ekta lunda – eldaðan að
hætti Eyjamanna og bauð okkur
hjónum í heimsókn. Þá og síðar heima
hjá okkur áttum við notalegar stundir
sem koma til með að lifa í minning-
unni. Þá var m.a. rætt um hvað tíminn
liði hratt og hvað stutt væri í að Þór
og Ágústa gætu farið að slaka á vinn-
unnar vegna.
Þá var Ágústa heldur betur stolt af
sonum sínum og veit ég að þeir bræð-
ur meta móður sína afskaplega mikils
og mega gera það. Svo komu tengda-
dæturnar og barnabörnin hvert af
öðru og stolt var amman þegar hún
sýndi okkur sífellt nýjar myndir af
einu barninu enn til viðbótar. Mikið
lifandis skelfing var hún góð amma,
það fór ekki framhjá neinum. Allur
hópurinn hennar mun eiga fallegar
minningar um ömmu Þyri, eins og
hún var kölluð annars staðar en í
vinnunni.
Elsku Þór og fjölskyldan öll. Við
hjónin vottum ykkur alla samúð og
biðjum Guð almáttugan að styrkja
ykkur og styðja á þessum erfiðu tím-
um.
Ég kveð þig Ágústa mín með trega
í hjarta en fangið sneisafullt af þökk-
um fyrir einstaka vináttu og ánægju-
legt samstarf alla tíð. Guð blessi þig.
Níels Árni Lund.
Nú ertu farin frá okkur elsku vin-
kona og frænka, þú ert allt of fljótt frá
okkur tekin en þín hefur eflaust verið
vænst á þeim stað sem þú hefur horf-
ið til. Við vitum að þar munt þú halda
áfram að geisla eins og þú gerðir hjá
okkur. Þú varst alltaf svo kát og hress
og þér var margt til lista lagt hvort
sem þú saumaðir, bakaðir, prjónaðir
eða sinntir garðinum. Allt var svo fal-
legt í kringum þig og það skein af öll-
um verkum þínum.
Það var auðvelt og þægilegt að
kynnast þér þar sem þér varð ávallt
svo vel til vina. Stundirnar sem við
áttum saman eru ómetanlegar og við
lifum áfram með þær í hjarta okkar.
Þú fylltir heimili okkar með gleði og
hlátrasköllum í heimsóknum ykkar
hjóna til okkar og muna börnin svo
greinilega eftir því að ekki fór á milli
mála þegar þið hjónin voruð í heim-
sókn. Það gustaði af gleði ykkar og
ekki síst gleði þinni, elsku Þyrí. Það
er ómetanlegt samband sem þú hafð-
ir átt svo ríkulegan þátt í að rækta
með okkur fjölskyldunni og þökkum
við svo innilega fyrir það.
Þú varst sannur Vestmannaeying-
ur, ávallt kát og glöð og minnist
Hekla þess ósjaldan þegar þú sprang-
aðir svo listilega í klettunum í Eyjum.
Elsku Þyrí, við kveðjum þig með
söknuði en þú munt alltaf eiga þinn
stað í okkar vináttuhjörtum.
Elsku Þór, við vitum að þú ert ekki
einungis að kveðja elskulega eigin-
konu þína heldur einnig þinn besta
vin, megi Guð veita þér styrk til þess
að halda áfram að vera eins og þú hef-
ur alltaf verið.
Með virðingu og þökk vottum við
þér og sonum þínum Villum, Val,
Erni og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúð við fráfall heiður-
skonu. Megi Guð vera með ykkur.
Ágúst og Hekla,
Sigríður og Sigurður,
Fanný María og Illugi,
Þorkell og Ingunn.
Komið er að kveðjustund við kæra
vinkonu, og þökkuð yfir fjörutíu ára
vinátta við hjónin Þór og Þyrí, vinátta
sem aldrei féll skuggi á. Þær Ágústa
mín og Þyrí voru vinkonur frá æsku-
árunum í Vestmannaeyjum og héldu
sínu góða sambandi alla tíð. Þyrí var
einstaklega glaðvær og jákvæð kona,
sem sá ævinlega það besta í fari
náungans og var ötull málsvari þeirra
sem minna máttu sín. Glaðværð
hennar og dillandi hlátur var að hætti
sannra Eyjamanna og á þeim nótum
sem trúlega allir Eyjamenn hafa
þurft til að yfirgnæfa drunur hafsins
og þegar þær nöfnur hittust voru
samræður og annað ekki á lágu nót-
unum og alltaf glatt á hjalla. Þyrí var
eðlislægt að vera ávallt reiðubúin að
hjálpa eða aðstoða þar sem hjálpar
var þörf, og sem dæmi minnist ég
þess þegar yngri sonur okkar ætlaði
að halda uppá átta ára afmæli sitt
sem að venju var á aðfangadags-
morgni og við foreldrarnir vildum
flytja afmælið fram um einn eða tvo
daga vegna vinnu okkar, en þá sagði
drengurinn einfaldlega „getur Þyrí
ekki séð um þetta“ sem og varð raun-
in.
Þyrí og Þór áttu mörg sameiginleg
áhugamál og má þar nefna sund,
gönguferðir, garðrækt og ekki síst
áhuga á knattspyrnu, en elsti sonur
þeirra Willum Þór er landsþekktur
fyrir knattspyrnuferil sinn með KR,
og síðar farsæls ferils sem einn af
okkar bestu þjálfurum.
Ef komið var við í Fjallalindinni að
vori eða sumri til var næsta víst að
þau hjónin væru að hyggja að garði
sínum sem ávallt var í góðri umhirðu,
og veitti þeim ómælda ánægju.
Samskiptin við þau hjónin voru
eins og samskipti voru fyrir tíma
sjónvarps, hægt var að koma í heim-
sókn án þess að vera formlega boðinn
eða gera boð á undan sér, aðeins að
hringja dyrabjöllunni, og strax í for-
stofunni hófust skemmtileg tjáskipti
með viðeigandi hlátrasköllum og lif-
andi frásögnum um menn og málefni.
Fyrir þetta vil ég þakka um leið og ég
kveð kæra og trausta vinkonu og við
Ágústa vottum þér, Þór minn, sonum
ykkar og öðrum vandamönnum okk-
ar innilegustu samúð.
Anton Örn Kærnested.
Í örfáum orðum viljum við minnast
kærrar kórsystur.
Þyrí var ein af stofnendum
Kvennakórs Kópavogs. Alltaf jafn
glöð og hress, auk þess að hafa mjög
góða og fallega alt-rödd. Þyrí var
ávallt boðin og búin að gera það sem
þurfti hverju sinni. Hún var raddfor-
maður í 1. altinum og nótnavörður.
ÁGÚSTA ÞYRÍ
ANDERSEN