Morgunblaðið - 02.04.2006, Page 29

Fréttir
í tölvupósti
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2. APRÍL 2006 29
Því miður þykir hjálpsemi núekki mikil dyggð. Gáfulegra
þykir að hugsa um að koma sjálf-
um sér áfram með öllu móti. Ef
fólk sýnir af sér óvenjulega hjálp-
semi er sagt við það með nokkurri
fyrirlitningu: „Þú ert bara með-
virk,“ sem virðist eitthvert mesta
skammaryrði sem til er í nútíma
íslensku. Stundum finnst mér að
meira að segja glæpamenn njóti
meiri virðingar en þeir sem hafa
fengið stimpilinn: – meðvirkur!
Það er enda von, séð frá bæj-
ardyrum sjálfhverfninnar, glæpa-
menn hugsa jú mest um sjálfa sig
og það skilja þeir vel sem halda
uppi merkjum þess sjónarmiðs að
fólk skuli hugsa mest um að koma
sjálfu sér áfram og á framfæri og
hvað það nú allt heitir.
Til er að
vísu gamall
málsháttur
sem segir:
„Guð hjálpar
þeim sem
hjálpa sér
sjálfir,“ en
fyrr má nú
aldeilis gagn
gera hvað fólk
er hjálpsamt við sjálft sig.
Það er því miður oftar en ekki
að fólk fær aðeins skömm og skit-
in orð fyrir að reyna að koma
náunganum til hjálpar. Út yfir
tekur stundum.
Eina stúlku veit ég um sem
hafði fengið það veganesti út í lífið
að hún ætti að hjálpa þeim sem
væru minni máttar eða veikir.
Kvöld nokkurt fór þess stúlka á
mannamót og sem hún skundar
heim eftir mannfagnaðinn, vel á
sig komin og hress í frosti og fjúki
hins íslenska vetrar, sér hún hin-
um megin við götuna hvar staulast
einn af meiri kvennaljómum borg-
arinnar, ótæpilega drukkinn og
studdi sig við garðhandrið. Ekki
dugði það honum þó til að standa í
fæturna og fór svo að hann lypp-
aðist niður á gagnstéttina og
hreyfðist svo ekki meir. Stúlkan
nam staðar og virti hrúgaldið fyrir
sér úr fjarska og mundi nú veg-
nestið – að hjálpa þeim sem illa
væru staddir. Hún gat ekki betur
séð en maðurinn yrði úti í vetr-
arhörkunum ef ekki yrði að gert.
Hún snaraðist því yfir götuna og
hóf að toga í manninn til að koma
honum á fæturna. Eftir mikla
mæðu komst maðurinn það til
meðvitundar að hann tautaði:
„Hvað ert þú að reyna við mig!“
Stúlkan vissi ekki hvort hún
ætti að hlæja eða gráta en ákvað
að hætta afskiptum af manninum
og einhvern veginn komst hann
heim til sín því hann lifir enn í
góðu gengi.
Það fór einnig betur en á horfð-
ist þegar læknir einn sat í mak-
indum á sundlaugarbakka og
horfði á þá sem voru á sundi í
lauginni. Allt í einu tók hann eftir
því að einn maðurinn synti í litla
hringi og hvarf svo að lokum niður
í djúpið. Læknirinn beið skamma
stund en þegar ekki bólaði á
manninum stakk hann sér til
sunds til að ná honum upp úr. Það
tókst, en ekki leist lækninum bet-
ur á sundmanninn en svo að hann
þorði ekki annað en beita við hann
munn við munn aðferðinni meðan
hann væri að drösla honum á
björgunarsundi í átt að bakkanum.
Meðan á því gekk synti framhjá
fullorðin kona og sagðihneyksluð
við lækninn: „Að þú skulir ekki
skammast þín!“
Læknirinn kom manninum á
þurrt og gat lífgað hann við.
Það er sem sagt mörg hetjudáð-
in unnin í kyrrþey. Vegna hinnar
miklu sjálfhverfni sem ræður ríkj-
um í samfélaginu virðist full
ástæða til að bregðast við og inn-
ræta börnum að vera hjálpsöm við
náunga sinn en ekki hugsa bara
um eigin hag. Enginn er eyland
og það kemur fyrr eða síðar að því
í lífi hvers manns að hann verður
hjálparþurfi, þá er gott að eiga
hjálp náungans skilið. Svo er ekki
allt sem sýnist. Það er kannski al-
veg eins verðmætt að skapa sér
inneign á himnum eins og í bönk-
um, bæði verður sálarlífið betra
og góð andleg líðan eykur svo
möguleika á annars konar vel-
gengni, - það sá ég í blöðunum
einhvern tíma að væri niðurstaða
enn einnar stórmerkilegrar rann-
sóknarinnar.
ÞJÓÐLÍFSÞANKAR/Erum við nægilega hjálpsöm?
Að þú skulir
ekki skammast þín!
eftir Guðrúnu
Guðlaugsdóttur
Mjög líklega hefðum við sem nú örk-
um hér um grundu ekki orðið til
hefðu forfeður okkar ekki verið sér-
lega hjálpsamir hver við annan.
Landið var löngum svo harðbýlt að
það hefði ekki verið byggilegt nema
með mikilli samvinnu og samhjálp.
Gull- og
Silfursmiðjan Erna
Skipholti 3 • sími 552 0775 • www.erna.is
Ársskeiðin 2006
frá Ernu
kr. 7.900