Morgunblaðið - 13.04.2006, Blaðsíða 50

50 FIMMTUDAGUR 13. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Lúðvík AlfreðHalldórsson
fæddist á Sjúkra-
húsi Sauðárkróks
19. janúar 1973.
Hann lést af slysför-
um sunnudaginn 2.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Birna Gunnhildur
Guðmundsdóttir, f.
1. júlí 1941 og Hall-
dór Karel Jakobs-
son, f. 20. júlí 1942.
Þau slitu samvist-
um. Seinni maður
Birnu er Kjartan Björnsson frá
Krithóli í Skagafirði, f. 7. október
1932 og seinni kona Halldórs er
Steinunn Björg Björnsdóttir frá
Skoruvík á Langanesi, f. 10. nóv
1952. Systur Lúðvíks eru: 1) Sig-
urlína Hrönn Halldórsdóttir, f. 18.
mars 1962, maki Gunnar Sigurður
Valtýsson, f. 22. apríl 1953. Börn
þeirra eru: a) Gunnar Helgi Gunn-
arsson, f. 24. júní 1980, unnusta
Edda Elvý Hauksdóttir, f. 11. jan-
úar 1980, dóttir þeirra Bríet Ýr
Gunnarsdóttir, f. 25. apríl 2003, b)
Valtýr Smári Gunnarsson, f. 20.
ágúst 1983, unnusta Bjarney Sig-
urðardóttir, f. 22. mars 1986, og
c) Berglind Ýr Gunnarsdóttir, f. 4.
nóvember 1989. 2) Ragnhildur
Lúðvík kvæntist í febrúar 1999
Lindu Björg Reynisdóttur, f. 3.12.
1975. Þau slitu samvistum
snemma árs 2003. Dætur þeirra
eru Gunnhildur Erla, f. 15. ágúst
1999 og Hulda Siggerður, f. 3.
júní 2002.
Lúðvík eignaðist þriðju dótt-
urina, Anítu Rún, f. 19. apríl 2005,
móðir hennar er Kæja Ósk Skarp-
héðinsdóttir, f. 15. mars 1973.
Unnusta Lúðvíks er Linda
Björg Finnbogadóttir, f. 2. desem-
ber 1967. Foreldrar hennar eru
Inga Helga Jónsdóttir, f. 24. des-
ember 1943 og Finnbogi Pálsson,
f. 24. júní 1937. Börn Lindu eru
Björgvin Páll Gústafsson, f. 24.
maí 1985, Berglind Sif Viðars-
dóttir, f. 4. maí 1994, og Helga
Lind Magnúsdóttir, f. 16. ágúst
1999.
Lúðvík flutti sex ára fram í
Krithól í Skagafirði með móður
sinni og systrum og gekk í Stein-
staða- og Varmahlíðarskóla alla
sína skólagöngu. Lúðvík vann við
loðdýr og við sjómennsku þangað
til hann fór að starfa á vinnuvél-
um og þá aðallega á stórum belta-
gröfum. Áhugamál Lúðvíks voru
að aka mótorhjólum margs konar
og vann hann marga Íslands-
meistaratitla. Einnig var hann
veiðimaður mikill og undi sér vel
bæði til fjalla og vatna.
Útför Lúðvíks verður gerð frá
Sauðárkrókskirkju laugardaginn
15. apríl og hefst athöfnin klukk-
an 11.
Jarðsett verður á Víðimýri.
Halldórsdóttir, f. 9.
maí 1965, maki
Valdimar Bjarnason,
f. 23. desember 1963.
Börn þeirra eru
Birna Valdimars-
dóttir, f. 30. júlí
1986, Sindri Valdi-
marsson, f. 4. nóvem-
ber 1990 og Rósanna
Valdimarsdóttir, f.
23. janúar 1996. 3)
Rósa Borg Halldórs-
dóttir, f. 20. septem-
ber 1966, maki Þor-
grímur Friðrik
Jónsson, f. 7. september 1963.
Börn þeirra eru: a) Jón Borgar
Þorgrímsson, f. 16. janúar 1986,
unnusta Erla Sigurjónsdóttir, f.
21. apríl 1983, sonur þeirra Borg-
ar Elí Jónsson, f. 22. september
2005, b) Jón Friðrik Þorgrímsson,
f. 16. janúar 1986, unnusta Lilja
Hólm Jóhannsdóttir, f. 18. ágúst
1985, og c) Halldór Árni Þor-
grímsson, f. 9. október 1998. 4)
Sigríður Margrét Halldórsdóttir,
f. 28. maí 1968. Börn hennar Anna
Margrét Steinarsdóttir, f. 26. nóv-
ember 1988, Agnar Bjarni Jörg-
ensen, f. 15. ágúst 1990, Jónas
Björgvin Sigurbergsson, f. 25.
ágúst 1994, og Valgerður Sigur-
bergsdóttir, f. 18. apríl 1998.
Elsku Lúlli minn.
Nú ertu farinn frá okkur. Þegar ég
sit hér og hugsa um okkar uppvöxt
man ég eins og gerst hefði í gær þeg-
ar þú fæddist. Ég var í skólanum þeg-
ar hringt var og sagt að við hefðum
eignast bróður, ég trúði því ekki fyrr
en ég kom í heimsókn og gáði sjálf.
Þú varst svo fallegur með svart hár
og dökkbrúnn á líkamann. Við vildum
allar vera með þig því þú varst flott-
astur. Nokkurra vikna gamall þurftir
þú að fara í pössun því mamma veikt-
ist og varst í minningunni lengi í
burtu. Þegar þú komst aftur, mikið
var gaman þá. Ég man að þú komst í
Goðdali og varst svo þreyttur og ég
bjó um þig í pappakassa og lét þig í
hann út á tröppur til að sofa. Þú
svafst mjög vel. Síðan liðu árin og ég
fór ung að heiman og þú til sjós um
tíma en hættir þar því hugurinn lá í
tækjavinnu uppi í virkjunum. Það átti
vel við þig að vinna á vörubílum og
stórum tækjum og þú varst mjög góð-
ur vélamaður. Elsku Lúlli, þú átt ynd-
islegar dætur sem þú nýttir allan þinn
frítíma með. Þeim finnst eflaust biðin
eftir að þú sækir þær löng. Við skul-
um reyna að fylla það skarð sem þú
skildir eftir.
Ég stundum er á ferð um dimma dali
og dags og nætur veit ég ekki skil.
Mig dreymir þá um allt sem auðgar lífið
og óska þess að bráðum rofi til.
Þú styrkir mig, ég stend á hæstu tindum.
Þú styður mig í gegnum hverja þraut.
Þú gefur þyrstum veig af lífsins lindum.
Þú leiðir mig á gæfu minnar braut.
En stundum er ég undraljóma vafinn
og allt í kring er fagurt, bjart og milt.
Ég er sem upp í æðri heima hafinn
og hugsun mín er ást og gæsku fyllt.
Þú styrkir mig, ég stend á hæstu tindum.
Þú styður mig í gegnum hverja þraut.
Þú gefur þyrstum veig af lífsins lindum.
Þú leiðir mig á gæfu minnar braut.
(Þýð. Hjálmar Jónsson.)
Minning þín mun ávallt vera til
staðar og lifa með okkur, elsku Lúlli
minn, um ókomna tíð.
Hvíl þú í friði.
Þín systir,
Sigurlína.
Að skrifa minningargrein um elsku
hjartans bróður minn er erfiðara en
nokkur orð fá lýst. En að fá þá hræði-
legu frétt að þú værir dáinn er sú
frétt sem ég hef oftast og mest
hræðst, alveg frá því þú varst lítill, því
að brautin þín hefur ekki alltaf verið
greið.
Ég man þegar þú brenndist og lást
á sjúkrahúsinu á Sauðárkróki og ég
sat hjá þér og reyndi að stytta þér
stundir og eins þegar við fengum
heilahimnubólguna og lágum saman á
stofu og þá reyndi ég líka af veikum
mætti að létta þér dvölina á sjúkra-
húsinu. Svo heima á Krithóli kom
stundum lítill strákur upp í til systur
sinnar og bað hana um að nudda á sér
bakið. Í staðinn fékk ég brandara og
skemmtisögur og við hlógum enda-
laust. Já, elsku bróðir, þú varst mér
meira en bróðir, þú varst líka stund-
um sem barnið mitt og alltaf sem vin-
ur, áhyggjur þínar og sorgir voru
mínar og gleði þín var mín. Þegar þú
stækkaðir og áhugamálin komu í ljós
átti alls kyns veiði og annað sport hug
þinn allan, ásamt mótorhjólum og
flottum kraftmiklum bílum.
Síðustu ár hafa einkennst af meiri
rólegheitum og þú búinn að eignast
þrjár litlar yndislegar dætur sem ég
bið Guð að vaka yfir. Góðu minning-
arnar og gullvægu tilsvörin ætla ég að
nota til að hjálpa mér í sorginni sem
virðist óyfirstíganleg þessa dagana.
Ástvinum öllum, vinahóp og vinnu-
félögum bróður míns votta ég inni-
lega samúð. Guð geymi þig, elsku
bróðir, ég kveð þig með uppáhalds-
sálminum okkar.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín systir
Ragnhildur.
Elsku Lúlli minn, hvernig verður
þetta án þín? Ég var 6 ára þegar þú
komst í þennan heim og við systurnar
vorum farnar að slást um að fá að
passa þig áður en þú fæddist, þótt við
vissum ekkert hvort strákur eða
stelpa væri á leiðinni vorum við bara
vissar um að það væri strákur. Þú
varst svo lánsamur að eiga fjórar
systur sem vildu allt fyrir þig gera,
svo ég spyr aftur; hvernig verður
þetta án þín? Þú varst átrúnaðargoð
sona minna og þeim fannst æðislegt
þegar þú komst í ferminguna þeirra á
mótorhjólinu þínu. Þeir minnast þess
þegar þú fórst með þá á hjólinu þínu
og hvað þeir treystu þér.
Þú varst búinn að finna fyrir lífinu,
verða alvarlega veikur, lenda í alvar-
legum slysum en alltaf stóðstu þetta
af þér. Þú átt þrjár yndislegar dætur
og eru þær allar heppnar að líkjast
þér. Gunnhildur og Hulda munu
muna eftir þér en Aníta litla er svo
ung en henni verður sagt hvað hún
átti fallegan og góðan pabba. Gunn-
hildur og Hulda hefðu viljað hafa
meira af þér að segja og vildu vera
hjá þér en lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt eins og að taka þig frá þeim og
það er meira en ég fæ skilið. Það á
eftir að verða erfitt að læra að lifa
með því að þú sért farinn en við höld-
um áfram með það sem þú varst að
vinna með í einkalífinu og klárum það
fyrir þig.
Svo, elsku Lúlli minn, vona ég að
þú sért hjá vinum þínum sem líka
voru teknir svona ungir frá fólkinu
sínu og ég reyni að sjá það fyrir mér
að það hafi vantað vanan og mjög
færan gröfumann þar sem þú ert.
Elsku Lúlli minn, ég þakka þér fyr-
ir þessi 33 ár sem ég fékk að fylgja
þér og bið ég Guð almáttugan að
vernda þig þar sem þú ert.
Ég gæti skrifað endalaust um þig
en ég ætla að enda þetta með síðasta
erindinu úr ljóðinu Kveðja eftir
Bubba.
Farðu í friði vinur minn kær
Faðirinn mun þig geyma
Um aldur og ævi þú verður mér nær
Aldrei ég skal þér gleyma.
Þín systir,
Rósa Borg.
Elsku hjartans litli bróðir minn. Ég
sakna þín svo mikið að ég veit ekki
hvernig líf mitt á að vera. Ég bíð enn
eftir að þú hringir og spyrjir hvort ég
sé heima, því þú sért á leiðinni í heim-
sókn með litlu sólargeislana þína. Þeir
eru ófáir tímarnir sem þú og stelp-
urnar þínar eyddu hér í Dvergagili 6
og mun ég minnast þeirra tíma með
bros á vör. Þú varst alltaf svo dugleg-
ur í vinnu, hvort sem þú varst veikur
eða eitthvað annað bjátaði á svo sem
meiðsli, þá skilaðir þú alltaf vinnunni
eins og átti að skila henni og gott bet-
ur. Það var líf þitt og yndi að vinna á
stórum tækjum enda eftirsóttur mað-
ur í vinnu og litu flestir upp til þín
sem unnið höfðu með þér. Þegar við
vorum lítil þá var margt gert. Ég
hræddi þig einu sinni með hænunum í
sveitinni svo að þú hefur hræðst hæn-
ur og allan fiðurfénað en það stoppaði
þig þó ekki að skjóta gæsir hvert
haust og vor. Þú fórst síðan stoltur
heim eftir að þú varst búinn að skjóta
og sagðir mömmu að tína þær upp
eftir þig.
Þú hefur gengið í gegnum margt á
ævi þinni. Missa marga af þínum
bestu vinum en alltaf stóðstu sem
klettur. Þú varst loks orðinn ham-
ingjusamur og það er ekkert sem
réttlætir það að þú sért farinn frá
okkur. Ég skal hugsa um litlu sól-
argeislana þína af öllum hug. Þær eru
það eina sem við eigum eftir þig,
elsku Lúlli minn, og sjáum við þig
speglast í þeim þegar þær brosa eða
gera grín eins og þér var einum lagið.
Ég skal líka hugsa um ástina þína
hana Lindu. Minning þín er ljós í lífi
mínu og veit ég að þú vakir yfir okk-
ur. Ég kveð þig í dag, elsku bróðir
minn. Megir þú hvíla í friði.
Þín systir að eilífu,
Sigríður Margrét.
Dáinn, horfinn, harmafregn.
Það var þungt högg sem ég fékk
þegar Linda dóttir mín hringdi í mig
á sunnudagskvöldið 2. apríl. Hún var
hágrátandi og gat varla talað en í
gegnum gráthviðurnar sagði hún mér
að Lúlli væri dáinn, ég fraus. Hvað
hafði komið fyrir? Hún gat sagt mér
það. Lúlli, þessi stríðni hrekkjalómur
og yndislegi strákur, þetta gat ekki
verið satt. En því miður, Lúlli farinn
úr þessari jarðvist yfir á annað til-
verustig. Í gegnum huga minn flugu
minningar frá dvöl minni á heimili
þeirra. Þú varst þrælhress og
skemmtilegur strákur, þótt mér hafi
oft legið við að fá hjartaáfall yfir
uppátækjunum í þér. Þú varst ynd-
islegur og mikill kattavinur.
Lúlli, ég sakna þess að fá ekki að
heyra þitt snögga og ákveðna já þeg-
ar ég hringdi í þig og ég sakna hlát-
ursins þíns og ég sakna þess að geta
ekki lengur sest niður í rólegheitum
og spjallað við þig, því á þeim stund-
um komst ég að því að í brjósti þínu
sló hlýtt og viðkvæmt hjarta. Að lok-
um ljóð sem mér finnst passa við ykk-
ur Lindu eins og var og eins og nú er
komið.
Tveir þrestir byggðu birkigrein,
þá batt með tryggðum ástin ein.
En hjörtu þeirra harmur skar
og hljóta’að skilja sárast var.
Þeir hófu dapran sorgarsöng
er sendi hljóm um skógargöng.
Þá söng hinn fyrri „Sjafninn“ minn!
Ég sáran harm við skilnað finn.
Ég sakna þess er sæll ég naut,
er sorgin fylgir mér á braut.
Þó sjáumst aldrei ástin mín,
ég allar stundir minnist þín.
Þá klökkum rómi kvakar hinn:
Nú kveðjumst við í hinsta sinn.
Þeir héldu sinn í hvora átt
og hurfu út í fjarskann brátt.
En kveðja leið um himinshvel,
í hinsta sinn: Far vel ! Far vel.
(Þýtt úr dönsku Erla.)
Elsku Linda og allir ástvinir Lúlla,
megi góður guð gefa ykkur styrk og
kraft til að takast á við það sem fram
undan er.
Hvíldu í friði, elsku Lúlli minn.
Takk fyrir allt.
Tengdó.
Elsku hjartans Lúlli minn.
Ég sakna þín meir en orð fá lýst.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fjölskylduna.
Ég hef átt of fáar stundir með þér
þar sem þér var kippt svo snögglega
frá okkur. Eftir að ég frétti þetta
byrjaði ég strax að hugsa um góðu
stundir okkar saman.
Og minnist ég þess helst hvað ég
dáðist að þér. Ég var svo montin þeg-
ar þú komst á mótorhjólinu til okkar í
Dvergagil 6, við krakkarnir biðum
spenntir í stofuglugganum og ef við
vorum heppnir fengum við að taka
nokkra hringi með þér. Þú hefur
þurft að ganga í gegnum svo margt
þrátt fyrir stutta ævi. En þú stóðst
alltaf eins og klettur og dáðist ég að
þér. Þú varst loksins búinn að finna
stóru ástina þína. Konu sem kunni að
meta það sem þú gerðir og hver þú
varst. Þú og Linda voruð nýbúin að
trúlofa ykkur og áttuð bjarta framtíð
fyrir höndum. Ég verð ævinlega
þakklát fyrir það ár sem ég bjó á Ak-
ureyri. Þú, Linda og stelpurnar voru
tíðir gestir í heimsókn hjá okkur
mömmu. Ég minnist þess mest þegar
við vorum að horfa á Liverpool leik í
sjónvarpinu og þú lifðir þig svo inn í
leikinn og gerðir hann svo miklu
skemmtilegri. Þú hoppaðir, öskraðir
og grýttir púðum ýmist af gleði eða
reiði. Við sátum öll bara og hlógum að
þér.
Þú átt þrjá litla yndislega engla.
Hafðu engar áhyggjur, elsku Lúlli
minn, ég mun minna þær á í hvert
einasta skipti sem ég get á þig og
hversu frábær, yndislegur og lífsglað-
ur maður þú varst. Þú varst nýkom-
inn úr draumaferð þinni. Þú og Linda
fóruð til Kúbu. Ég er svo innilega
þakklát fyrir að þú hafir skemmt þér
svona vel þarna úti og náð að slappa
af með Lindu þinni.
Elsku Lúlli minn, ég sakna þín
meira en orð fá lýst og söknuðurinn
er gífurlegur. Ég bíð enn eftir því að
vakna af þessari martröð og bíð eftir
að þú labbir inn hjá mömmu og litlu
englarnir þínir komi æðandi hér inn.
En svo er ekki. Ég veit þú vakir yfir
okkur og ert flottasti engillinn í Liv-
erpool-treyjunni þinni. Elsku fjöl-
skylda, megi Guð styrkja ykkur í
sorginni og vera með ykkur.
Með stórri saknaðarkveðju, þín
frænka,
Anna Margrét.
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska.“
Af hverju? Ég á svo erfitt með að
skilja. Þetta líf er svo ósanngjarnt. Af
hverju að taka líf frá börnum og ungu
fólki, taka það frá fjölskyldu og vin-
um? Ég spyr mig svo margra spurn-
inga en fæ engan skilning, Lúlli minn.
Það er svo sárt að þurfa kveðja þig,
frændi minn, frænda sem ég hef litið
upp til í einu og öllu frá því ég man
eftir mér. Ég ætlaði sko að eiga og
vera allt eins og þú, enda hafa vinir
mínir oft gert grín að mér hvað ég var
með þig á heilanum. En ég reyni að
vera harður og bíta á jaxlinn, því þú
varst sá allra harðasti. En þetta er
bara allt svo sárt. En ég verð að
reyna að hugsa um alla góðu tímana
sem við áttum saman, hefði bara vilj-
að að þeir hefðu getað orðið miklu
fleiri.
Ég vona að þér líði vel þar sem þú
ert núna og vil ég að þú vitir að ég
hugsa til þín dag og nótt, þú munt
ávallt vera í mínum huga. Takk fyrir
allt, Lúlli minn, og við sjáumst þegar
þar að kemur.
Hvíldu í friði, vinur minn.
Þinn frændi,
Jón Borgar.
Elsku Lúlli frændi.
Nú ertu horfinn á braut. Farinn
þann veg sem við eigum öll eftir að
fara, en þú fórst allt of snemma. Þú
varst aðeins nýorðinn 33 ára. Hér
stöndum við eftir og skiljum varla
neitt ennþá. Þetta er eitthvað svo
óskiljanlegt, við erum enn að átta
okkur á því að þú sért farinn og komir
ekki aftur. Við sáum þig svo sjaldan
vegna þess að þú vannst upp við
Kárahnjúka og finnst okkur þess
vegna að þú sért ennþá þarna upp frá
og sért bara að fara að koma bráðum
heim. Þetta er staðreynd og þegar við
systkinin fórum að sjá þig varstu svo
fallegur og mikil værð yfir þér. Það
var líka gott að sjá að þú varst klædd-
ur í Liverpoolpeysuna þína en ekki í
skyrtu og bindi. Það voru föt sem þú
vildir helst ekki vera í og reyndir eins
og þú gast að komast hjá því að vera í
svoleiðis fötum.
Við systkinin eigum margar góðar
minningar um þig. Þú varst sá sem
við litum alltaf upp til.
Ég minnist þess mest þegar ég var
lítill gutti á Krithóli hjá ömmu og beið
á hólnum og vonaðist til að sjá þig
birtast á mótorhjólinu á heimreiðinni.
Þegar þú svo komst fór ég og fékk að
setjast á og spurði þig um allt sem
mig langaði að vita um ferðina sem þú
varst að koma úr. Seinna meir þegar
ég eignaðist mitt fyrsta hjól þá kom
sér vel að eiga þig að þegar mig vant-
aði hlífar, hjálm, skó og fleira. Þetta
fékk ég allt frá þér ásamt dýrmætum
leiðbeiningum um aksturinn og annað
sem við kemur mótorhjólum. Það var
nú samt svo margt fleira sem við átt-
LÚÐVÍK ALFREÐ
HALLDÓRSSON