Morgunblaðið - 27.05.2006, Síða 65

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. MAÍ 2006 65
MINNINGAR
Maja er mér fyrst og fremst
minnisstæð fyrir tryggð hennar og
skyldurækni við börn sín og barna-
börn. Húsmóðurstörf á stóru heimili
eins og Vindhæli voru erfið og
reyndu eflaust mikið á hana en hún
kvartaði ekki heldur ástundaði þol-
inmæði og hina ljúfu lund sem öll
skyldmenni hennar og vinir þekktu
svo vel.
Ég minnist hennar með söknuði
og þeirri bjargföstu trú að hún hafi
hlotið og muni njóta áfram þeirra
launa sem hinum trúu þjónum eru
ávallt ætluð. Hún var þó ekki trú og
traust vegna neinna launa sem hún
ætti í vændum heldur vegna þess að
trúmennskan og sjálfsafneitunin
voru þættir í eðli hennar sem henni
kom aldrei til hugar að bregðast.
Blessuð sé minning hennar. Hún
hvíli í friði.
Torfi Ólafsson.
Elsku Maja mín, loks fékkstu frið-
inn sem þú varst farin að þrá eftir
svo erfið veikindi. Það var svo sárt
að sjá þig svona veika og óbærileg
tilhugsun að geta svo lítið gert. Það
eru erfið spor að kveðja Maríu móð-
ursystur mína, mér finnst það ótrú-
legt að ég sé að fara að fylgja þér til
grafar í dag. Þegar ég var barn
fannst mér það hræðilegasta sem
gæti gerst ef mamma eða þú mynd-
uð hverfa frá mér. Þú varst og hefur
alltaf verið eins og móðir mín í mín-
um huga og verður ávallt. Eins verð-
ur þú alltaf Maja amma í sveitinni
eins og þú vildir að krakkarnir mínir
kölluðu þig. Þú ólst upp í stórum
systkinahópi í Stakkadal á Rauða-
sandi en nú eruð þið fjórar syst-
urnar búnar að kveðja þennan heim.
Það er svo stutt síðan Stína frænka
kvaddi og núna þú. Þið systkinin er-
uð öll svo einstök og vel úr garði
gerð og við afkomendur ykkar búum
að því alla tíð.
Mér er alltaf svo minnisstætt þeg-
ar ég kom í sveitina með mömmu, þá
var ég ekki nema fimm ára gömul.
Ég klöngraðist niður úr flutingabíln-
um hjá Hjalta. Þennan dag vissi ég
ekki að þetta væri bara fyrsta ferðin
mín af svo mörgum sem ég kom með
Hjalta Skaftasyni norður í sveitina.
Fyrsta sumarið fékk ég það verkefni
að passa Dóru. Við lékum okkur
mikið saman, reyndar fannst okkur
rosalega gaman í dúkkuleik og
stundum lentu kettlingar eða hvolp-
ar í því að leika dúkkurnar. Það
myndaðist langvarandi vinátta á
milli okkar Dóru sem við varðveitum
í hjörtum okkar og ræktum af hjart-
ans list. Það voru mörg kvöldin sem
var hlegið dátt eða þegar ég var að
læðast út á eftir Palla eftir að flestir
voru farnir að sofa, að ég taldi, en þá
var sauðburðurinn enn í gangi. Mér
fannst svo gaman að fara með hon-
um út í fjárhúsin að fylgjast með og
sjá rollurnar bera. Hann hafði vissu-
lega gaman af þessari hnátu sem var
svona áhugasöm um sveitamennsk-
una.
Elsku Maja, þú hefur kennt mér
svo margt, þú gæddir líf mitt gleði,
ást og hamingju. Þegar ég átti erfitt
huggaðir þú mig og umvafðir mig af
ást og umhyggju. Þú sagðir við mig:
„Þetta gæti verið verra, Edda mín.“
Svo tiltókst þú á myndrænan hátt
einhver dæmi svo að ég skildi allt
miklu betur. Ég á svo mikið af góð-
um minningum og dýrmætri reynslu
sem hefur mótað mig að svo mörgu
leyti kennt mér það sem ég kann í
dag. Ég get aldrei fullþakkað það
sem þú gafst mér, elsku Maja mín,
eins og ég hef svo oft sagt þér. Vind-
hæli er sveitin mín og það er hún í
huga margra, systkinahópurinn frá
Vindhæli er mér eins og systkini
eins og allir afkomendur Maríu og
Guðmanns eru mér kærir.
Ég sé augu þín sem voru svo
geislandi og glettin, ég finn í hjarta
mínu hversu þakklát ég er fyrir að
þau forréttindi að fá að eyða öllum
sumarfríum í sveitinni hjá þér og
eiga enn kost á því að heimsækja
sveitina mína heim. Minningin um
þig mun um alla tíð lifa í hjarta mínu
sem fagurt ljós sem leiftrar af ást og
friði. Ég votta börnum Maríu, fjöl-
skyldum þeirra, eftirlifandi systkin-
um, Palla, Gumma og ástvinum mína
dýpstu samúð.
Esther Sigurðardóttir.
Amma, það er erfitt að hugsa til
þess að þú ert ekki lengur hjá mér.
Ég mun alltaf elska þig. Ég veit
að ef einhver vakir alltaf yfir mér
verður það þú. Ég þarf því aldrei að
vera hrædd, þú munt alltaf verða
hjá mér og passa mig, það veit ég
fyrir víst. Þú varst eins og móðir
móður minnar og ég veit vel að hún
elskar þig og talar alltaf um hversu
góð og dásamleg þú hafir verið. Ég
fæ aldrei fullþakkað þér fyrir það.
Maja amma, þú varst góð og verð-
ur ævinlega í hjarta okkar allra.
Blessuð sé minning þín.
Þín
Sunna Mjöll.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig og mína. Ég
veit ekki hvernig ég á að koma orð-
um að því sem mig langar til að
segja því engin orð geta lýst því
hvaða áhrif þú hefur haft á líf mitt.
Þú varst eintök manneskja og hef ég
ekki kynnst neinum þínum líka fyrr
eða síðar. Þarfir annarra voru ávallt
mikilvægari en þínar eigin, þú hugs-
aði aldrei eigingjarna hugsun. Börn-
in þín, barnabörnin og langömmu-
börnin voru það mikilvægasta í þínu
lífi, það var svo yndislegt að sjá
hvernig þú ljómaðir þegar þú varst
umkringd þeim er þú elskaðir. Ég
mun verða að eilífu þakklát fyrir að
hafa haft þig í lífi mínu, þú veittir
mér öryggi og hamingju þegar ég
þarfnaðist þess mest. Að vera í
sveitinni hjá þér og afa eru án efa
bestu tímar ævi minnar. Ég mun
gera mitt besta og reyna að lifa lífi
mínu þannig að þú verðir stolt af
mér.
Elsku amma mín, guð varðveiti
þig og blessi, minningin um þig mun
vara að eilífu.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu,
gerðu svo vel og geymdu mig,
Guð í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Þín
María Guðrún.
Elsku amma mín. Nú ertu farin
frá okkur, farin á miklu betri stað.
Nú ertu komin til afa, Dóru, Guggu,
Stínu, Bjarka og foreldra þinna. Ég
veit að það var vel tekið á móti þér.
Það eru svo margar góðar minning-
ar sem ég á síðan maður var í sveit-
inni hjá ömmu og afa.. Mér fannst
við systurnar alltaf vera heppnastar
af öllum ömmustelpunum þínum að
búa næst ykkur og að við gátum far-
ið í sveitina þegar við vildum.
Þú varst besta amma sem ég hefði
getað átt og núna fær Bjarki litli að
kynnast þér, njóta þín eins og við
fengum. Ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og eiga þig að.
Elsku amma, ég kveð þig nú með
söknuð í hjarta.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Takk fyrir allt.
Þín ömmustelpa
Anna María.
Þegar ég frétti lát vinkonu minn-
ar, hennar Maju í Stekkadal, þá
streymdu minningarnar fram í hug-
ann. Minningar um æskuárin á
Rauðasandi og vináttuna við
Stekkadalssystur, ekki síst Maju,
enda vorum við á líkum aldri. Í
minningunni var alltaf sólskin á
þessum árum. Maja var bara fimm
ára þegar faðir hennar lést frá börn-
unum sínum sjö, því yngsta á fyrsta
ári. Má nærri geta þá erfiðleika sem
Anna, móðir hennar, tókst á við að
koma öllum hópnum sínum til
manns, en henni tókst að halda
áfram búskapnum í Stekkadal. Sam-
heldni var alltaf mikil á Sandinum
og hjálp sem nágrannar létu í té var
bara sjálfsögð. Þó má segja að vinur
Ólafs, föður Maju, Halldór Júl-
íusson, hafi bjargað því að tókst að
halda búskapnum áfram. Börnin
voru hörkudugleg að hjálpa til, þeg-
ar þau komust nokkuð á legg.
Oft þurftum við Maja að skreppa í
heimsókn hvor til annarrar, þótt við
þyrftum að labba u.þ.b. 45 mínútur,
hvora leið. Þær systur áttu fínar
brúðustofur í hornum í litla bænum.
Dóri var á togurum á veturna og
færði þeim fínar brúður, þegar hann
fór í siglingar með fisk. Ekki smá-
gaman að skoða og leika í búinu! Svo
voru hornabú og stórbúskapur á
þeim vettvangi.
Árið 1945 keypti Sigurvin, föður-
bróðir Maju, jörðina Saurbæ, sem
var talin eitt af höfuðbólum Vest-
fjarða. Flutti þá Stekkadalsfjöl-
skyldan að Saurbæ, en Halldór
gerðist þar ráðsmaður. Sigurvin bjó
í Reykjavík. Anna varð þarna hús-
móðir og dæturnar unnu við búið.
Við þetta lengdist nokkuð leiðin
milli okkar vinkvennanna.
Svo skildi leiðir. Maja flutti norð-
ur í Húnavatnssýslu, með honum
Manna sínum, og bjuggu þau á
Vindhæli. Þar ól hún upp barnahóp-
inn sinn og við hittumst sjaldan. En
þá komu bréfaskipti til sögu og öll
búskaparárin okkar var þáttur í
jólahaldinu hjá mér að fá og lesa
jólabréfin frá henni vinkonu minni.
Eftir að Maja flutti suður hitt-
umst við oftar, og alltaf var ráðgert
að labba í gömlu sporin, út Hólana,
yfir bæjartóftirnar í Hlíðarhvammi
og Klúku, ganga um hlaðið í Gröf og
athuga hvort við fyndum holuna í
Kattarhvamminum, þar sem sagt
var að köttur hefði skriðið inn og
komið út aftur undir Látrabjargi!
Aldrei varð samt af þessari göngu
okkar um lönd minninganna, enda
fór heilsu Maju hrakandi.
Síðast þegar við fundumst, á
áliðnu síðasta hausti, var vinkona
mín komin á sjúkrahús, en samt
brugðum við okkur í huganum í
ferðina okkar.
Mér finnst það hafi þurft meira en
meðalmanneskju til að anna störfum
hennar Maju í búskapnum á Vind-
hæli. Tveir bræður Guðmanns
bjuggu þar með þeim, einnig
tengdamóðir hennar og svo sex börn
þeirra hjóna. Á fyrstu búskaparár-
unum var lítið um heimilistæki þau,
sem nú þykja sjálfsögð og fólk
kemst varla af án. Ég þykist vita að
starfsdagurinn hafi oft verið langur.
Ég sendi börnunum hennar Maju
og fjölskyldum þeirra mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Einnig systk-
inum hennar.
Við finnumst síðar, hinum megin
landamæranna, og þá förum við í
ferðina okkar um Hólana í glaða-
sólskini.
Hafðu þökk fyrir allt.
Sigríður Guðbjartsdóttir.
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
PÉTUR GUÐLAUGSSON,
Austurbrún 37,
Reykjavík,
lést á líknardeild LSH í Kópavogi föstudaginn
19. maí sl.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 29. maí kl. 13.00.
Halldóra E. Jónmundsdóttir,
Valur Karl Pétursson, Sigríður H. Jensdóttir,
Soffía Margrét Pétursdóttir, Vilhelm Jónsson,
Guðrún Karólína Pétursdóttir, Jóhann Pétur Pálsson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
AÐALBJÖRG JÓAKIMSDÓTTIR
frá Hnífsdal,
Drápuhlíð 27,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn
25. maí.
Ólafur Geirsson,
Gunnar J. Geirsson, Ólöf J. Stefánsdóttir,
Aðalsteinn Geirsson,
Helga Björk Ólafsdóttir,
Styrmir Geir Ólafsson, Anna M. Þorbjörnsdóttir,
Geir Ólafsson
og langömmubörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA JÓNSDÓTTIR,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri miðviku-
daginn 24. maí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 2. júní kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Anna Guðmundsdóttir, Guðmundur Lárusson,
Svanhildur Guðmundsdóttir, Hallur Albertsson,
Jón Þór Guðmundsson, Hildur Jóhannsdóttir,
Elín Guðmundsdóttir, Hermann Haraldsson,
Þorsteinn Guðmundsson, Hildur Sigurðardóttir,
ömmu- og langömmubörn.
GUÐLEIF JÓHANNSDÓTTIR
frá Siglufirði,
lést á heimili sínu í Grimsby miðvikudaginn
19. apríl.
Útförin fór fram miðvikudaginn 26. apríl
í Grimsby.
Jóhannes Jónsson, Sigríður Einarsdóttir,
Carol Ann Robertsson,
Vivien Evelyn Burkett,
Hafdís Eyland Gísladóttir, Árni Haraldsson,
Sverrir Eyland Gíslason, Sigurrós Sveinsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
JÓHANN EGGERT JÓHANNSSON
vélstjóri og pípulagningameistari,
Lerkihlíð 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi miðvikudaginn
24. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Unnur Guðmundsdóttir,
Guðjón Jóhannsson, Auður Inga Ingvarsdóttir,
Margrét Jóhannsdóttir, Jón Þór Sigurðsson,
Ægir Jóhannsson Gróa Másdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn,
Valdimar Jóhannsson, Jóhanna Þ. Aðalsteinsdóttir.