Morgunblaðið - 17.09.2006, Side 51

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. SEPTEMBER 2006 51
MINNINGAR

 
 


Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ALMA ANDREASEN GUÐMUNDSSON,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður til heimilis
á Hjarðarhaga 54,
er látin.
Útförin hefur farið fram.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 3N, hjúkrunarheimilinu Eir, fyrir hlýhug og
góða umönnun.
Heinz H. Steimann, Erla H. Ísaksen,
Guðrún Alma Steimann, Carles Wallace,
Jóhann V. Steimann, Margrét Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.



  

  


  !  



 "# $ Oft á tíðum hef ég
verið spurður hver
hún móðir mín sé og
hef ég svarað: Það er hún Alla Lúth-
ers. Það vissu ekki allir hver hún var
en ég get sagt ykkur að hún var glys-
gjörn, góðhjörtuð og gjafmild kona
sem öllum vildi gott gera. Aldrei varð
hún neitt sérstaklega efnuð kona en
samt alltaf reiðubúin að gefa sína síð-
ustu krónu ef einhver þurfti á að
halda og það gerði hana ríkari en
nokkurn mann getur dreymt um að
vera því hún var rík af ást og um-
hyggju og gerði allt sem hún gat fyr-
ir okkur systkinin og barnabörn.
Ég get nú ekki sagt að ég hafi allt-
af verið sammála hennar lífsstíl og
oft rifumst við um óþarfa hluti sem
maður hefði nú betur getað látið
kyrrt liggja en eins og sagt er er gott
að vera vitur eftir á.
Ég veit nú ekki hvort það á við mig
og mömmu því við virtumst alltaf
vera að rífast um sama hlutinn, ég
held að það hafi bara verið okkar leið
til að segja hvað okkur þótti vænt
hvoru um annað.
Æi, mamma hvað ég á nú eftir að
sakna þín, þú varst alltaf til staðar
fyrir mig, ég þurfti bara hringja eitt
símtal og þar varstu. En þegar ég
hringdi í þig frá Flórída og fékk ekk-
Alla Lúthersdóttir
✝ Alla Lúth-ersdóttir fædd-
ist á Akureyri 25.
apríl 1944. Hún lést
á lungnadeild Land-
spítalans í Fossvogi
hinn 4. september
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Keflavíkur-
kirkju 15. sept-
ember.
ert svar vissi ég að
eitthvað var að og
seinna um kvöldið fékk
ég hringingu sem stað-
festi það. Af hverju þú,
þú sem varst svo lífs-
glöð og yndisleg kona?
En allt tekur enda og
ég er viss um að þér er
ætlað stærra hlutverk
annars staðar þar sem
þú ert frjáls frá
áhyggjum og erfiði og
þó þú sért farin verður
þú ávallt á lífi í mér.
Ég veit þú munt ætíð
fylgja mér, hvar svo sem í heiminum
ég verð.
Mamma, ég elska þig meira en orð
fá lýst og næst þegar ég verð spurður
hver hún móðir mín sé, mun ég geta
sagt fullur stolts: Það er hún Alla
Lúthers, yndisleg móðir og amma.
Vertu blessuð, elsku mamma mín,
ég veit þú hvílir á betri stað.
Við Ismael og Daníel elskum þig.
Þinn sonur
Ólafur.
Ég sit í íbúðinni þinni og finnst
eins og þú sért þar, Bergþóra gengur
um og leitar að þér, en þú ert ekki
þarna, þú ert farin. Ég get ekki lýst
sorginni og söknuðinum sem býr í
hjartanu. Þú skilur eftir stórt skarð
sem ekki er hægt að fylla í.
Elsku mamma, við vorum ekki
alltaf sáttar enda báðar líkar í skapi.
Þér þótti sopinn góður, þó á seinni
árum væri ekki mikið gert af því
enda lifðir þú fyrir barnabörnin. Þú
hafðir gaman af lífinu þó það væri
erfitt og ósanngjarnt á köflum og
elskaðir að hafa alla í kringum þig.
Þegar við komum með Bergþóru upp
á sjúkrahús þá glaðvaknaðir þú til að
geta spjallað við hana og hún sagði
alltaf að þú værir svo fín og að þú
værir að kúra. Þessar sjö vikur sem
þú lást á spítalanum voru þér erfiðar
en þú hélst gleðinni og húmornum og
sagðir alltaf að þú færir heim á morg-
un eða í vikunni.
En elsku mamma mín, það kom að
því að veikindin urðu þér um megn
og þú varðst að kveðja, við sátum hjá
þér allan sólarhringinn síðustu daga
og vorum undirbúin að eitthvað
myndi gerast á morgun en ekki í dag.
Hvíl í friði og takk fyrir allar þær
stundir sem þú áttir með okkur, við
elskum þig og minningin um þig mun
ylja okkur um hjartarætur.
Þú komst, og þú sólargeisla sendir
í sál mína, og ljós á minn veg
ég áður var andlega blinduð,
nú enginn er skyggnari en ég.
Þig leit ég – þú fögnuð mér færðir
þess fullviss er sála mín,
að með þér er ljúfast að lifa,
en lífið er dauði án þín.
(Alla Lúthersdóttir)
Þín dóttir, tengdasonur og dóttur-
dóttir
Sigríður Alma, Kári og
Bergþóra.
Nú er komið að kveðjustund, elsku
mamma. Þetta er allt svo óraunveru-
legt, þú kvaddir okkur allt of fljótt og
eftir stöndum við sem elskuðum þig
svo mikið og eigum erfitt með að trúa
því að þú eigir ekki eftir að birtast
allt í einu í eldhúsinu okkar eins og
þú varst vön að gera. Komst bara til
að segja hæ eða heilsa upp á ömmu-
strákana þína sem þér þótti svo vænt
um. Þetta á eftir að verða erfitt hjá
þeim þar sem þú varst alltaf til stað-
ar fyrir þá. Þegar Rúnar byrjaði í
leikskólanum þá sóttir þú hann
fyrstu mánuðina strax eftir hádegisl-
úrinn því að þér fannst allt of langur
tími fyrir hann að vera allan daginn.
Og Stefán gat alltaf treyst á að þú
værir komin heim til okkar til að taka
á móti honum þegar skólinn var bú-
inn.
Þú áttir fallegt heimili og hafðir
gaman af því að gera fínt í kringum
þig. Allt glingrið og dótið sem þú
komst svo haganlega fyrir, ég er ekki
frá því að þú hafir verið svolítill sí-
gauni í þér. Þú fékkst þinn skerf af
erfiðleikum og mótlæti í lífinu en allt-
af gastu litið á björtu hliðarnar og
haldið í góða skapið. Þetta sást best
þegar þú varst fársjúk á spítalanum
og við vissum að það gat brugðið til
beggja vona. Þú helst alltaf í vonina
og áttir þér marga drauma sem þú
varst viss um að þú hefðir nægan
tíma til að framkvæma. Þú hélst uppi
glaðværðinni og það var mikið hlegið
og fíflast svo að hjúkrunarkonum
þótti stundum nóg um. En þar kom
að því að þú varðst að játa þig sigr-
aða. Þegar við vissum báðar að
hverju stefndi þá gaf ég þér loforð.
Og þegar minn tími kemur þá mun-
um við verða saman aftur og hvíla
hlið við hlið. Söknuðurinn og sárs-
aukinn er næstum óbærilegur en ég
veit að með tímanum mun eftir
standa minningin um yndislega móð-
ur og ömmu.
Elsku besta mamma mín, takk fyr-
ir allt.
Sigrún.
Allir sem ég þekki sakna ömmu.
Enda var hún góð kona, svo góð að ég
þurfti aldrei að fara til dagmömmu
þegar ég var lítill því að hún passaði
mig. Ég vildi óska að hún væri enn
hjá mér. Guð passi ömmu mína, von-
andi líður henni vel þar sem hún er
núna.
Takk fyrir allt sem að þú gerðir
fyrir mig, amma mín.
Stefán Már.
Í janúar 1995 kom
Fjóla vinkona mín til
mín og sagði mér frá manni sem
hún hafði kynnst. Ég sá strax að
þessi maður hafði snert strengi í
brjósti vinkonu minnar.
Ég man að ég hugsaði að eitt-
hvað hlyti þessi maður að vera
sérstakur því að Fjóla var sko ekki
auðhrifin. Þegar ég svo hitti Inga
stuttu síðar fann ég og sá að svo
Ingi Rúnar Ellertsson
✝ Ingi Rúnar Ell-ertsson skip-
stjóri fæddist á
Eystri-Reyni í
Innri-Akranes-
hreppi 21. janúar
1954. Hann lést á
líknardeild LSH 1.
september síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Há-
teigskirkju 12. sept-
ember.
sannarlega var þessi
maður sérstakur og
eignaðist ég góðan
vin í Inga. Hann
hafði frábæra kímni-
gáfu og það var ekki
margt sem við gátum
ekki séð eitthvað
fyndið við og oft var
hlegið dátt þegar við
hittumst eða töluðum
saman í síma.
Allt sem Ingi tók
sér fyrir hendur
gerði hann vel, hvort
sem það var að stýra
skipi á sjó eða laga og fegra heim-
ilið. Hann var ekkert að stressa
sig eða að fárast yfir hlutunum,
enda kom þetta æðruleysi hans vel
í ljós í þessum erfiðu veikindum
hans.
Ingi bar ætíð hag fjölskyldu
sinnar fyrir brjósti og hann lagði
sig allan fram við að gera allt sem
hann gat fyrir hana. Samband
Inga og Fjólu var alveg einstakt
og þó að árin þeirra saman hafi
verið allt of fá nýttu þau hverja
stund til fullnustu.
Ingi minn, ég þakka þér vinátt-
una og samfylgdina í tæp tólf ár
og ég bið algóðan Guð að styðja og
styrkja Fjólu mína, börnin, barna-
börnin og aðra ástvini þína.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp var þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
Og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stef.)
Guð blessi minningu Inga Rún-
ars Ellertssonar.
Kristjana Hafdís.
Nú hefur hún Odda okkar kvatt og
erum við vissar um að fagnaðarfund-
ir hafi orðið á þeim góða stað sem
hún nú dvelur á.
Við kveðjum þig með söknuði en
eftir lifa minningar um þig í hjarta
okkar.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Valdís og Kristín.
Oddný
Sigbjörns-
dóttir
✝ Oddný Sigbjörnsdóttir fædd-ist á Sævarenda við Fáskrúðs-
fjörð 6. mars 1931. Hún lést á
Landakotsspítala þriðjudaginn
22. ágúst síðastliðinn og var útför
hennar gerð frá Langholtskirkju
28. ágúst.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir og amma,
SÓLVEIG GÍSLADÓTTIR
frá Seyðisfirði,
lést á Dvalarheimilinu Víðinesi, Kjalanesi, miðvikudaginn 6. september.
Að ósk hinnar látnu hefur útförin farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Víðines fyrir góða og hlýja umönnun
síðastliðin 4 ár.
Þökkum auðsýnda samúð.
Pálína Gunnmarsdóttir, Ásgeir Kjartansson,
Ásgeir Þór Ásgeirsson, Sólveig Ásgeirsdóttir.
Kær vinkona er
kvödd og þakkað fyr-
ir langa og góða sam-
fylgd sem aldrei bar
skugga á. Við lékum
okkur saman í bernsku, ferðuð-
umst saman á unglingsárum og
studdum hvor aðra alla tíð. Erna
sem alltaf þráði útivist og frelsi var
flest sumur með fjölskyldu sinni í
sumarbústöðum hér og þar í ná-
grenni Reykjavíkur, hjá Straumum
sunnan Hafnarfjarðar, nálægt
Hólmi, lengst hjá Lögbergi og
Erna Óskarsdóttir
✝ Guðríður ErnaÓskarsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. janúar 1924.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 31.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Dómkirkj-
unni 8. september.
seinna á Þingvöllum.
Ekki lét hún sig það
skipta þó þröngt
væri, vatnslítið, erfið
heimreið eða lélegur
prímus eina eldhús-
áhaldið. Bara að fá að
vera frjáls úti með
krakkana sína og
stundum fleiri börn,
t.d. börn systra sinna,
og eitt sumar voru
mínir krakkar hjá
þeim Jóni. Glaðvært
viðmót, hreinlyndi,
jafnlyndi og æðru-
leysi einkenndi allt hennar fas.
Hún hafði fengið gott uppeldi hjá
fóstru sinni og gott veganesti frá
foreldrunum.
Það var mikið guðslán að eiga
hana að vini og verður seint full-
þakkað.
Hvíli hún í friði.
Vigdís Pálsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Undirskrift | Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningargreinar