Morgunblaðið - 25.11.2006, Síða 48

48 LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
ÞAÐ sem er að hrella mig þessa
dagana er að mér finnst vandræða-
gangur hjá ýmsum mætum mönn-
um í afstöðunni til hvalveiðanna
sem sjávarútvegs-
ráðherra hefur hafið.
Mér finnst afstaðan
alls ekki nægjanlega
skýr né málefnaleg,
eins og mönnum finn-
ist erfitt að fóta sig í
umræðunni. Nú er
það svo að auðlindir
landsins hvort sem
þær eru til lands eða
sjávar eru af marg-
víslegum toga, kalla á
mismunandi nýtingu,
t.d. er æðarfuglinn
friðaður vegna þess
að hann er okkur dýrmætari lif-
andi en dauður. Það er í mörgum
tilfellum álitamál hvernig nýta
skuli auðlindir þjóðarinnar og því
er nauðsynlegt að leggja öll lóð á
vogarskálarnar hverju sinni og sjá
á hvora hliðina hallast áður en
ákvörðun er tekin. Öll þjóðin er
sammála um, að það sem Gullfoss
gefur þjóðinni er okkur miklu
meira virði en raforkan sem mætti
kreista út úr honum yrði hann
virkjaður. Hvalveiðarnar eru alls
ekki nauðsynlegar út frá vist-
fræðilegu sjónarmiði, til þess eru
þær alltof litlar og einnig skipta
þær okkur hagfræðilega sáralitlu.
Undirritaður telur að hvalveið-
arnar ógni mikilvægum atvinnu-
greinum og ímynd þjóðarinnar.
Sunnlendingar byggja nýsköpun
sinna atvinnuvega á ferðaþjónustu,
þekkingarstarfsemi, landbúnaði og
einstakri náttúru, sem er verðmæt-
ari en allir veiddir hvalir í Norður-
Atlantshafi. Landbúnaðarafurðir
eru að vinna sér sess á Amerík-
umarkaði, dýr hágæða
vara, en hvalveiðar
sjávarútvegsráðherra
hafa nú þegar sett
þennan markað í upp-
nám og gera hann
sennilega að engu
verði ekki látið af
veiðum. Áttatíu þús-
und manns komu
hingað til lands í sum-
ar til að fara á hest-
bak. Þeir skilja eftir
sig milljarða. Níutíu
þúsund manns koma
til að sigla út á firði
og flóa að horfa á hvali. Þeir skilja
líka eftir sig milljarða. Fleiri grein-
ar ferðaþjónustunnar skila vaxandi
arði ekki síst í strjálum byggðum,
sem eiga í vök að verjast og berj-
ast hörðum höndum fyrir uppbygg-
ingu arðsamra atvinnuvega. Sjálf-
bær þróun og sjálfbær nýting felur
m.a. í sér að meta félagsleg og
efnahagsleg áhrif viðkomandi starf-
semi og því er það í fullu samræmi
við hugmyndafræði um sjálfbæra
nýtingu auðlinda að nýta hvala-
stofnana við landið til að skoða þá
fremur en veiða. Eins og æðarfugl-
inn er hvalurinn verðmeiri lifandi
en dauður! Með áframhaldandi
hvalveiðum kann orðstír íslensku
þjóðarinnar að bíða það mikinn
hnekki að forystuhlutverk okkar á
sviði umhverfisverndar, umhverf-
isstjórnunar og sjálfbærrar nýt-
ingar verði hafnað og okkur ekki
lengur treyst til forystu. Hér erum
við því að fórna meiri hagsmunum
fyrir minni, að því er virðist ein-
göngu til að þjóna gamaldags og
úreltri hugmyndafræði fáeinna
miðaldra karla. Það er því gjör-
samlega ólíðandi að lítill hópur
hagsmunaaðila, með sjávarútvegs-
ráðherra og Kristján Loftsson í
broddi fylkingar, skuli setja við-
kvæman vaxtarbrodd íslensks at-
vinnulífs í uppnám með þessum
hætti. Því tekur undirritaður skýra
afstöðu gegn hvalveiðum sjáv-
arútvegsráðherra. Afstaða til nýt-
ingar auðlinda byggist á því að
setja margbreytilega hagsmuni
fólksins í landinu, bæði í bráð og
lengd í öndvegi en gamaldags
hagsmunagæsla eins og sú sem
sjávarútvegsráðherra hefur að leið-
arljósi á að víkja fyrir nútímanum
og framtíðinni. Málefnaleg afstaða
stjórnvalda hefur enn ekki litið
dagsins ljós, heldur einkennist orð-
ræða ráðherra annars vegar af yf-
irlæti gagnvart skoðunum annarra
og svo hins vegar löngu úreltum
viðhorfum, sem áttu e.t.v. rétt á
sér á síðustu öld, en ekki nú.
Úrelt hugmyndafræði
– gamaldags viðhorf
Jón Hjartarson skrifar
um afstöðu sína til hvalveiða »Eins og æðarfuglinner hvalurinn verð-
meiri lifandi en dauður!
Jón Hjartarson
Höfundur er bæjarfulltrúi
VG í Sveitarfélaginu Árborg.


  


  
   
   
    


! "
  # 
 $% # 


  &  
  
 '   (  $   
#



 
+
 

%

6




 & %

 

   
 FIMMTUDAGINN 9. nóvember
hélt Lionsklúbburinn Fjörgyn
fjórðu stórtónleika sína til styrktar
BUGL, sem Ólafur Guðmundsson
yfirlæknir á BUGL segir mikilvægt
ljós í haustskammdeginu. Að venju
var húsfyllir og komust færri að en
vildu. Þó að úti væri hávaðarok og
beljandi rigning þá létu tónleika-
gestir það ekki á sig fá, þeir sátu inni
í hlýrri og notalegri kirkju og
hlustuðu á fjölda listamanna sem
skemmtu áheyrendum með frábær-
um tónlistarflutningi.
Tónleikarnir hófust með kröftug-
um söng Karlakórsins Stefnis undir
stjórn Atla Guðlaugssonar. Ein-
söngvari með kórnum var Bjarni
Atlason. Næst komu Páll Óskar og
Monika sem fluttu nokkur hugljúf
lög. Bergþór Pálsson hreif síðan
áheyrendur með sinni fögru rödd.
Magga Stína söng seiðandi röddu
um fílahirðinn við undirleik smá-
hljómsveitar sinnar. Hljómsveitin
Bardukha spilaði sín sérstöku og
skemmtilegu lög. Hinn síungi Raggi
Bjarna var í svaka stuði og hreif
áheyrendur með sér við undirleik
Þorgeirs Ástvaldssonar. Leyni-
númer kvöldsins var Vilhjálmur Vil-
hjálmsson, borgarstjóri sem söng
dúett með Ragga Bjarna og var mik-
ið klappað fyrir þeim. Hörður Torfa-
son söng sig inn í hjörtu áheyrenda
af sinni alkunnu snilld.
Unun var að hlusta á Þórunni og
Ingu Lárusdætur og Helga Björns-
son sem fluttu m.a. frumsamið lag
tileinkað BUGL. Að vanda snerti
Ellen Kristjánsdóttir við áheyr-
endum með sínum ljúfa flutningi við
undirleik Eyþórs Gunnarssonar. Jó-
hann Friðgeir Valdimarsson er enn
einn snillingurinn sem þandi radd-
böndin þetta kvöld við góðar und-
irtektir áheyrenda. Með honum
sungu Voces Masculorum og er þar
snillingar á ferð. Eins tók Jóhann
Friðgeir dúett með Stefáni Hilm-
arssyni við mikla hrifingu áheyr-
enda. Stefán Hilmarsson söng einn-
ig með Eyjólfi Kristjánssyni. Hinn
eini sanni Magni tók síðan lagið og
var hann hreint magnaður. Einnig
söng hann með Karlakórnum Stefni
og í lokalagi kvöldsins tóku allir
flytjendurnir, sem voru á staðnum,
lagið saman við mikinn fögnuð. Aðal-
Tónlistarveisla
í Grafarvogskirkju
Frá Þór Steinarssyni
og Einari Þórðarsyni:
Bréf til blaðsins
Morgunblaðið Hádegismóum 2, 110 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
DAGLEGA finn ég fyrir því að ver-
ið er að narta í mig og gera mig að
landlausu viðrini. Ég er ekki lengur
fullgildur Íslendingur. Flest verð-
mæti og gildi eru tekin af mér og
færð peningaeignaklíku þjóðfélags-
ins, samt er ég meirihluti þjóð-
arinnar. Núverandi meirihluti á
þingi landsins gerir ekkert fyrir
mig, því hann rekur áróður fyrir
meira misrétti, meiri tilfærslu
lands, fjármuna, sjávarfangs og
landgæða til litla hópsins sem nýtir
sér misréttið sem eykst dag frá
degi. Það sorglega er að stór hluti
almennings kýs þessa dauðastefnu
yfir sig af því að hann skilur hrein-
lega ekki hvert stefnan leiðir og
hverjar afleiðingarnar eru. En af-
leiðingarnar eru í stórum dráttum
yfirtaka örfárra á landinu okkar og
öllum auðlindum þess. Hvað segja
t.d. sumarbústaðaeigendur?
Áróður þessara þingmanna er
einfaldur og hefur staðið lengi, en
hann er þessi: Ríkið og allt fé-
lagslegt er óþverri og nauðsyn að
leggja það niður. Það væri fróðlegt
að rifja upp nafngiftir sem þessir
herrar hafa gefið sjálfum sér, þ.e.
ríkinu og samfélaginu. Í stað sam-
vinnu og félagslegs réttlætis er
þeirra lausn einkavæðing og til-
færsla sameiginlegra eigna á mis-
vitra einstaklinga. Þetta á eftir að
framkalla miklar hörmungar í fram-
tíðinni, einfaldlega vegna þess að
þjóðin í heild á landið, miðin og
vatnið og tekur þau réttindi ann-
aðhvort með illu eða góðu fyrr eða
síðar úr höndum þeirra sem sölsað
hafa sameignir þjóðarinnar undir
sig og ráðstafað í eigin þágu. Órétt-
læti verður alltaf leiðrétt að lokum.
Annars ferst heimur.
Hér fyrir neðan tel ég upp nokk-
ur atriði, sem því miður eru
ískyggileg í þjóðfélaginu og þing-
mennirnir okkar eru verra en dauð-
ir gagnvart.
Það er verið að skemma hálendið
með virkjunum, sem ég er skyld-
aður til að borga, en mafía þessa
lands er þegar farin að rífast um
hver eigi að hreppa virkjunina í
næstu úthlutun til einkaeignar.
Hrikalegt fylgi við helstefnu sem
afheitar þeirri staðreynd að mann-
kynið verði að lifa saman sem heild,
heldur skuli endurreisa afdankað
gamalt kerfi peningaætta og lorda
sem allt eiga og verða um síðir með
her sér til varnar til þess að berja
niður frumþarfir einstaklinganna.
Þetta getur ekkí endað öðruvísi en
með blóðbaði, nú eins og ætíð fyrr í
sögunni.
Sú árátta þingmanna og sumra
háskólamanna að segja að svart sé
hvítt og öfugt, samanber hærri–
lægri skattar og vísvitandi blekk-
ingaleikur varðandi skýr ákvæði í
stjórnarskrá okkar sem eru túlkuð
já-nei að vild. Gert til að rugla okk-
ur sem mest og því miður ruglumst
við að lokum og afskrifum stjórn-
arskrána. Hvað þá?
Það heimsmet stjórnvalda að gefa
örfáum óveiddan fiskinn í sjónum
og síðan selja þeir aðgang að auð-
lindinni eins og ekkert sé sjálfsagð-
ara. Varið ykkur, næst verður reynt
að taka þessa þjóðareign alfarið af
ykkur og verður hún þá stimpluð
sem eign örfárra gæðinga. Einka-
vædd.
Þau ólög látin gilda í landinu að
hver sem hefur peninga geti keypt
landið okkar og ef fer sem horfir þá
verður lítið óselt af landinu mínu,
okkar, eftir svona tíu ár. Uppselt og
í einkaeign. Nú þegar eru flestallar
laxveiðiár seldar og í einkaeign.
Takið eftir, landlausu landar mín-
ir, eftir nokkur ár verðið þið að
greiða fyrir vatnið sem þið drekkið,
það er komið í einkaeign, landið
sem þið setjist á í fríinu, það er í
einkaeign, loftið sem þið andið að
ykkur verður einnig verðlagt og
einkavætt. Brjálæði græðginnar er
takmarkalaust og stutt óhuggulegu
veldi þráhyggju til einkaeignar á
öllu sem ætti að vera sameign þjóð-
ar, slæm stefna sem vinnur gegn
samfélagi okkar, fólksins í landinu.
Er þetta það sem þú, almenni borg-
ari, vilt? Það virðist vera, þú kýst
þetta yfir þig á fjögurra ára fresti
og nýtir kosningarétt þinn til þess
að viðhalda stefnu óréttlætis og sér-
hagsmuna. Guð hjálpi þér, ekki
gera þingmennirnir það. Þeir eru
uppteknir við að semja lög fyrir eig-
in sérhagsmuni og sér eftirlaun.
HJÁLMAR JÓNSSON,
rafeindavirki.
Af hverju er ég
alltaf að minnka?
Frá Hjálmar Jónssyni: