Morgunblaðið - 27.05.2007, Qupperneq 14

Morgunblaðið - 27.05.2007, Qupperneq 14
14 SUNNUDAGUR 27. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ KLEPPSSPÍTALI 100 ÁRA 50 aura eða krónu á dag, eftir að- stæðum. Urðu innlyksa á Kleppi Hugmyndir manna um geðsjúkra- hús á þessum tíma voru á þann veg að það væri heimili. Fólk sem ritaðist þar inn var ekki talið líklegt til að snúa aftur út í þjóðfélagið. Enda var það svo að á fyrstu áratugunum urðu margir innlyksa á Kleppi. Óttar segir aðbúnað sjúklinga hafa verið ákaflega bágborinn vegna þrengslanna. „Fólki sem þekkti hvorki haus né sporð hvað á öðru var hrúgað inn á stóra sali, átta til tólf voru á hverri stofu og sjúklingarnir höfðu varla nokkurt eigið rými. Ekki einu sinni náttborð. Fólkið var allt klætt í spítalaföt og hafði lítið fyrir stafni.“ Samhliða læknisstörfum sínum rak Þórður Sveinsson stórt bú á Kleppi og þótti búmaður góður. Síð- ustu árin sem hann lifði var bústjóri fenginn að búinu, Tryggvi Guð- mundsson. Þórður leit svo á, líkt og venjan var á þessum tíma, að hollt væri fyrir sjúklingana að vinna að bústörfum enda komu þeir að langmestu leyti úr sveitum landsins. Á vetrum voru konurnar í ullar- og tóvinnu og karl- arnir skáru tóbak og fleira. Vinnulækningar voru alþekktar úti í heimi á þessum tíma og rímaði þetta vel við þau fræði. Róandi lyf voru líka komin fram á sjónarsviðið en Þórður hafði, að sögn Óttars, litla trú á þeim og notaði þau ekki, nema helst magnyl. Hafði mikla trú á vatnslækningum Þess í stað notaði Þórður vatn mik- ið við lækningar sínar. Það notaði hann á tvo vegu. Annars vegar út- vortis, þ.e.a.s. setti sjúklinga í heit og köld böð. „Það var viðtekin trú manna um allan heim að þetta væri góð aðferð til að kljást við geðveiki. Kalda baðið var notað til að gera fólki bylt við og róa það þannig niður en heita baðið var notað til að draga alla orku úr jafnvel hraustustu skrokk- um. Voru menn látnir liggja í 45° heitu baði jafnvel í nokkra klukku- tíma ef með þurfti,“ segir Óttar. Hins vegar notaði Þórður svokall- aðar innvortis vatnslækningar og segir Óttar að hann sé þekktastur fyrir þær. „Þær fóru fram með þeim hætti að sjúklingurinn var sveltur í talsverðan tíma, allt upp í nokkrar vikur, og lifði einungis á 55° heitu vatni. Þetta var því einskonar vatns- og sveltimeðferð. Þessari aðferð beitti hann líka á inflúensuveikt fólk þegar spænska veikin gekk yfir land- ið.“ Sjálfur skrifaði Þórður lítið um lækningar sínar en Óttar segir að í viðtölum hafi honum orðið tíðrætt um að geðsjúkir svitnuðu ekki. Fyrir vikið þyrfti að fá þá til að svitna, ann- að hvort með heitu baði eða drykkju heits vatns. Óttar segir Þórð hafa haft gríð- arlega trú á vatnslækningunum og verið sannfærðan um að hann væri að „svelta“ sjúkdóminn. „Inn í þetta blandaðist að Þórður var einn helsti spíritisti landsins og hafði ákveðnar hugmyndir um það að geðsjúkdómar stöfuðu – a.m.k. að einhverju leyti – af yfirnáttúrulegum fyrirbærum. Hann var því að reyna að reka illa anda eða verur á lægri tilverustigum út úr sjúklingunum. Þetta var op- inbert leyndarmál og kom m.a. skýrt fram í minningargreinum sem skrif- aðar voru um Þórð.“ Langtímaáhrif lítil sem engin Óttar segir skammtímaáhrif vatnslækninga yfirhöfuð vera ágæt. „Það segir sig sjálft að jafnvel hraustustu menn róast verulega við að leggjast í 45° heitt bað. Lang- tímaáhrifin hafa þó að líkindum ekki verið mikil ef nokkur. Sömu sögu má segja um svelti- eða vatnsmeðferð- ina. Eftir langvarandi svelti eru menn ekki líklegir til mikilla átaka.“ Óttar segir allt sem tíðkaðist á Kleppi í tíð Þórðar Sveinssonar hafa verið í takti við þær lækningar sem stundaðar voru í nágrannalöndunum á þessum tíma – nema innvortis vatnslækningarnar. Menn hafi verið hættir að nota þær erlendis. Inn- lagnir og útskriftir voru hlutfallslega svipaðar og á Norðurlöndunum og greiningaraðferðir líka. Óttar segir aðferðina hafa verið umdeilda og Þórður hafi á köflum legið undir ámæli. Læknar hafi m.a. kvartað til landlæknis. Hann aðhafð- ist þó ekki í málinu. Þrátt fyrir þetta segir Óttar Þórð hafa verið ákaflega vel liðinn mann og vinsælan meðal sjúklinga sinna. „Hann þótti gríðarlega vel gefinn, fróður og skemmtilegur maður. Hann var líka alþýðlegur og þekkti alla sjúklinga sína með nafni.“ Spítalanum skipt í tvennt Árið 1919 hófust framkvæmdir við Nýja-Klepp. Þeim lauk tíu árum síð- ar og stendur sú bygging ennþá í óbreyttri mynd. Arkitekt var Guðjón Samúelsson. Þegar nýja byggingin var tekin í notkun, 1929, var starf- semi Klepps tvískipt. Þórður hélt áfram að starfa sem yfirlæknir á Gamla-Kleppi en fenginn var nýr yf- irlæknir á Nýja-Klepp, Helgi Tóm- asson. Fyrst um sinn voru 100 rými á Nýja-Kleppi. „Þetta leysti húsnæð- isvanda spítalans um skeið en innan áratugar var allt komið í sama farið aftur,“ segir Óttar. Fram til ársins 1939, er Þórður lét af störfum, var rekin gjörólík með- ferð á þessum tveimur spítölum á sömu lóðinni. Helgi var nýbúinn að verja doktorsritgerð sína í Kaup- mannahöfn og fór strax að reka mjög nútímalega geðdeild á Nýja-Kleppi. „Helgi er frumkvöðull nútímageð- lækninga í landinu. Hann kom með lyfjameðferð af ýmsu tagi að utan og í hans tíð var Nýi-Kleppur mjög lyfjamiðaður spítali meðan Gamli- Kleppur var áfram vatnsmiðaður. Helgi var mjög nútímalegur læknir og mikill vísindamaður. Skrifaði m.a. mikið um lyflækningar sínar og að- ferðirnar sem hann var að þróa.“ Jónas frá Hriflu rak Helga Fljótlega eftir að Helgi kom til starfa lenti hann upp á kant við þá- verandi dómsmálaráðherra, Jónas Jónsson frá Hriflu. Úr varð svokallað Stórubombumál sem öll þjóðin fylgd- ist með af athygli. Tómas Helgason, sonur Helga og síðar yfirlæknir á Kleppi, segir að upphaf málsins hafi verið sérkenni- legar embættisveitingar og ofsafeng- in viðbrögð Jónasar á næstliðnum tveimur árum, sem læknar og aðrir, bæði pólitískir samherjar og mót- herjar, höfðu orðið varir við. Faðir hans fór í vitjun til Jónasar í febr- Morgunblaðið/Ólafur K. Magnússon Gamli-Kleppur Gamla spítalahúsið stóð í tæpa sjö áratugi en 1973 var því lokað og því gjörbreytt. »Á fyrstu áratugunum urðu margir innlyksa á Kleppi. T ómas Helgason óx úr grasi á Kleppi þar sem faðir hans, Helgi Tómasson, var yfirlæknir um árabil. Tómas tók síðar sjálfur við þeim kyndli. Hann er fæddur árið 1927 og var því fimm ára þegar faðir hans tók öðru sinni við starfi yfirlækn- is. Tómas segir það hafa verið gott að alast upp á þessum óvenjulega stað enda hafi Kleppur verið frjálslegt og þægilegt sam- félag sjúklinga og starfsfólks. „Kleppur var mjög gott samfélag og ég öðlaðist strax þann skilning að bera á virð- ingu fyrir fólki sem á við geðræn vandamál að stríða. Þegar öllu er á botninn hvolft er þetta líka bara fólk – rétt eins og ég og þú – og engin ástæða til að umgangast það með öðrum hætti. Ég lærði líka fljótt að ef ég mætti sjúklingunum af skilningi og umburð- arlyndi guldu þeir í sömu mynt. Ég vingaðist við marga sjúklinga á æskuárum mínum og sumir þeirra léku við mig.“ „Ógnvekjandi“ hegðun Tómas varð ungur var við fordóma og hræðslu fólks í garð Klepps sem hann rekur öðru fremur til einangrunar spítalans og þekkingarleysis á geðsjúkdómum. Ekki hjálpaði það heldur til að opinber umræða um veikindi af þessu tagi var afskaplega lít- il. „Það hefur sem betur fer breyst í seinni tíð en ætli hræðslan verði ekki alltaf í ein- hverjum mæli til staðar. Óttast menn ekki mest að missa vitið eða deyja?“ Tómas segir að vissulega séu brögð að því að geðsjúklingar geti verið hættulegir – og þá aðallega sjálfum sér – en þeim er þá ekki hleypt út af spítalalóðinni nema í fylgd. „Upp til hópa eru þeir meinlausir enda þótt hegðun þeirra geti verið óhefðbundin.“ Tómas rifjar upp að í eitt skipti þegar hann var drengur var hringt á Klepp vegna „ógnvekjandi“ hegðunar manns sem var á gangi í Kleppsholtinu. „Pabbi dreif sig upp í bíl til að sækja manninn, sem hann vissi að var sjúklingur á spítalanum, og tók mig með sér, ætli ég hafi ekki verið svona tíu ára. Þegar við fundum manninn fór ég út úr bíln- um til að sækja hann. Varð hann ákaflega glaður að sjá mig. Vitaskuld stóð almenningi engin ógn af þessum manni, þó hegðun hans hafi kannski verið svolítið óvenjuleg. Veg- farendur hafa örugglega rekið upp stór augu að sjá barn stíga út úr bílnum og ná í manninn,“ segir Tómas og hlær. Ein birtingarmynd fordóma íslensku þjóð- arinnar í garð geðsjúkra er að áratugum saman hefur verið lagt með neikvæðum hætti út af orðinu „Kleppur“. Allir kannast við orð eins og „kleppari“, „klepptækur“ og „kleppsvinna“. Tómas segir þetta aldrei hafa komið við sig persónulega. „Ég er stoltur af því að vera „kleppari“,“ segir hann hlæjandi. „Á hinn bóginn hefur mér alltaf fundist þetta leiðinlegt sjúklinganna vegna þar sem þeir eiga það á engan hátt skilið.“ Dregið hefur úr þessu í seinni tíð og sennilega þýddi lítið að tala um „klepps- vinnu“ við ungmenni í dag. Þau kæmu af fjöllum. Tómas segir hins vegar ennþá eima eftir af þessu viðhorfi. „Mér þykir það til dæmis ákaflega miður á að síðustu árum er búið að breyta merkingu orðsins „geðveikt“. Í dag notar ungt fólk þetta til að lýsa hrifningu sinni. Einhver er „geðveikt“ góður í fótbolta og bíómyndir eru „geðveikar“. Þetta er leið- inleg þróun og vanvirðing við geðsjúkt fólk.“ Samt má segja að þetta dæmi stingi í stúf við hina almennu málþróun. Hér áður voru geðsjúkir iðulega kallaðir fávitar eða vit- leysingar en það þótti Tómasi og öðrum sem til þekktu mjög miður. Í dag er talað um geðsjúka eða geðfatlaða. Ekki talað um „hjartafatlaða“ Enda þótt tíu ár séu síðan Tómas settist í helgan stein fylgist hann vel með geðheil- brigðismálum í dag og er umhugað um geð- heilsu þjóðarinnar. „Það fer alltaf jafnmikið fyrir brjóstið á mér þegar verið er að spara og loka geðdeildum. Þá furða ég mig á því þegar menn eru að býsnast yfir notkun geð- lyfja. Þau hafa fyrir löngu sannað ágæti sitt. Það er enginn að setja út á notkun hjarta- eða krabbameinslyfja. Á þessu er enginn eðl- ismunur. Ég er líka andvígur því að flytja málefni geðsjúkra út úr heilbrigðiskerfinu, þau eiga hvergi annars staðar heima. Geð- sjúkdómar eru heilbrigðismál rétt eins og hjartasjúkdómar. Hefur fólk einhvern tíma heyrt talað um „hjartafatlaða“?“ Tómas segir margt hafa áunnist í geðheil- brigðismálum á Íslandi á þeim hundrað ár- um sem liðin eru frá opnun Kleppsspítala. En betur má ef duga skal. „Það þarf að hlúa vel að þeim sem eiga við langvinna geð- sjúkdóma að stríða og fjölga búsetuúrræðum með nauðsynlegum læknisfræðilegum stuðn- ingi. Lengi getur gott batnað.“ STOLTUR KLEPPARI Morgunblaðið/Sverrir Kleppari „Ég er stoltur af því að vera „klepp- ari“. Á hinn bóginn hefur mér alltaf fundist þetta leiðinlegt sjúklinganna vegna þar sem þeir eiga það á engan hátt skilið,“ segir Tóm- as Helgason prófessor emeritus. 
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.