Morgunblaðið - 08.11.2007, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
SAMÞYKKT hefur verið á kirkju-
þingi sú tillaga biskups Íslands að
heimila þeim prestum, sem það vilja,
að staðfesta samvist samkynhneigðra
para. Jafnframt staðfesti kirkjuþing
með samþykkt tillögunnar „hefð-
bundinn hjónabandsskilning“ kirkj-
unnar, þ.e. að orðið hjónaband eigi
aðeins við um samband karls og
konu. Þessi niðurstaða kirkjuþings er
kannski vonbrigði fyrir suma þá sem
lengst vildu ganga og vildu að prestar
fengju leyfi til að vígja samkynhneigð
pör í hjónaband, að því tilskildu að á
Alþingi yrðu sett ein hjúskaparlög.
Ég er einn þeirra sem litið hafa svo
á að rétt væri að samkynhneigðir
fengju að vígjast hjónavígslu í kirkj-
unni og lagði nafn mitt við tillögu
þess efnis á prestastefnu sl. vor. Ég
deili þeirri sýn dr. Sólveigar Önnu
Bóasdóttur að það sé fyrst og fremst
ástin á milli tveggja einstaklinga, sá
ásetningur þeirra, að
deila saman lífinu, og
viljinn til að staðfesta
þá ást og þann ásetn-
ing lögformlega
frammi fyrir mönnum
(og Guði eftir atvikum),
sem hljóti að liggja
hjónabandinu til
grundvallar í nútíma-
samfélagi.
Hins vegar geri ég
mér grein fyrir því að
þeir sem vilja halda í
skilgreiningu hjóna-
bandsins sem lögform-
legs sambands karls og konu gera
það væntanlega af ólíkum ástæðum
og ekki endilega vegna afturhalds-
semi eða andúðar á samkynhneigð.
Málið snýst og um flóknari hluti en
máltilfinningu og íhaldssemi gagn-
vart málnotkun. Þrátt fyrir að hvergi
í heilagri ritningu sé að finna texta
sem kveða á um að Drottinn hafi
stofnað hjónabandið og að það eigi við
um samband karls og konu, þá er
ljóst að kirkjan – og
önnur trúarsamfélög
einnig – hefur frá önd-
verðu litið svo á að
hjónabandið end-
urspegli og sé á vissan
hátt heilagur rammi um
þá grundvallarreglu að
karl og kona sameinist
og myndi þannig grund-
völl fyrir barneignir og
fjölgun mannkyns, sbr.
1. Mós. 1:27-28. Í endur-
skoðuðum drögum að
ályktun kenning-
arnefndar kirkjunnar
um Þjóðkirkjuna og staðfesta samvist
segir svo um viðhorf Lúthers til
hjónabandsins:„Lúther leit á hjóna-
bandið sem góða sköpunarreglu
Guðs.“
Fylgjendur hjónabands samkyn-
hneigðra líta svo á að samkynhneigð
sé náttúra samkynhneigðra og þeim
eðlislæg en engin „villa“ sem verður
læknuð eða út rekin með særingum,
m.ö.o. að samkynhneigð sé stað-
reynd, út í hverja ekki sé nokkur
ástæða til að amast. Samlífi og sam-
búð samkynhneigðra er einnig stað-
reynd og sem betur fer viðurkennd og
samþykkt í íslensku samfélagi sem
sjálfsagður og eðlilegur réttur sam-
kynhneigðra.
Nú hefur kirkjuþing samþykkt fyr-
ir sitt leyti, að samkynhneigð pör fái
að ganga upp að altarinu og fá sam-
band sitt vígt af presti frammi fyrir
Guði og mönnum. Það ER vissulega
gríðarlega ánægjulegt spor og merki-
legt í sögu réttindabaráttu samkyn-
hneigðra og einstakt á heimsvísu. Það
þarf ekki annað en skoða vefsíðu Am-
nesty International og grennslast fyr-
ir um stöðu samkynhneigðra víðs veg-
ar um heim til að sannfærast um það.
Staðfest samvist og hjónaband eru að
öllu leyti rétthá að íslenskum lögum.
Þjóðkirkjan hefur bæði með endur-
skoðuðum drögum að ályktun kenn-
ingarnefndar og með ályktun kirkju-
þings staðfest og undirstrikað að ástir
fólks af sama kyni og samvistir þeirra
séu að evangelísk-lúterskum skilningi
bæði mönnum og Guði þóknanlegar.
Samkynhneigðum svíður – sumum
hverjum a.m.k. – að þau skuli ekki
vera lýst hjón frammi fyrir Guði og
mönnum eins og maður og kona. Eins
og fram hefur komið sé ég sjálfur
enga meinbugi á því en það gera hins
vegar margir og hafa fyrir því ólíkar
ástæður og því verður að una.
Við megum ekki gleyma því að
kirkjuþing gengur mun lengra en
prestastefna samþykkti í vor. Þá leit
alls ekki út fyrir að kirkjuleg vígsla
yfir staðfesta samvist samkyn-
hneigðra liti dagsins ljós í bráð. Pétur
Kr. Hafstein, forseti kirkjuþings,
brýndi í ræðu sinni við þingslit
„kirkjuþingsfulltrúa og reyndar ekki
síður alla presta þjóðkirkjunnar, hvar
í sveit sem þeir eru settir, til að láta
hið jákvæða við þessa ákvörðun ráða
hugsun sinni og orðum og minnast
þess jafnan í starfi sínu fyrir kirkju og
kristni, að engin keðja er sterkari en
„Öllu er afmörkuð stund og sérhver
hlutur undir himninum hefur sinn tíma“
Jón Ásgeir Sigurvinsson
skrifar um niðurstöður
nýliðins Kirkjuþings
» [Samþykkt kirkju-
þings] er vissulega
gríðarlega ánægjulegt
spor og merkilegt í sögu
réttindabaráttu sam-
kynhneigðra og einstakt
á heimsvísu.
Jón Ásgeir
Sigurvinsson
ÞAÐ er full ástæða til
að fagna því framfara-
spori sem tekið hefur
verið á skíðasvæðum á
landsbyggðinni. Í Hlíð-
arfjalli, Böggviss-
taðafjalli, Tindastól og
Oddsskarði fyrir austan
er nú unnið af krafti við
að framleiða snjó eða
koma upp tækjum til snjóframleiðslu.
Ísfirðingar vinna af fullum krafti að
undirbúningi snjóframleiðslu þar. Það
blæs því byrlega fyrir skíðamönnum,
keppendum og áhugafólki. Snjófram-
leiðsla er undirstaða reksturs skíða-
svæða hvar sem er, og eru skíðasvæði
hér á landi engin undantekning.
Á skíðasvæðum höfuðborgarsvæð-
isins verður enn að treysta því að
snjórinn komi að ofan. Skíðafólk í
Reykjavík er orðið óþreyjufullt að
bíða eftir að eitthvað fari að gerast í
snjóframleiðslumálum í Bláfjöllum og
Skálafelli. Ný og glæsileg stólalyfta
„Kóngurinn“, sem reist var í Bláfjöll-
um árið 2005, hefur að mestu verið
lokuð og önnur mannvirki hafa fengið
lágmarksviðhald þar sem fjármagn til
viðhalds og reksturs hefur verið af
skornum skammti.
Snjóframleiðsla á Ís-
landi er ekki ný af nál-
inni, 1967 var fram-
leiddur snjór í brekku
við Lækjarbotna ofan
Reykjavíkur. Um var að
ræða einkaframtak
Kristins Benediktsson-
ar skíðakappa. Brekkan
var mikið sótt af skíða-
áhugafólki og keppend-
um í greininni sem fögn-
uðu því að komast á
skíði. Snjóframleiðsla
var oft rædd í skíða-
hreyfingunni og sýndist sitt hverjum.
Því var haldið fram að það hentaði
ekki á Íslandi að framleiða snjó.
En sem betur fer var hugmyndinni
haldið á lofti, og í nóvember árið 1999
var framleiddur snjór í Hamragili og
litlu síðar í Sleggjubeinsskarði.
Næstu árin var snjóframleiðslan nán-
ast forsenda reksturs skíðasvæðanna.
Miklar vonir voru bundnar við að
framleiðslan yrði efld, en svo varð
ekki og nú er svo komið að búið er að
loka skíðasvæðunum í Hamragili og
Sleggjubeinsskarði.
Skíðamenn í Reykjavík bíða þess
með óþreyju að snjóframleiðslukerfi
verið komið á laggirnar í Bláfjöllum
og í Skálafelli. Búið er að kynna for-
svarsmönnum skíðahreyfingarinnar í
Reykjavík hugmyndir um uppbygg-
inu á snjóframleiðslukerfum á svæð-
unum. Vonir stóðu til að hægt væri að
byrja á framleiðslu veturinn 2008, en
fyrirséð er að það verður ekki. Í
Reykjavík eru fimm skíðadeildir sem
reka öflugt íþróttastarf, í skíðalands-
liðinu, í FIS-liði Skíðasambandsins
og undirbúningsliði Skíðasambands-
ins eru reykvískir skíðamenn, skíða-
menn sem hafa lagt á sig ótaldar ferð-
ir til að komast á æfingar og í keppni.
Fjölmennur hópur skíðamanna
bíður þess með óþreyju að stærstu
sveitarfélög landsins, sveitarfélög
sem eiga aðild að Bláfjöllum láti sitt
íþróttafólk ekki sitja eftir í að-
stöðuleysi í fjöllunum hér syðra. Þau
mannvirki sem eru til staðar á svæð-
unum nýtast ekki sem skyldi, vegna
þess að grunninn vantar. Grunninn
sem var fundinn upp fyrir fjölda-
mörgum árum með snjóframleiðslu
sem er undirstaða skíðasvæða um all-
an heim.
Snjóframleiðsla
– Til hamingju, skíðamenn
Auður Björg Sig-
urjónsdóttir biður
um snjófram-
leiðslukerfi fyrir
höfuðborgarsvæðið
Auður Björg
Sigurjónsdóttir
» Skíðamenn í Reykja-vík bíða þess með
óþreyju að snjófram-
leiðslukerfi verið komið
á laggirnar í Bláfjöllum
og í Skálafelli.
Höfundur er formaður
Skíðaráðs Reykjavíkur.
ÞÚ sóttir um spennandi starf sem
krefst 3 ára háskólamenntunar og
ert komin(n) í atvinnuviðtal. At-
vinnurekandanum líst vel á þig og
býður þér starfið með
þeim orðum að launin
séu lág, ábyrgðin mikil
og álagið gífurlegt.
Svo klykkir hann út
með því að segja að
hann hafi enga mögu-
leika á því að umbuna
þér ef þú stendur þig
vel, en ítrekar í stað-
inn hversu mikilvægt
starfið sé. Mundir þú
ráða þig til hans?
Við þessa sam-
keppnisstöðu búa
grunnskólarnir í dag
þegar atvinnuleysið hefur aldrei
verið minna og slegist er um fólk á
vinnumarkaði. Þeir sem sækja um
kennarastörfin hafa fyrir fjölskyldu
að sjá, rétt eins og aðrir, og þegar
það munar allt upp í helming á
launaumslaginu getur hugsjónin
þurft að víkja. Við höfum skapað
þannig umhverfi að kennarar flýja
unnvörpum inn á hinn almenna
vinnumarkað og hverfa frá kennslu.
Stór hluti grunnskólabarna býr við
þann veruleika að skipta um um-
sjónarkennara árlega, ef ekki oftar.
Orka skólastjórnenda fer í að
manna stöður í stað þess að vinna að
áframhaldandi þróun. Einstaklings-
miðað nám hefur þá einu þýðingu að
meiri ábyrgð er sett á kennarana,
oft án nokkurs stuðnings eða skiln-
ings á ástandinu og oft á kostnað
barna sem ekki kalla á athygli. Það
sér hver maður að þessi þróun er
ógnvænleg og við erum
öll að tapa. Í raun
furðulegt að ekki sé
löngu búið að taka á
þessu því þetta hefur
áhrif á hvert heimili í
landinu. Hvað ef næstu
kjarasamningar leiða
til verkfalls? Eigum við
þá að setja upp litla
skóla á hverjum vinnu-
stað, eða skiptast á að
kenna börnunum okkar
heima? Það er nógu fá-
ránlegt að það hafi
gerst einu sinni, en í
annað sinn væri óafsakanlegt fyrir
eina af ríkustu þjóðum heims.
Það er ekki nóg að vera með há-
leitar hugmyndir um hvernig skóla-
kerfið okkar eigi að vera og hvaða
rétt börnin okkar eigi á góðri
menntun. Við verðum að hugsa
dæmið til enda og gera ráð fyrir að
það kosti eitthvað líka. Kröfur um
góða og vel menntaða kennara
hljóta að kalla á launaumhverfi sem
þeir sætta sig við, því það sama á
við um þá og okkur hin. Er þetta
nokkuð flókið? Launaumhverfi
Þú ert ráðin(n)
Ingibjörg Óðinsdóttir fjallar
um samkeppnisstöðu
grunnskólanna um fólk
á vinnumarkaði
Ingibjörg Óðinsdóttir
kr.
aðra leiðina til E
vrópu
+ Nánari upplýsingar og bókanir á www.icelandair.is
Sölutímabil: 8. til og með 11. nóvember
Ferðatímabil: 1. til og með 17. desember
Takmarkað sætaframboð.
Tilboðsverð frá