Morgunblaðið - 08.11.2007, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2007 45
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm
stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Vald. Briem)
Elsku Ragnar.
Mig langar að fá að þakka þér fyrir
samveruna þau 35 ár sem að við átt-
um saman. Þú sýndir mér alltaf um-
hyggju og kærleik, alltaf spurðir þú
um foreldra mína og fjölskyldu.
Þú sagðir ekki mikið og varst ekki
duglegur að koma í heimsókn til okk-
ar, en ánægður þegar komið var til
þín. Ef ég kom ekki með Stjána í
heimsókn til þín í Hulduhlíð þá var
spurt eftir mér, og hvernig ég hefði
það. Þú spurðir alltaf eftir börnunum
okkar og fylgdist alveg með hvar þau
voru og hvað þau gerðu. Rétt áður en
þú fórst var annað barnabarnið hjá
okkur í heimsókn, og við vorum að
fara frá þér, þá kallaðir þú á okkur og
spurðir um hina með fullu nafni.
Þær Katla Rún og Hekla Rán eiga
eftir að sakna afa gamla þegar komið
er á Eskifjörð.
En Krummavísur og Ríðum, ríðum
hratt hratt í skóginum eiga eftir að
lifa lengi og verður haldið vel á lofti,
og svo öll orðatiltækin sem að þú not-
aðir.
Við Stjáni erum sátt að hafa átt
þessa stuttu stund með þér kvöldið
áður en þú fórst.
Þú varst vakandi og Áslaug var hjá
þér. Hún var alveg hjá þér þar til þú
Ragnar Sigurmundsson
✝ Ragnar Sig-urmundsson
fæddist á Svínhólum
í Lóni 26. ágúst
1916. Hann lést í
Hulduhlíð á Eski-
firði 4. október síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Eskifjarðarkirkju
13. október.
kvaddir, og við þökk-
um henni fyrir það.
En þegar við komum
gafstu mér merki um
að taka í höndina á þér,
það var eins og þú vær-
ir að segja eitthvað svo
ég hallaði mér að þér
og hvíslaði að þér: „Ég
veit að þú heyrðir það,“
því að þú snerir þér að
Stjána og gafst honum
merki með hendinni.
Þessi stutta stund
sem að við áttum með
þér gleymum við ekki.
Við fjölskyldan viljum kveðja þig,
kæri vinur, með þessu ljóði sem að
passar vel við.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Okkur hjónin langar að senda
þakklæti til allra sem hugsuðu um
hann síðustu árin, og þá sérstaklega
til Halldórs Friðrikssonar sem var í
herbergi með Ragnari, og til starfs-
fólks og vistmanna Hulduhlíðar.
Þakka þér fyrir allt, kæri vinur.
Þín tengdadóttir
Katrín.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með tár-
um, hugsið ekki um dauðann með harmi eða
ótta. Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykk-
ar snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið gef-
ur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykk-
ar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran)
Elsku afi.
Þá er komið að kveðjustund, þú
hefur kvatt þennan heim og heldur nú
á vit hins óþekkta. Tíminn sem þú
hefur átt hér fer mér seint úr minni
og munu minningar mínar um þig
verma mig um ókomna tíð. Það var
alltaf viss spenna að koma við í Höfða
þegar vitað var að þú varst í landi.
Það ríkti alltaf viss gleði og kátína í
kringum þig. Þú sagðir mér sögur
sem munu lifa með mér ásamt vísum
sem var lagt mikið á sig til að muna.
Ein af bestu gjöfunum sem þú
gafst mér var harmonikkan þín sem
ég spilaði á í nokkur ár. Hún er orðin
lúin og er notuð sem stofuskraut í dag
og kem ég alltaf til með að hugsa til
þín er horfi á nikkuna. Síðustu ár þín
hef ég komið við hjá þér þegar ég var
fyrir austan með stelpunum mínum,
og pössuðu þær mikið upp á það að
koma nú alltaf við hjá „gamla afa“ er
við áttum leið um bæinn. Þeim hefur
fundist merkilegt að eiga svona gaml-
an afa eins og ég. Þín verður saknað
og hugsað verður til þín með hlýjum
hug.
Þín
Lilja Bára.
Elsku afi.
Það var bara daginn fyrir andlátið,
að ég frétti að þú værir slappur og nú
væri bara beðið eftir að þú kveddir
okkur. Ég á eftir að sakna þess að
heyra þig syngja öll lögin og vísurnar
sem þú söngst alltaf fyrir okkur
systkinin, og síðar meir dætur mínar.
Ég gleymi því seint þegar í eitthvert
skiptið sem við systkinin vorum hjá
ykkur að þú bjóst til samlokur sem að
þú kallaði teygjubrauð, eða þegar að
þú settir púðursykur á ristað brauð.
Þú virtist alltaf hafa orku til að sinna
okkur barnabörnunum, róa á selabát
með okkur eða eitthvað annað sem við
höfðum svo gaman af. Þú varst enda-
laust með einhver orðatiltæki og vísur
á vörunum, ef maður kom við hjá þér
á föstudagskvöldi á leið í Knelluna,
kom oft hjá þér „þú ert bara eins og
fín frú frá Bíldudal“. Ef maður spurði
hvað þú værir að gera var svarið nán-
ast alltaf það sama „Taka hrút og
skera“. Mér fannst ég alltaf eiga
heima í Höfða, kannski vegna þess
hve mikið við vorum hjá ykkur þegar
mamma og pabbi þurftu að fara í
burtu vegna veikinda mömmu, og það
var ekki hægt að hafa okkur með
vegna skólans. Ég man þegar ég var
hjá ykkur árið sem ég varð 8 ára og
veiktist, og þú kenndir mér að gleypa
lyfin mín. Þú átti alltaf eitthvert got-
terí handa okkur barnabörnunum,
kandís úr fínu krukkunni þinni, eða
eitthvað annað góðgæti frá Englandi
og öðrum löndum. Svo þegar langafa-
börnin komu áttir þú alltaf til súkku-
laðirúsínur handa þeim. Þú hafðir svo
gaman af því að spila á spil, og oft á
tíðum þegar ég kom til þín gripum við
í spil, og spiluðum veiðimann, þjóf og
kasínu, henni hafðir þú mest gaman
af. Þú hafðir gaman af því þegar við
vorum tvö ein, að hlusta á mig spila á
píanóið, og baðst mig oft að spila
sama lagið aftur. Ef ég var eitthvað
örg eða vond í skapinu sagðir þú alltaf
við mig að vera ljúf og góð eins og hún
Dimmalimm, notaðir þú þetta gælu-
nafn á mig jafnvel eftir að ég var
skírð. Daginn áður en eldri stelpan
var skírð komstu í heimsókn til mín til
þess að kíkja á hana Gunnu litlu, og
syngja aðeins fyrir hana allar vöggu-
vísurnar sem þú kunnir. Þú hafðir
alltaf gaman af því þegar ég kom með
stelpurnar til þín, þú gast horft enda-
laust á þá sitja á gólfinu og leika sér,
og þér fannst alltaf svo gott að vita
hvað þeim kom vel saman og að
Gunna litla skyldi passa litlu systur
sína svona vel. Ég var vön að kyssa á
þér kollinn þegar við hittumst, og
heilsa þér með orðunum „Sæll Skalli
minn“, alltaf hlóstu þegar ég kyssti
þig svona og heilsaði. Ég á eftir að
sakna að geta ekki kysst þig á skall-
ann, elsku afi, eða hlustað á þig
syngja allar vísurnar og lögin sem þú
söngst, eða heyra þig hlæja.
Langar mig að kveðja þig með
þessari vísu.
Öxar við ána, árdags í ljóma,
upp rísi þjóðlið og skipist í sveit.
Skjótum upp fána, skært lúðrar hljóma,
skundum á Þingvöll og treystum vor heit.
Fram, fram, aldrei að víkja.
Fram, fram, bæði menn og fljóð.
Tengjumst tryggðarböndum,
tökum saman höndum,
stríðum, vinnum vorri þjóð.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Kveðja
Maria Lind (Dimmalimm).
Mig langar að
minnast tengdaföður
míns sem hefði átt
aldarafmæli í dag, 8.
nóvember. Hann lést
í desember 1996, þá
á nítugasta aldursári.
Fæddur og uppal-
inn var hann í
Reykjavík – sonur
Guðmundar Guð-
mundssonar snikk-
ara og Sigurlaugar
Þórðardóttur. Ólst
hann upp á Bjargar-
stígnum og var einn
af 14 systkinum, 10 þeirra komust
upp og er mikið langlífi í þessum
systkinahópi. Ein systir er nú á lífi
rétt tæpra 96 ára.
Get ég ekki annað en minnst á
sérstöðu þeirra bræðra sem upp
komust en þeir voru sjö fæddir frá
1887-1907 og á þessum árum, sem
ég tel mjög sérstakt, gengu þeir
allir til mennta. Í þessum hópi var
trésmiður, klæðskeri, bakari, bú-
fræðingur, tveir skósmiðir og svo
tengdafaðir minn sem var kokkur.
Þessum öðlingsmanni kynntist
ég fyrir nærri hálfri öld. Var hann
þá á besta aldri.
Að vexti var hann fremur lágur
en snaggaralegur í hreyfingum.
Ljós var hann yfirlitum og svip-
fríður.
Að mennt var hann matreiðslu-
maður, eins og fyrr greinir. Það
nám stundaði hann á Palace-hót-
elinu við Ráðhúsið í Kaupmanna-
höfn, sem þótti ekkert slor í þá
daga. Við þessa iðju sína starfaði
hann fyrstu árin, aðallega til sjós á
togurum en einnig sem hjálpar-
kokkur á Gullfossi.
Þegar ég kynntist honum starf-
aði hann við húsbyggingar. Hafði
hann gefist upp á sjómennskunni
vegna sjóveiki, varð
veikur bara af því að
koma niður á höfn, að
því er hann sagði. Ekki
var þá eins og nú arð-
vænlegt að opna mat-
sölustað, fólk snæddi
heima, þekkti lítið ann-
að og skyndibitar ekki
komnir í móð.
Ekki ferðaðist
tengdafaðir minn á
sinni eigin bifreið milli
heimilis og vinnu. Ým-
ist fór hann í strætis-
vagni eða hann hjólaði.
Var þá ekki verið að telja ferðirnar
eftir. Hjólað var eldsnemma að
morgni, komið heim í hádegi sem
var bara klukkutíma stans, í vinn-
una aftur og svo heim að kveldi.
Ekki þýddi að bjóða neinum þetta í
dag, enda aðrir tímar.
Ekki var peningaauðurinn hjá
honum, en manngæskan bætti það
upp. Hann hafði byggt, af van-
efnum eins og flestir á þessum
tíma, hús í Smáíbúðahverfinu, yfir
fjölskylduna á sjötta áratugnum og
undu þau hag sínum þar vel alla
tíð.
Hann virkaði eins og segull á
börn. Dætur okkar þrjár dýrkuðu
afa sinn enda hafði hann alltaf tíma
fyrir þær. Mátti ekki á milli sjá
hvert þeirra skemmti sér best,
hvort sem það var mömmuleikur
eða bílaleikur, en alltaf var lumað á
einhverju dóti til að dunda við.
Síðustu starfsárum sínum eyddi
hann í Kassagerð Reykjavíkur þar
sem hann fékk að starfa fram yfir
áttrætt, meira að segja sem verk-
stjóri í sinni deild þótt roskinn
væri. Kassagerðin var til fyrir-
myndar hvað eldra starfsfólk
snerti.
Síðustu árin voru tengdaföður
mínum erfið þar sem hann hafði
fengið snert af heilablæðingu og
lamast öðrum megin. Þessi ljúfi
maður gat engan veginn sætt sig
við þessar hömlur, þar sem ofan á
bættist að hann missti beinu sjón-
ina um svipað leyti og voru því all-
ar bjargir bannaðar.
Veit ég að hann skildi við okkur
sáttur eftir langa og farsæla ævi.
Mun ég ætíð sakna þessa góða
manns.
Jóhanna G.
Halldórsdóttir.
Steindór Guðmundsson
ALDARMINNING
✝
Elskulegur faðir minn, afi og langafi,
STEINARR KRISTJÁNSSON
fyrrv. skipstjóri,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík sunnudaginn
4. nóvember, verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
föstudaginn 9. nóvember kl. 11.00.
Þeir sem vildu minnast hins látna eru vinsam-
legast beðnir um að láta Hjartavernd njóta þess.
Þórunn Júlía Steinarsdóttir,
Steinarr Kristján Ómarsson, Úlfhildur Ösp Ingólfsdóttir,
Jónas Sveinn Hauksson, Sandy Nausch,
Helena Júlía Steinarsdóttir.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
systir,
HULDA REYNHLÍÐ JÖRUNDSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
sem lést fimmtudaginn 1. nóvember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 9.
nóvember kl. 15.00.
Björg Sigurðardóttir, Hallgrímur Valdimarsson,
Inga Jóna Sigurðardóttir, Sævar G. Proppé,
Guðlaugur Sigurðsson, Kristrún O. Stephensen,
barnabörn, systkini og fjölskyldur þeirra.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa.
BJÖRNS HALLDÓRSSONAR
gullsmiðs
frá Nesi í Loðmundarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í
Reykjavík, sem sýndi honum einstaka
aðhlynningu, vináttu og virðingu.
Guð blessi ykkur öll.
Auður Björnsdóttir, Valdimar Sæmundsson,
Fríða Frank,
Gæflaug Björnsdóttir,
Eva, Sara, Björn Eiríkur, Nína Margrét
og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar,
HILDIGUNNAR KRISTINSDÓTTUR,
Skíðabraut 15,
Dalvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyflækninga-
deildar 1 á FSA fyrir góða umönnun.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýju við
andlát og útför eiginkonu, móður, tengdamóður og
ömmu okkar,
HÓLMFRÍÐAR HÓLMGRÍMSDÓTTUR
frá Vogi við Raufarhöfn,
til heimilis að Þorragötu 9,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki krabba-
meinsdeildar og Líknardeildar Landspítalans
fyrir einstaklega góða og hlýja umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bragi Guðmundsson.