Morgunblaðið - 16.12.2007, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 16. DESEMBER 2007 25
innst í hugskotinu. Og má vera að
kjarninn í hugmyndafræði Hróksins,
eins og hann varð, hafi orðið til undir
álfaborginni.
Mér hefur orðið betur ljóst með ár-
unum hvað bernskan er dýrmæt og
að heilög skylda okkar er að gera eins
vel við það fólk sem er að byrja lífið
og kostur er. Og koma fram við börn
af virðingu og líta á þau sem jafn-
ingja. Þar fyrir utan á þetta að vera
skemmtilegasta tímabil ævinnar.
Enda er mín reynsla sú, eftir að hafa
komið í hartnær alla skóla landsins
og hitt þúsundir barna, að það eru öll
börn undrabörn og það er sláandi
hversu miklu hærra hlutfall af börn-
um er húmoristar heldur en fullorðið
fólk. Ég veit ekki hvað gerist, því
þetta hlutfall snillinga og húmorista
hrynur einhvers staðar, svo úr verður
þessi sérkennilega dýrategund, full-
orðið fólk.“
– Eftir að þú komst heim um síð-
ustu áramót fórstu að blogga af full-
um krafti, varðst einn vinsælasti
bloggari landsins og svo kvaddir þú
bloggheima 12. febrúar eftir að ástin
hafði framið „valdarán“ í lífi þínu.
Þetta gerðist snöggt.
„Líf mitt hefur stundum haft til-
hneigingu til að vera þannig í hnot-
skurn,“ segir Hrafn. „Það gerist mik-
ið á stuttum tíma. Ef til vill urðu
mestu og mikilvægustu jarðhrær-
ingar lífs míns á þessu ári. Sem virtist
kannski frekar óspennandi í jan-
úargrámanum í Reykjavík, ekkert
sérstakt að hlakka til og ekkert mjög
spennandi framundan. Það gjör-
breyttist. Sem kennir okkur það að
möguleikinn á hinu mikilfenglega er
alltaf til staðar.“
– Þú varst kominn að endimörkum
síðasta haust þegar þú fórst til Kan-
ada í meðferð. En nú ertu sestur að
„þar sem vegurinn endar“ og nýtt
upphaf blasir við.
„Það fer auðvitað enginn annar í
meðferð í aðra heimsálfu, nema við-
komandi, í þessu tilviki ég, sé kominn
í þrot með lífið,“ segir Hrafn alvar-
legur, en þannig endist hann ekki
nema augnablik. „Það þýðir hins-
vegar ekki að maður þurfi að gefast
upp. Eins og Dan Hansson vinur
minn, sem átti hugmyndina að stofn-
un Hróksins á sínum tíma, þreyttist
ekki á að benda á: „Það vinnur eng-
inn skák með því að gefa hana.“ Þá
vorum við á Grandrokk og tefldum
við skákborðið þarna,“ segir hann og
bendir á stofuprýðina. „Einföld heil-
ræði á borð við þetta hafa oft reynst
mér vel á erfiðum stundum.“
– Annað heilræði hangir í eldhús-
inu: „Be realistic, demand the imp-
ossible!“ Þú færð hinar ótrúlegustu
hugdettur, sem verða mun trúlegri
eftir að þú hefur hrint þeim í fram-
kvæmd.
„Ég hef oft lent á afskriftarreikn-
ingi hjá sumum, jafnvel vinum mín-
um, og ekki er ég að halda því fram
að allt sem ég hef gert hafi verið þaul-
hugsað frá upphafi til enda, því það er
nú eitthvað annað.“
– En þú hrindir hugdettum þínum í
framkvæmd.
„Maður á að gera það. Það er það
sem gerir lífið skemmtilegt og auðgar
það. Ég hef ekki lagt mig sérstaklega
eftir því að fást við ómögulega hluti.
En sumt hefur kannski komið þannig
út.“
– Það hefur haft mótandi áhrif á
strákpjakk að sunnan að upplifa
þennan sagnaheim í Stóru-Ávík?
„Ég er óendanlega þakklátur fyrir
að hafa náð í endann á gamla Íslandi,
sem nú er að líða undir lok, ef það er
ekki alveg horfið. Að kynnast heimi
Strandanna og lyndiseinkunnum
Strandamanna, sem eru þrautseigja,
nægjusemi og hæfileikinn að njóta
augnabliksins. Og við það að vera hér
kemst maður ekki hjá því að fyllast
aðdáun á því fólki sem lifði hér öldum
saman við aðstæður sem á ekki að
vera hægt að lifa af við, þegar haf-
ísinn, hungrið og harðstjórnin lágu
hér öldum saman yfir.“
Hrafn kveður fast að orði:
„Þessum eiginleikum erum við að
tapa, Íslendingar. Og ef við töpum
þeim einu sinni þá náum við þeim
aldrei aftur; ef við breytumst í tein-
ótta offituþjóð, eins og er að gerast.
Þegar við montum okkur af hinum
hugdjörfu útrásarvíkingum skulum
við ekki láta okkur detta í hug að þeir
eiginleikar verði fyrir hendi ef við
höldum áfram á sömu braut, þar sem
græðgin er aðaldrifkrafturinn, ham-
ingjuvog íslensku þjóðarinnar er úr-
valsvísitalan og mesti háski sem þjóð-
in lendir í eru dýfur hjá einhverjum
grúppum á hlutabréfamörkuðum. Ég
veit ekki hvernig okkur gengi að
komast í gegnum einn tíunda af því
sem fólk gerði hér áður fyrr.“
Sprek á annarlegri strönd
Þegar Hrafn horfir yfir rekann í
Kolgrafarvík fer hann með stef úr
Áföngum Jóns Helgasonar og segir
það hvergi eiga betur við:
Á meðan brimið þvær hin skreipu sker
og skýjaflotar sigla yfir lönd,
þá spyrja dægrin: Hvers vegna ertu hér,
hafrekið sprek á annarlegri strönd?
Morgunblaðið/RAX
Kistuvogur Hrafn sýnir gjána þar sem galdramenn voru brenndir lifandi
Grænlandssteinninn Hrafn Jökulsson hreykir sér á steini sem er eldri en Ísland og Stóra-Ávík í baksýn.
Skólastofan Elín Agla með nemendunum Júlíönu Lind og Ástu Þorbjörgu.
með því að gefa hana
Sú stefna sem rekin er
gagnvart alltof mörgum ís-
lenskum börnum, að koma
fram við þau eins og fang-
ana á Litla-Hrauni, loka
þau inni í herbergi með
tölvu og sjónvarp, er ekki
til þess fallin að undirbúa
þau fyrir lífið.