Morgunblaðið - 19.04.2008, Blaðsíða 42

42 LAUGARDAGUR 19. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristín Mar-teinsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 5. febrúar
1957. Hún varð
bráðkvödd í Hafn-
arfirði 5. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Katrín
Kristjana Gísladótt-
ir, f. 1921, d. 2004,
og Marteinn Krist-
ján Guðlaugsson
Marteinsson, f.
1912, d. 1956. Systk-
ini Kristínar eru 1)
Gísli, f. 1943, maki Matthildur S.
Guðmundsdóttir, 2) Stefán, f. 1944,
maki Edda Magnúsdóttir, 3) Krist-
jana, f. 1945, maki Magnús Har-
aldsson, 4) Marteinn, f. 1948, látinn
1982, maki Guðbjörg Sigþórs-
dóttir, 5) Sigurgeir, f. 1949, maki
Sigrún Helga Guðmundsdóttir, og
6) Sigrún, f. 1960, maki Guðjón
dóttur, f. 6.10. 1981, dóttir þeirra
er Ísabella Berg, f. 30.7. 2007, fóst-
ursynir Brynjars eru Máni Blær
Berg, f. 9.11. 1999, og Natan Berg,
f. 1.10. 2001, 2) Marteinn, f. 21.2
1982, í sambúð með Elínu Hólm, f.
27.5. 1983, 3) Tryggvi, f. 1.8. 1988,
og 4) Aron, f. 9.4. 1990.
Kristín ólst upp fyrstu ár ævinn-
ar í Hafnarfirði en fluttist ásamt
móður sinni vestur í Ísafjarðardjúp
árið 1968. Hún lauk barnaskóla-
prófi frá heimavistarskólanum
Reykjanesi og gagnfræðaskóla-
prófi á Ísafirði 1974. Kristín út-
skrifaðist sem skrifstofutæknir ár-
ið 1998. Hún starfaði lengst af við
verslunarstörf ásamt eignmanni
sínum í leikfangaversluninni
Bimbó á Ísafirði sem þau ráku frá
árinu 1983 til ársins 2007. Síðustu
árin starfaði hún sem aðstoð-
armaður tannlæknis á Ísafirði.
Kristín verður jarðsungin frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Minningarathöfn um Kristínu
verður í Fríkirkjunni í Hafnarfirði
í dag og hefst hún klukkan 16.30.
Gunnar Ögmunds-
son.
Eiginmaður Krist-
ínar er Svanbjörn
Tryggvason, f. 1.4.
1957. Foreldrar hans
voru Tryggvi Jóakim
Jóakimsson, f. 1919,
d. 1974, og Birna Sig-
urðardóttir, f. 1923, í
sambúð með Halldóri
Pálssyni, f. 1921.
Systkini Svanbjörns
eru 1) Tryggvi, f.
1950, maki Björg Þ.
Thorlacius, 2) Reyn-
ir, f. 1951, d. 1971, 3) Erlingur, f.
1953, maki Anna Lilja Sigurð-
ardóttir, og 4) Jóhanna Margrét, f.
1960. Kristín og Svanbjörn hófu
sambúð árið 1977. Þau gengu í
hjónaband 4.4. 1987. Kristín og
Svanbjörn eignuðust fjóra syni,
þeir eru: 1) Brynjar, f. 1.11. 1978, í
sambúð með Báru Berg Sævars-
Í dag kveðjum við ástkæra eig-
inkonu og móður sem gaf okkur svo
mikið af lífsgleði sinni, kærleika og
jákvæðni. Nú skilur leiðir um stund
og viljum við þakka fyrir þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Mig langar til að senda ykkur þaðan sem
ég er
kveðju mína og segja ykkur annað
ég vissi ekki að svona margir ættu heima
hér
því enginn hefur séð þetta né sannað.
Ég vildi vera lengur en fékk ei rönd við
reist
og tilganginum næ ég ekki heldur
fyrirgefið, að ég skyldi fara svona geyst
strákar, ekki veit ég hverju veldur.
Ég viðurkenni það að vera Guði nokkuð
sár
að svipta okkur réttinum að kveðjast
við verðum samt að reyna, þó það taki
nokkur ár
að fyrirgefa kallinum og gleðjast.
Ég þakka ykkur lífið og tilveruna alla
þið voruð mér svo góð og þið voruð mér
svo hlý
en alltaf eru einhver lauf sem þurfa að
falla
hvernig því er háttað, ekki spyrja mig að
því.
(Lýður Árnason)
Þínir strákar,
Svanbjörn, Brynjar, Matti,
Tryggvi og Aron.
Hvað bindur vorn hug við heimsins glaum,
sem himnaarf skulum taka?
Oss dreymir í leiðslu lífsins draum,
en látumst þó allir vaka,
og hryllir við dauðans dökkum straum,
þó dauðinn oss megi’ ei saka.
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi,
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú,
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Birna Sigurðardóttir, Halldór
Pálsson, Tryggvi Tryggvason
og fjölskylda.
Elsku Kristín mín
Mig setur svo hljóða.
Engin orð fá því lýst hversu harmi
slegin ég er. Þú ert að fara frá okkur
svo allt of fljótt, svo allt of skjótt. Þú
varst svo yndisleg og hjartahlý
kona, móðir, amma og tengdamóðir.
Fallegu drengirnir þínir bera þess
svo augljóslega merki hversu vel þér
og Svanbirni tókst til við uppeldi
þeirra. Mig dreymir um að verða
eins móðir og þú varst, svo ótrúlega
gefandi og hafðir endalausan tíma
fyrir þau smáu. Ég gleymi því seint
er ég kynnist þínum elsta syni
Brynjari og fer mjög fljótlega með
honum á æskuslóðirnar, heim til
mömmu og pabba á Ísó. Að koma
inn á heimilið þitt var svo notalegt,
Manni var svo sannarlega tekið með
opnum faðmi og hlýju. Drengjunum
mínum tókst þú strax sem þínum og
það er mér ómetanlegt. Ég er svo
stolt af því að hafa svo eignast með
Brynjari alheilbrigða, fallega ömmu-
stelpu, hana Ísabellu.
Ég man að Brynjar ljómaði allur
þegar við fengum að vita hvers kyns
var von og við sáum fram á að þessi
dúlla yrði þér svo mikill gleðigjafi.
Ég er svo þakklát því að hafa átt
með þér frábæran mánuð fram að
fæðingu í júlí á síðasta ári. Það var
mikið vakað fram eftir og mikið
spjallað og svo prjónað saman, teppi
og sokka á litla ömmuskottið. Við
vorum líka svo lánsöm að hafa haft
þig við okkar hlið uppi á Landspítala
að taka á móti prinsessunni. Ég veit
það samt að það tók svolítið á þig að
horfa upp á mig svona, þó svo vel
hafi gengið, en þannig varstu bara,
máttir ekkert aumt sjá.
Fyrsta brosið hennar Ísabellu var
til þín og það náðist sko á filmu og
prýðir myndin ísskápinn þinn heima
á Hafraholti. Í dag erum við svo lán-
söm að eiga heilan helling af mynd-
um og myndböndum af þér með okk-
ur og það munum við varðveita eins
og gull.
Elsku Kristín mín. Mig langar til
að þakka þér fyrir samfylgdina í
þessu lífi þó allt of stutt væri. Megi
guðs englar vaka yfir þér og hjálpa
okkur ástvinum þínum að lifa með
sorginni.
Hvíldu í friði, ég mun alltaf muna
þig.
Þín tengdadóttir
Bára Berg.
Elsku Kristín mín.
Áfallið við fréttirnar að þú værir
farin var rosalegt. Og söknuðurinn
nístir inn að hjarta, þessi kraftmikla,
lífsglaða, brosmilda kona er farin.
Ég vildi að ég hafði haft meiri tíma
með þér.
Hún var stoð og stytta okkar allra
og tók manni alltaf opnum örmum.
Ég var svo lánsöm að giftast
næstelsta syni Kristínar og fá að
koma inn í þessa samrýndu og ynd-
islegu fjölskyldu.
Mínar síðustu minningar um þig
eru góðar, eins og þegar þú reyndir
að kenna Matta að gera fasta fléttu í
mig og þegar þú kvaddir mig með
kossi og hlýju faðmlagi áður en þú
fórst suður.
Ég mun varðveita þessar stundir
að eilífu. Þitt sæti verður skipað og
þú munt vera með okkur í anda
28. júní.
Ég mun passa strákana þína. Guð
geymi þig Kristín mín. Þín verður
sárt saknað.
Þín tengdadóttir,
Elín Hólm.
Á stundu sem þessari eru ekki til
orð sem lýsa öllum þeim tilfinning-
um sem flæða fram.
Þegar ég minnist Kristínar mág-
konu minnar er svo margt sem kem-
ur upp í hugann. Hún var ekki bara
skemmtileg og glaðvær, heldur ein-
staklega hlý og góð manneskja. Þeg-
ar hugurinn reikar til hennar núna
sé ég hana alltaf fyrir mér brosandi,
deilandi með okkur hinum einhverju
skemmtilegu atviki sem kom manni
til að hlæja og því erfitt að sætta sig
við að heyra ekki rödd hennar fram-
ar.
Maður gleymir sér oft í amstri
dagsins og tekur lífinu sem gefnu.
Ekki hafði mér dottið í hug að Krist-
ín færi svona fljótt frá okkur, en það
gefur manni tilefni til að staldra við
og hugsa um hvað það er sem skiptir
raunverulega máli í þessu lífi.
Þeir eru svo margir sem eiga
núna um sárt að binda því missirinn
er mikill, en í hjarta mínu er líka
þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa átt
Kristínu sem yndislega góða mág-
konu. Þegar fram líða stundir munu
fallegar og ekki síst skemmtilegar
minningar koma í stað sársaukans.
Hvíl í friði elsku Kristín mín.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur hug þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum)
Jóhanna M. Tryggvadóttir.
Í dag verður Kristín frænka jarð-
sungin. Það er einhvern veginn svo
óraunverulegt að sitja hérna og
skrifa minningargrein um hana.
Sorgin og sársaukinn er mikill þegar
maður stendur frammi fyrir nokkru
eins óskiljanlegu og þessu. Við hitt-
umst ekki eins oft og við hefðum vilj-
að, en þær stundir sem við áttum
voru okkur mjög dýrmætar og alltaf
glatt á hjalla. Kvöldið áður en hún
dó höfðum við látið gamlan draum
rætast og boðið systkinum pabba í
veislu í tilefni af því að hann hefði
orðið sextugur. Þetta var alveg ofsa-
lega skemmtilegt kvöld og mikið
hlegið og spjallað. Þetta sýnir okkur
hversu tilviljunarkennt lífið er, eina
stundina leikur lífið við þig og hina
stundina ertu farin.
Kristín frænka reyndist okkur
alltaf mjög vel. Áramótin eftir að
pabbi dó tóku hún og Svanbjörn á
móti okkur og gerðu allt til að auð-
velda okkur fyrstu hátíðina án hans.
Vorið eftir lagði hún á sig langa sjó-
ferð með eins árs gamlan son sinn
frá Ísafirði til Siglufjarðar til að
koma í fermingu nöfnu sinnar.
Kristín frænka var alltaf sérstök í
okkar huga, hún var litla systir
pabba og milli þeirra var mjög gott
samband. Pabbi bjó yfir mikilli
verndarþörf gagnvart litlu systur
sinni og eftir að hann dó sýndi hún
okkur þessa sömu verndarþörf.
Það er okkur huggun harmi gegn
að hugsa til þess að elskuleg frænka
okkar sé með foreldrum sínum og
bróður og hafa þau eflaust tekið vel
á móti henni.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Svanbjörn, Brynjar, Matti,
Tryggvi, Aron og fjölskylda, við
vottum ykkur okkar dýpstu samúð.
Megi guð vera með ykkur.
Kristín Jóhanna, Sigþór og Elfa
Dögg Marteinsbörn.
Það er komið að kveðjustund. Í
annað sinn á fimm mánuðum fylgj-
Kristín Marteinsdóttir Dýpsta sæla og sorgin þunga
Svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
Tárin eru beggja orð.
(Höf. Ólöf Sigurðard.)
Með söknuði kveðjum við
yndislega vinkonu okkar
Kristínu, með þökk fyrir allar
góðu samverustundirnar.
Minningin lifir.
Jóhanna, Bjarki, Bríet Ósk
og Svanbjörn Bárðarbörn.
HINSTA KVEÐJA
✝ SigurðurBjörnsson fædd-
ist á Kvískerjum í
Öræfum hinn 24.
apríl 1917. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðaust-
urlands á Höfn í
Hornafirði hinn 10.
apríl síðastliðinn.
Sigurður átti heima
á Kvískerjum í
Öræfum uns hann
flutti á Heilbrigð-
isstofnunina 30. júlí
2007. Sigurður var
sonur hjónanna Björns Pálssonar,
f. 22.3. 1879, d. 14.5. 1953 og
Þrúðar Aradóttur, f. 11.5. 1883, d.
5.2. 1968, sem bjuggu á Kvískerj-
um. Hann var sjötti í röð níu
systkina sem upp komust. Þau
hétu Flosi Þorlákur, f. 13.12.
1906, d. 22.5. 1993, Guðrún, f.
30.4. 1908, d. 7.12. 1991, Ari, f.
stæður voru farnar að lagast. Ár-
ið 1946 fékk Búnaðarfélag Öræf-
inga sína fyrstu dráttarvél og var
Sigurður fenginn til að vinna á
henni við jarðvinnslu. Árið 1951
fékk félagið jarðýtu og var hún
leigð Landnámi ríkisins að Reyk-
hólum í Austur-Barðastrand-
arsýslu. Þar vann Sigurður næstu
tvö sumur og eftir það vann hann
á jarðýtu í Öræfum til ársins 1973.
Sigurður var póstur í allmörg
ár, einnig sinnti hann ýmsum fé-
lagsstörfum fyrir sveitina í ára-
tugi. Hann var varamaður í sýslu-
nefnd frá 1964-1965 og aðalmaður
frá 1966-1988. Hann hafði alla tíð
mikinn áhuga fyrir bóklestri og
ritstörfum og skrifaði í tímarit og
bækur, einkum í Skaftfelling.
Öræfasveitin og Austur-Skafta-
fellssýsla voru honum hugleikin í
skrifum sínum, einnig hafði hann
mikinn áhuga á sagnfræði og
fornleifum. Þessi áhugi entist
meðan heilsan leyfði.
Útför hans fer fram frá Hofs-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
2.6. 1909, d. 1.5.
1982, Guðrún, f. 14.7.
1910, d. 24.12. 1999,
Páll, f. 25.3. 1914, d.
14.3. 1993, Ingi-
mundur, f. 4.2. 1921,
d. 16.9. 1962, Helgi,
f. 2.2. 1925, og Hálf-
dán, f. 14.3. 1927.
Helgi og Hálfdán
búa enn á Kvískerj-
um. Uppeldissystir
þeirra hét Finnbjörg
Guðmundsdóttir, f.
18.3. 1941, d. 10.11.
2002.
Þó að Sigurður ætti heima á
Kvískerjum tók hann að sér verk-
efni á ýmsum stöðum um landið
framan af ævi. Hann dvaldi t.d. á
Framnesi við Djúpavog hjá móð-
ursystur sinni þegar hún missti
mann sinn frá ungum börnum
þeirra hjóna árið 1941 og var þar
til ársins 1944 eða þar til að-
Kveðjuorð frá ritnefnd
Skaftfellings
Nú sjáum við á bak forystumanni
í ritnefnd héraðssöguritsins Skaft-
fellings, Sigurði Björnssyni á Kví-
skerjum. Hann var einn af stofn-
endum ritsins og sat í ritnefndinni í
nærri þrjá áratugi og ritstjóri um
tíma og hélt um taumhaldið fram á
síðustu ár uns yngra fólk í ritnefnd
tók að fullu við því.
Það var lærdómsríkt að kynnast
Sigurði og viðhorfum hans til menn-
ingar og sögu sýslunnar og óþrjót-
andi áhuga á að miðla með skrifum
eins og landsmenn þekkja, því auk
þess að skrifa mjög mikið í Skaft-
felling og leggja honum til efni nán-
ast árvisst allan þennan tíma þá hef-
ur birst eftir hann fjöldi greina um
skaftfellsk málefni í blöðum og
tímaritum. Ævinlega lá Sigurði á
hjarta að koma fróðleik sínum á
framfæri og það gerði hann af alúð
og væntumþykju fyrir efninu og við-
takandanum. Á ritnefndarfundum
kryddaði hann stundum umræður í
fundarlok með gamansögu um
menn eða málefni liðins tíma og
gerði það á sinn ljúfa og hægláta
hátt sem ekki særði né sló rýrð á
virðingu nokkurrar sálar.
Nú að leiðarlokum þá ber að
þakka samstarf og ljúfa viðkynn-
ingu við sannan heiðursmann. Við í
ritnefnd Skaftfellings minnumst
Sigurðar með virðingu fyrir ómet-
anlegt framlag til skaftfellskrar
menningar og sendum eftirlifandi
bræðrum hans, Helga og Hálfdáni á
Kvískerjum, samúðarkveðjur okk-
ar.
Zophonías Torfason.
Ég held það hafi verið árið 1921, sem ég
byrjaði að reyna að þekkja stafina. Það
var nú ljóta leiðinda verkið, en gaman var
að skoða myndirnar í stafrófskverinu.
Sérstaklega var það ein mynd sem mér
þótti gaman að skoða, hún var af boga.
En stafirnir voru vandræðagripir, og að
muna nöfnin á þeim öllum fannst mér al-
veg ómögulegt. En það eru til ráð við
mörgu og sem betur fór fann pabbi ráð
við þessu sem dugði. Hann sagði mér það
nefnilega að ef ég yrði búinn að þekkja
stafina fyrir tíma sem hann tiltók skyldi
hann smíða handa mér boga. Þá brá svo
við að ég átti bara hægt með að muna
hvað stafirnir hétu og vann til verð-
launanna með heiðri og sóma.
Þetta segir Sigurður Björnsson
frá Kvískerjum í æskuminningum
sínum sem birtust í héraðsritinu
Skaftfellingi árgangi 2004. Lestrar-
námið hjá foreldrum Sigurðar dugði
honum vel því alla ævi var hann sí-
lesandi og skrifandi. Hann skilur
eftir sig mikinn fjársjóð sem sam-
ferðamenn og komandi kynslóðir
njóta góðs af. Sigurður vann ýmis
störf á langri ævi og samhliða bú-
skap og fræðistörfum sinnti hann
félagsmálum, sat í sýslunefnd, sókn-
arnefnd, byggðasafnsnefnd auk
fjölda annarra starfa í þágu héraðs-
ins. Sigurður tók þátt í skráningu
Byggðasögu Austur-Skaftafells-
sýslu, ritaði greinar í ýmis tímarit
og sat í ritstjórn og var ritstjóri
Skaftfellings.
Fyrir síðustu jól kom út ritið Sótt
fram, þar sem Sigurður fer yfir
sögu Sýslunefndar Austur-Skafta-
fellssýslu og þætti úr sögu Öræfa.
Þegar Sigurður fékk ritið í hendur
sagði hann að sér hefði þótt vanta
upp á að sögu Öræfa væru gerð góð
skil, Landnáma segi frá upphafinu
en svo sé eins og það vanti upp á og
að með þessu riti hafi hann ætlað
Sigurður Björnsson