Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 38

38
SKINFAXI
Drusslega margur dánumann
drekkur í sig þrekkinn þann,
og án þcss vera ekki kann.“
ög ennfremur kveður liann:
„Af reyknum l'ylla kjálkaker
og koma út um nasir sér
þeim illa ódauns farmi.“
Þegar tóbakið var farið að gera efnalegu sjálfstæði
manna slíka spelli, þótti yfirvöldunum sem ekki mætti
við svo búið standa. Þvi var það ráð upptekið að verj-
ast. Yfirvöldin livöttu menn til að taka upp andstöðu
gegn tóbakinu, og reyna að stemma stigu fyrir þvi.
Árið 1(577 skrifar Sigurður lögmaður Ólafsson bréf lil
allra sýslumanna tandsins. Þar segir svo, að „sú fátæk-
um almúga skaðlega og landinu skammarlega tóbaks
böndlan líðisl ekki skattlaust, attmgandi að þetla land
er undirorpið þungri fátækt og bjargræðisbresti all-
miklum, ])á mun ei syndlaust né sæmandi að sá pen-
ingur og sú vara, sem guð hefir gefið þessa lands inn-
byggjurum lil fæðis og ktæðis, og þessháttar nauðsyn-
legs uppeldis, spanderist eður út sóist fyrir það fánýta
og óþarflega tóbak, sérdeilis þeirra á meðal, sem fá-
tækir og formegunarlitlir eru“.
Þannig mælir Sigurður Ólafsson sextíu og tveimur
árum eftir að tóbak var landfast orðið. Af því getum
við séð, að 'fljótt hel'ir það breiðzt út. Þrátt íyrir erfið-
ar samgöngur 17. aldarinnar er það búið að ná fótfestu
um allt land, og það sem merkilegra er, að svo ægileg
brögð eru orðin að notkun þess, að valdsmönnunum
þykir nóg um. Að þeir rurnska. Verður þó varla sagt,
að yfirvöldin liafi verið sérlega viðl)ragðssnögg í þá
daga, og sízt í svona málum. — Ekki er mér kunnugt
um hvaða árangur bréf betta h.efir liaft. Hvort nokk-
uð hefir dregið úr nautninni, en ólíklegt virðist ])að.