Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 51

SKINFAXI
51
um til styrktar; en um fram allt, vernda þann gróð-
ur, sem þroskazt hefir og reynzt vel.
„Yormenn íslands“ liafa leitazt við að leggja þ e 11 a
þjóðræknisstarf til grundvallar fyrir |)á samæfingu i
akuryrkju þjóðlífsins, sem félagsskapur þeirra veitir
þeim. Eiga þeir að hætta því? Nei. Þeir geta að vísu
tekið þá stefnu, að sá sífellt nýjum fræjum, en láta
ln'nn gamla gróður eyðast. En ekki er ósennilegt, að
nokkuð viða sjóist merki illgresisins, ef öllum fræjum
er sáð, sem á markaðinn berast. Og liætt er við, að
uppskera hins nýja gróðurs verði stundum litil; því
að óneitanlega eiga næðingar nýrra, kaldra strauma
auðveldara með að kæfa nýgræðing, lieldur en þann
gróður, sem fest hefir rætur sínar i þjóðlífsakrinum
öld fram af öld. Það hlýtur því að verða höfuð-verk-
efni ungmennafélaganna framvegis, vilji þau vera
stefnu sinni trú, að leita eftir ráðum til að glæða þjóð-
ernistilfinninguna lijá æsku landsins. En eitl lielzta
ráðið til þess, hygg eg vera, að leggja meiri rækt við
sögu þjóðarinnar en gert er, þó að nokkuð sé unnið í
þá átt.
Saga þjóðarinnar hefir ávalt verið eitt öruggasta
leiðarljósið, er bezlu menn landsins hafa haft í starfi
sínu i þágu ættjarðarinnar. Hún sýnir jöfnum hönd-
um bjartar og dimmar hliðar lifsins, bæði í lífi ein-
staklingsins og heildarinnar. Ilún er óþrjótandi upp-
spretta andlegra verðmæta. Hún er dómur reynslunn-
ar í margháttuðu lífi heillar þjóðar í meir en 10 ald-
ir. Hún er bergmál af æðaslætti þess lífs, er þær kyn-
slóðir liafa lifað, sem vaxið liafa liver fram af ann-
arri, búið saman við íslenzka náttúru og eftirlálið ein-
kenni sin í arf þeirri kynslóð, sem nú byggir landið.
Það er lífsskilyrði fyrir ungmennafélögin, að leg'gja
af lífi og sál rækt við sögu þjóðarinnar. Æskan þarf
að grafa í gullnámu sögunnar, grafa eftir verðmætum
hennar og skoða þau í réttu ljósi. Það starf mun bera
d*