Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 66

SKINFAXI
66
fárra arðræningja og' vesalmennsku og örbirgð fjöld-
ans.
Innan núverandi skipulags sé liorft með skilningsleysi
á líf einstaklingsins. I styrjöldunum hafi fallið margir
liraustustu drengir þjóðanna og á vígvöllum samkeppn-
innar, vegna persónuhroka vanþroskaðra leiðtoga, er
æstu upp heimskulegan þjóðarmetnað og rangskilda
ættjarðarást fávísra þegna.
Vegna ranglátrar skiptingar auðsins séu nú alvinnu-
leysingjar i öllum löndum — að einu undanteknu, segja
kommúnistar — vegna þess deyr fólkið úr hungri um
leið og matvörunni er fleygt — vegna þess ráði nú
verzlunarhringarnir verði á heimsmarkaðinum.
Þetta vilja byltingastefnurnar færa í annað liorf.
Lausn allra þeirra vandamála þykjast kommúnistar
sjá i einu orði: Bylting. Auðmagnið á að skiptasl. En
það á ekki að renna í liendur þjóðarinnar heldur til
ríkisins. Rikið verður heilagt i stað keisaranna meðal
Austurlandaþjóða. Þjóðin verður þrælar þess, skyld til
að vinna i þágu þess, vissa tímatölu á dag. Og einstak-
lingurinn vinnur ekki fyrir sig og sína — heldur fyrir
fjöldann. Fyrir það klæðir og fæðir ríkið hann, sér hon-
um fyrir þeim þörfum, er nauðsyn þykir krefja, líkt
og feður okkar og afar liafa goldið hestum sínum dygga
þjónustu.
Það liggur í hlutarins eðli, að ef allir eiga að vera
jafnir, verður rikið að skammta, liirða ágóðann af
starl'i verkamannsins og vera einvaldur yfir auðmagn-
inu.
Þó að auðnum yrði skipt iafnt milli allra að endaðri
hyltingu, j)á yrðu nokkrir eftir fá ár „auðkýfingar“ á
mælikvarða byltingasinna. Vegna framsýni og sparnað-
ar hefðu þeir dregið saman fé, er gerði heim kleift að
eignast meira en þeim væri heimilt samkvæmt þunga-
miðiunni í kénningum leiðtoganna. Aðrir, aftur á móti,
hefðu, þó að engin óhöpp steðjuðu að þeim, eytt þessum