Skinfaxi - 01.10.1934, Blaðsíða 51

SKINFAXI
131
sem að vísu eru ekki mjög háir á þessu svæði, eu
þó næg'janlega liáir til þess, að ónotalegt gæti verið
að velta ofan fyrir. Við Ríkard Long og skáldið Djur-
liuus liöfðum fylgzt að lengi vel, en í Miðvogi misst-
um við af Ríkardi Long, enda var skuggsýnt orðið,
og komið fram á nótt, sem var mátulega hjört til
])ess, að talsvert sásl hylla undir fólksmergðina, sem
dreifði sér um fjörur og i)erg, ])rekkur og stíga. Allt
var löðrandi i fólki, syngjandi, dansandi, talandi,
hlæjandi. Einstölcu sérvitrir vitringar gengu einir sins
liðs og athuguðu liina æfintýralegu náttúð. Sumstað-
ar hafði unga fólkið krækt sér saman í langar festar,
cr liðuðust eins og norðurljós um brekkurnar, en ein-
stöku krókapör á lífsins leið kusu lieldur skuggana
og livörfin, og var það sízt að undra á jafn unaðs-
legri sumarnólt.
Eftir að við Djurhuus urðum viðskila við Ríkard
Long, fór skáldið með mig inn i tvö hús í Miðvogi
og voru þar vistir á horðuni og sat fólk að drykkju
og snæðingi. Neyttum við einnig nokkurs, og ætlaði
eg' að rjúka til að horga, en við það var ekki kom-
andi. Síðan gengum við i rökkurkyrrðinni út til
Sandavogs, og nú liélt skáldið uppteknum liætti og
fór með mig inn í livert húsið á fætur öðru, því að
þar var hann kunnugri og hafði verið kennari þar
áður. Alstaðar var matur og drykkur á horðum, þó
að um liánótt væri, og þegar eg fór að spyrj a skáld-
ið, liverju þetta sætti, fræddi hann mig á því, að
þjóðbraut lægi gegnum livert liús að loknu grinda-
drápi og væri öllum matur og drykkur heimill, og
cr það bæði fagur og sérkennilegur þjóðarsiður, og
sýnir, eins og margt annað, hina frábæru rausn og
gestrisni Færeyinga.
Eftir að fólk liafði skemmt sér í landi alhnargar
klukkustundir, öskraði Tjaldur til brottferðar, og fóru
menn að hypja sig lil Miðvogs. Bílar voru fáir, en
i*