Skinfaxi - 01.10.1934, Blaðsíða 8

88
SKlNFAXI
viðkemur fyrirtækinu og umsjá þess, hver vinnustund,
allar tekjur og öll útgjöld, er skrifað í dálitla, sérstaka
reikningsbók. Vinna eigandans er líka talin til útgjalda
og bókfærð með tilteknu verði fyrir vinnustund. Það er
þvi auðvelt verk í árslokin, fyrir hinn unga leiguliða, að
reikna út breinan ágóða af fyrirtækinu.
Þegar unglingurinn, drengur eða stúlka, er kominn
upp á lagið með eigin jarðyrkju, dettur honum brátt í
hug að auka tekjurnar með búfjárrækt. Drengirnir hall-
ast lielzt að svinaeldi. Stúlkurnar eru meira gefnar fyrir
alifuglarækt. Auðvitað fer dýrategundin eftir frjálsu
vali, sem gert er í samráði við ráðunautinn, eins og val
ræktarjurta, með liiliti til sölumöguleika.
Nú finnst ef til vill einbverjum, að sveitaungmennin
fái og bafi alltaf fengið verklega þjálfun í búskap heima
að búi feðra sinna. Er nokkur munur á því, að hjálpa
föður sínum við bústörfin, og að stunda ræktun á eigin
spýtur? Þessu svaraði rólyndur, herðabreiður óðals-
bóndi, sem spurður var um skoðun hans á raunbæfri
starfsemi J. U. F.
— Já, svaraði hann, það er ágætt málefni. Það er það
merkilega um strákinn, nú fæst bann til að taka undir.
Nú var strákurinn sjálfur atvinnurekandi. Nú þurfti
liann sjálfur að áætla og útbugsa allt sem bezt. Nú hafði
bann fjölda vandamála að ráðgast um við pabba sinn.
Þessu svara líka þúsundir drengja og stúlkna, sem
gengu áður kærulaus að daglegri vinnu, en nú geisla
augu þeirra af vinnugleði og starfslöngun. Það t. d., að
planta út rófum, má með sanni segja að sé tilbreytinga-
laus og leiðinleg vinna. Það gengur afarbægt, ef ekkert
rekur á eftir. Hitt er gaman, að planta út sínum eigin
rófum, og það gengur i sprettinum. Til eru drengir,
sem vinna 10 stundir á dag, heima eða bjá vandalaus-
um, og vinna svo þar á eftir að sínum eigin búskap,
langt fram á nætur.
15 ára stúlka bafði vanrækt að færa sínar eigin vinnu-