Skinfaxi - 01.10.1934, Blaðsíða 6

8(i
SKINFAXI
til Evrópu, fyrst til Frakklands, árið 1924 til Danmerk-
ur, 1925 til Sviþjóðar og 1926 til Finnlands. Til Svi-
þjóðar kom hreyfingin að hvötum ungmennasam-
bands sveitanna, „Jordhrukarungdomens förbund“
(J. U. F.), en þar og í öllum framannefndum löndum
kostaði Rockefellersjóður hreyfinguna árum saman.
Alstaðar voru unglingarnir jafnáhugasamir um að ger-
ast bændur á eigin spýtur.
Áður en frá því er skýrt, hvernig starfsemi hinna
ungn yrkjenda fer fram, skulum vér heina huganum
að því, livert stefnt er með henni, og raunar með öll-
um æskulýðshreyfingum nú á dögum.
Hagsmunaumrót síðustu liálfrar aldar hefir þröngv-
að landbúnaðinum lil að hverfa frá hinum forna, ró-
lega náttúrubúskap, að viðskipta-búskaparlagi, ólraust-
ara og óvissara til hagnaðar. Áður var framleitt á
sveitabæjunum allt, sem menn þnrftu þar til lífsins
viðurhalds og daglegra þarí'a — nú er um að gera að
framleiða peninga. Við þetta varð óhjákvæmilegt að
breyta um húskaparlag, og sú breyling varð örðug í
framkvæmd og lagði fyrir bændur mörg vandamál
og áður óþekkt. Erfiðleikar landbúnaðarins voru mikl-
ir, og það er freistandi að líkja landbúnaðinnm á þess-
um langa umrótstíma við áttavitalaust skip úli á
veðrasömu hafi. Hér fór líka, sem vænta mátti: mikill
hluti áhafnarinnar fór i bátana. Unga fólkið, einkum
])að gáfaða, árvakra og framgjarna, fann enga full-
nægingu lengur i atvinnu, sein virtisl ekki geta gefið
i aðra hönd nema fátæklcga lífsbjörg fyrir erfitt strit.
Á liinn bóginn blöstu við takmarkalausir möguleikar
„liti í heiminum". Ný menningarskilyrði, ný störf,
horfur á auknum tekjum, hetri aðstaða í þjóðfélaginu,
styttri vinnutími og hið frjálsa, glaða líf, sem menn
grunaði að lifað væri í horgunum — allt þetta seiddi
æskulýðinn með víkingablóðið i æðunum. Margir litu
um þetta leyti á landbúnað sem „skitmokstur“ og lítil-